Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Radomiu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 października 2022 roku

Sąd Rejonowy w Radomiu V Wydział Gospodarczy w składzie:

Przewodniczący sędzia Monika Podgórska

po rozpoznaniu w dniu 31 października 2022 roku w Radomiu na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
w W.

przeciwko (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w R.

o zapłatę

I.  zasądza od (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w R. na rzecz (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
w W. kwotę 27.000 zł (dwadzieścia siedem tysięcy złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 28 kwietnia 2020 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w R. na rzecz (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
w W. kwotę 4.967 zł (cztery tysiące dziewięćset sześćdziesiąt siedem złotych siedemdziesiąt osiem groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 3.600 zł (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem opłaty za czynności adwokackie.

UZASADNIENIE

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. kwoty 27.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych od dnia 28 kwietnia 2020 roku do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. Uzasadniając roszczenie powódka wskazała, że przedmiotem transakcji pomiędzy stronami był zakup przez ