Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Radomiu

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 września 2024 roku

Sąd Rejonowy w Radomiu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia SR Dariusz Wieński

po rozpoznaniu w dniu 6 września 2024 roku w Radomiu

na posiedzeniu niejawnym sprawy

z powództwa Kancelaria (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W.

przeciwko A. M.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sędzia Dariusz Wieński

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku zaocznego doręczyć pełnomocnikowi powoda, zaś pozwanej wraz z pouczeniem o sprzeciwie.

Radom, dnia 06.09.2024 roku

Sędzia Dariusz Wieński

Sygn. akt I C 286/24 upr.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 20 grudnia 2023 roku (data nadania – k. 39v.) Kancelaria (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W., reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego (pełnomocnictwo – k. 7) wniosła o zasądzenie od A. M. na swoją rzecz kwot:

- 2.251,81 złotych tytułem niespłaconego kapitału udzielonej pożyczki wraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 12 września 2020 roku do dnia zapłaty,

- 1.647 złotych tytułem niespłaconej prowizji za zawarcie umowy kredytu konsumenckiego oraz jej obsługę wraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 12 września 2020 roku do dnia zapłaty,

- 0 złotych tytułem odsetek kapitałowych wraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

Jednocześnie wniosła o zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że pozwana w dniu 11 września 2019 roku zawarła z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., dla której usługi pośrednictwa świadczyła spółka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. za pośrednictwem serwisu internetowego umowę kredytu konsumenckiego o numerze (...) (kapitał – 3.000 złotych, prowizja – 1.647 złotych, ilość rat – 12). Wskazała, że pozwana wcześniej utworzyła profil klienta na stronie internetowej, podając wymagane dane, a następnie na portalu w ramach ramowej umowy pożyczki określającej zasady i warunki udzielenia pożyczki, złożyła wniosek o zawarcie umowy pożyczki gotówkowej wraz z wnioskiem o udzielenie żądanej kwoty pożyczki. Podniosła, iż pozwana dokonała akceptacji warunków umowy pożyczki poprzez dokonanie przelewu uwierzytelniającego ze swojego rachunku bankowego. Zaznaczyła, iż pożyczkodawca zweryfikował wniosek pozwanej i przekazał kwotę pożyczki na jej rachunek bankowy. Podniosła, iż strona pozwana dokonywała płatności na poczet istniejącego zobowiązania, jednakże wpłacane kwoty nie pokryły należnych wysokości. Pozwana niejednokrotnie uchybiała należnej wysokości rat i umówionym terminom, w związku z czym pożyczkodawca kierował do pozwanej monity wzywające do zapłaty, które nie przyniosły oczekiwanego skutku. Podniosła, iż do zwrotu pozostaje kwota 2.251,81 złotych wraz z umówionymi odsetkami z tytułu opóźnienia, w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie. Zaznaczyła, iż pozwana nie dokonała płatności zaległego zobowiązania, wobec czego pożyczkodawca podjął decyzję o sprzedaży wierzytelności. Wskazała, iż w/w kwota stanowi sumę wartości nominalnej niespłaconego kredytu, niespłaconej prowizji za jego udzielenie i obsługę, a także oprocentowania kredytu, tj. odsetki kapitałowe naliczone od dnia udzielania kredytu do dnia jego wypowiedzenia. Wskazała, iż w dniu 30 grudnia 2019 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. dokonała przelewu wierzytelności na rzecz E. B. (...) z siedziba w L., która to spółka w dniu 15 listopada 2022 roku dokonała przelewu wierzytelności na rzecz powódki. Powódka wystosowała wezwanie do zapłaty, które okazało się bezskuteczne. Podniosła, iż roszczenie dochodzone w niniejszym postępowaniu jest wymagalne i nieprzedawnione (pozew – k. 5-6v.).

Zarządzeniem z dnia 13 marca 2024 roku Przewodniczący zarządził doręczenie odpisu pozwu pozwanej wraz z załącznikiem oraz zobowiązaniem do złożenia odpowiedzi na pozew – w terminie dwóch tygodni pod rygorem wydania wyroku zaocznego. Korespondencja kierowana do pozwanej została zwrócona po dwukrotnym awizowaniu w ustawowym terminie z adnotacją ,,nie podjęto w terminie” (zarządzenie – k. 43, zwrócona korespondencja – k. 46).

Zarządzeniem z dnia 13 maja 2024 roku Przewodniczący na podstawie art. 139§1 kpc zawiadomił powódkę, że korespondencja przesłana pozwanej nie została przez nią odebrana i zobowiązał do doręczenia korespondencji za pośrednictwem komornika sądowego. W wyniku przeprowadzonych przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Radomiu M. B. czynności ustalił on nowy adres pozwanej, wobec czego podjął próbę doręczenia korespondencji na ustalony adres, jednak adresata nie zastano. Wobec powyższego komornik pozostawił wezwanie do stawienia się w kancelarii, jednak pozwana nie stawiła się i nie odebrała przesyłki, dlatego też korespondencja została uznana za doręczoną w dniu 22 lipca 2024 roku (zarządzenie – k. 47, pismo Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Radomiu M. B. z dnia 23 lipca 2024 roku w sprawie Kmn 274/24 – k. 55).

Pozwana nie złożyła odpowiedzi na pozew.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11 września 2019 roku A. M. zawarła z (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., dla której usługi pośrednictwa świadczyła (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. ramową umowę pożyczki nr (...), określającą zasady i warunki, na jakich pożyczkodawca udziela pożyczki pożyczkobiorcy na podstawie wniosku o udzielenie pożyczki złożonego przez pożyczkobiorcę. Zgodnie z postanowieniami umowy ramowej pożyczki, pożyczkobiorca składa wniosek o udzielenie pożyczki, rejestrując się na stronie internetowej oraz tworząc profil. Pożyczkodawca przed zawarciem umowy pożyczki dokonuje każdorazowo oceny zdolności kredytowej pożyczkobiorcy, a następnie wypłaca kwotę pożyczki, przelewając ją na indywidualny rachunek bankowy niezwłocznie po zawarciu umowy pożyczki. Zgodnie z §18 ust. 2 pożyczkobiorca ma prawo rozwiązać niniejszą umowę za 1-miesięcznym wypowiedzeniem w drodze oświadczenia przesłanego do pożyczkodawcy na trwałym nośniku. Pożyczkodawca może wypowiedzieć umowę ze skutkiem natychmiastowym za pośrednictwem pośrednika w przypadku, gdy dane podane przez pożyczkobiorcę podczas rejestracji są nieprawdziwe lub nie mogą być zweryfikowane przez pożyczkodawcę lub pożyczkobiorca opóźnia się w spłacie jakichkolwiek należności wynikających z niniejszej umowy o więcej, niż 30 dni kalendarzowych [ust. 18.4 pkt a) i b)]. Wypowiedzenie umowy przez pożyczkodawcę z przyczyn określonych powyżej powoduje, że pożyczka udzielona pożyczkobiorcy na zasadach określonych w niniejszej ramowej umowie pożyczki staje się natychmiast wymagalna i pożyczkobiorca zobowiązany jest do jej spłaty wraz z prowizją i odsetkami (ramowa umowa pożyczki nr (...) – k. 12-20v.).

W tym samym dniu A. M. zawarła z (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., dla której usługi pośrednictwa świadczyła (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. umowę pożyczki nr (...) na kwotę 3.000 złotych. Prowizja wynosiła 1.647 złotych, odsetki 165,56 złotych, zaś całkowita kwota do zapłaty – 4.812,56 złotych. Roczna stopa oprocentowania pożyczki wynosiła 10%, zaś roczna stopa oprocentowania zadłużenia – 14%. Pożyczka miała zostać spłacona w 12 miesięcznych ratach w kwotach po 401,06 złotych. Termin spłaty pierwszej raty został określony na dzień 11 października 2019 roku, zaś ostatniej na 11 września 2020 roku. (...) wynosiło 154,73%, zaś odsetki w stosunku dziennym – 0,82 złotych. Ostatnia rata wynosiła 400,90 złotych (umowa pożyczki nr (...) – k. 21-21v., harmonogram spłaty – k. 22, formularz informacyjny dotyczący kredytu konsumenckiego – k. 23-26v.).

W tym samym dniu na rachunek bankowy A. M. została przekazana kwota 3.000 złotych tytułem przedmiotowej pożyczki (potwierdzenie transakcji – k. 27).

W dniu 30 grudnia 2019 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. zawarła z E. B. (...) z siedzibą w L. umowę przelewu wierzytelności, na mocy której przelała przedmiotową wierzytelność w łącznej kwocie 4.005,60 złotych, na którą składały się następujące kwoty: 2.536,78 złotych tytułem niespłaconego kapitału, 1.348 złotych tytułem prowizji, 116,72 złotych tytułem odsetek oraz 4,10 złotych (umowa przelewu wierzytelności – k. 30-31, załącznik do umowy – k. 32).

W dniu 15 listopada 2022 roku E. B. (...) z siedzibą w L. zawarł z Kancelarią (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. umowę przelewu wierzytelności, na mocy której przelał przedmiotową wierzytelność w łącznej kwocie 3.045,55 złotych, na którą składały się następujące kwoty: 2.251,81 złotych tytułem niespłaconego kapitału, 0 złotych tytułem pozostałej prowizji, 793,74 złotych tytułem pozostałych odsetek karnych oraz 0 złotych tytułem pozostałych odsetek kapitałowych (umowa cesji wierzytelności – k. 33-37, załącznik do umowy – k. 38).

Pismem z dnia 24 listopada 2022 roku Kancelaria (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. zawiadomiła A. M. o zawarciu umowy przelewu wierzytelności oraz wezwała ją do zapłaty kwoty 2.251,81 złotych wraz z należnymi dalszymi odsetkami, które na dzień sporządzenia niniejszego wezwania wynosiły 876,87 złotych – w terminie 3 dni od dnia otrzymania niniejszego wezwania (przedsądowe wezwanie do zapłaty wraz z zawiadomieniem o przelewie wierzytelności – k. 27v.-28).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, a mianowicie na podstawie wskazanych wyżej dokumentów złożonych przez stronę powodową. Prawdziwość i wiarygodność powołanych dokumentów nie budziła wątpliwości Sądu ani pod względem formalnym ani merytorycznym. Jak wskazano wyżej, pozwana nie złożyła odpowiedzi na pozew w sprawie niniejszej i nie odniosła się do żądania wyrażonego pozwem.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 720 § 1 kc przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko, co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Stosownie do brzmienia art. 3 ust. 2 Ustawy z dnia 12 maja 2011 roku o kredycie konsumenckim (Dz. U. Nr 126, poz. 715 z późn. zm.), za umowę o kredyt konsumencki uważa się w szczególności umowę pożyczki. Przez kredyt konsumencki zawierany na odległość rozumie się umowę o kredyt konsumencki zawieraną z konsumentem bez jednoczesnej obecności obu stron, przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość (art. 5 pkt 13). Umowa o kredyt konsumencki powinna być zawarta w formie pisemnej, chyba że odrębne przepis przewidują inną szczególną formę (art. 29 ust. 1). W przypadku umowy kredytu konsumenckiego zawartej na odległość, ustawodawca na kanwie art. 2 ust. 1 ustawy o prawach konsumenta przewidział, że może być ona zawarta z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość. W świetle powyższego należy stwierdzić, iż zawarcie umowy kredytu konsumenckiego nie wymaga zachowania formy pisemnej i co do zasady umowa taka może być zawarta również za pomocą środków porozumiewania się na odległość.

Zgodnie z art. 509 § 1 k.c. przelew wierzytelności dochodzi do skutku w drodze umowy między dotychczasowym wierzycielem a nabywcą wierzytelności bez potrzeby uzyskania zgody dłużnika, a nawet bez potrzeby zawiadomienia dłużnika o przelewie. Skutek przelewu polega na tym, że zmieniają się jedynie osoby stosunku zobowiązaniowego, a poza tym pozostaje on taki sam, jaki istniał przed dokonaniem przelewu. Wskutek cesji wierzytelność przechodzi na nabywcę i to on (cesjonariusz) staje się wierzycielem a zbywca (cedent) być nim przestaje. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509 § 2 k.c.). Art. 513 § 1 k.c. stanowi zaś, że dłużnikowi przysługują przeciwko nabywcy wierzytelności wszelkie zarzuty, które miał przeciwko zbywcy w chwili powzięcia wiadomości o przelewie

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne, stosownie zaś do art. 232 k.p.c. strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Ciężar dowodu wiąże się z obowiązkiem twierdzenia i obowiązkiem dowodzenia tych wszystkich okoliczności, które mogą być stosownie do przepisu art. 227 k.p.c. przedmiotem dowodu, w szczególności tych, które są w sprawie sporne. Co prawda, reguła ta nie może być pojmowana w ten sposób, że ciąży on zawsze na powodzie, gdyż w zależności od rozstrzyganych w procesie kwestii, ciężar dowodu co do pewnych faktów będzie spoczywał na powodzie, co do innych z kolei na pozwanym (orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 3 października 1969 r., II PR 313/69). To jednak należy mieć na względzie, iż ciężar dowodu spoczywa na tym, kto twierdzi, a nie na tym, kto zaprzecza określonym faktom. Co jest o tyle zrozumiałe, iż nie sposób obciążać określonej strony ciężarem dowodzenia wystąpienia okoliczności negatywnych (wyrok SN z dnia 18 lutego 2010 r., II CSK 449/09).

Rolą powoda było więc wykazanie w niniejszym postępowaniu, że pomiędzy wierzycielem pierwotnym a pozwaną doszło do zawarcia umowy pożyczki o określonej treści, jak również że należność dochodzona w niniejszej sprawie wynika z tej umowy, że jest wymagalna, a także że wierzyciel pierwotny przelał wierzytelność przysługująca mu względem pozwanej na powoda.

Powódka wywodzi swoje roszczenie z umowy pożyczki nr (...) z dnia 11 września 2019 roku, zawartej pomiędzy (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., dla której usługi pośrednictwa świadczyła (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. a A. M.. Z umowy pożyczki wynikało, iż całkowita kwota do zapłaty wynosiła 4.812,56 złotych, na którą składały się: kwota pożyczki – 3.000 złotych, prowizja – 1.647 złotych oraz odsetki – 165.56 złotych. Następnie wierzyciel pierwotny zawarła z E. B. (...) z siedzibą w L. umowę przelewu wierzytelności, na mocy której przelała przedmiotową wierzytelność w łącznej kwocie 4.005,60 złotych, na którą składały się następujące kwoty: 2.536,78 złotych tytułem niespłaconego kapitału, 1.348 złotych tytułem prowizji, 116,72 złotych tytułem odsetek oraz 4,10 złotych. Kolejno, E. B. (...) z siedzibą w L. zawarł z Kancelarią (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. umowę przelewu wierzytelności, na mocy której przelał przedmiotową wierzytelność w łącznej kwocie 3.045,55 złotych, na którą składały się następujące kwoty: 2.251,81 złotych tytułem niespłaconego kapitału, 0 złotych tytułem pozostałej prowizji, 793,74 złotych tytułem pozostałych odsetek karnych oraz 0 złotych tytułem pozostałych odsetek kapitałowych.

Wskazać jednak w tym miejscu należy, iż niniejszym pozwem strona powodowa domaga się następujących kwot: 2.251,81 złotych tytułem niespłaconego kapitału udzielonej pożyczki, 1.647 złotych tytułem niespłaconej prowizji za zawarcie umowy kredytu konsumenckiego oraz jej obsługę, a także kwoty 0 złotych tytułem odsetek kapitałowych, tj. łącznie kwoty 3.898,81 złotych. W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że ,,wyżej wymieniona kwota 2.251,81 złotych stanowi sumę wartości nominalnej niespłaconego kredytu, niespłaconej prowizji za jego udzielenie i obsługę, a także oprocentowania kredytu (odsetki kapitałowe naliczone od dnia udzielenia kredytu do dnia jego wypowiedzenia). Zachodzi więc sprzeczność pomiędzy kwotami wskazanymi w pozwie, a wyszczególnionymi w załącznikach do umów cesji wierzytelności. W przypadku pierwszej umowy przelewu wierzytelności zawartej pomiędzy wierzycielem pierwotnym a E. B. (...) z siedzibą w L. strona powodowa nie wykazała, z czego wynika wyszczególniona tam kwota 4,10 złotych. Jeżeli chodzi zaś o umowę cesji wierzytelności zawartą pomiędzy E. B. (...) z siedzibą w L. a stroną powodową, o ile kwota kapitału jest tożsama z kwotą kapitału wskazaną w pozwie (2.251,81 złotych), o tyle w załączniku do umowy cesji widnieje pozostała prowizja w kwocie 0 złotych pozostałe odsetki karne w kwocie 793,74 złotych oraz pozostałe odsetki kapitału – 0 złotych, w czasie gdy w pozwie zażądano zasądzenia kwoty 1.647 złotych tytułem niespłaconej prowizji za zawarcie umowy kredytu konsumenckiego oraz jej obsługę.

Dodatkowo zaznaczyć należy, iż strona powodowa nie wykazała, aby przedmiotowa umowa została skutecznie wypowiedziana, bowiem do pozwu nie zostało dołączone wypowiedzenie umowy pożyczki, które jest wymagane zgodnie z postanowieniami ramowej umowy pożyczki. Z tych też względów Sąd dokonał analizy harmonogramu spłaty przedmiotowej pożyczki. Pożyczka jest świadczeniem okresowym, a zatem – zgodnie z treścią art. 118 kc, termin przedawnienia roszczeń wynosi 3 lata. Z tych też względów uznać należało, iż termin przedawnienia roszczenia wynikającego z rat nr 1 – 3 upływał w dniu 31 grudnia 2022 roku, a zatem są one przedawnione, bowiem pozew w niniejszej sprawie został złożony w dniu 20 grudnia 2023 roku.

W przypadku pozostałych 9 rat, płatnych odpowiednio do dnia 13 stycznia 2020 roku, 11 lutego 2020 roku, 11 marca 2020 roku, 14 kwietnia 2020 roku, 11 maja 2020 roku, 12 czerwca 2020 roku, 13 lipca 2020 roku, 11 sierpnia 2020 roku oraz 11 września 2020 roku – na łączną kwotę 3.609,38 złotych – 8 rat po 401,06 złotych oraz ostatnia rata w kwocie 400,90 złotych, nie doszło do przedawnienia, bowiem termin ten upływał w dniu 31 grudnia 2023 roku, a więc po złożeniu pozwu w niniejszej sprawie. Niemniej jednak, z uwagi na przedstawione wyżej sprzeczności uznać należało, że strona powodowa nie wykazała skutecznie wymagalnej zaległości, a więc nie udowodniła roszczenia co do jego wysokości.

Z tych też względów Sąd oddalił powództwo w niniejszej sprawie, o czym orzekł w sentencji wyroku. Jak wskazano wyżej, pozwana w wyznaczonym terminie nie złożyła odpowiedzi na pozew, wobec czego Sąd – stosownie do treści art. 339§1 kpc – wydał wyrok zaoczny.

Sędzia Dariusz Wieński

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku zaocznego wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powódki.

07.10.2024 r. Sędzia Dariusz Wieński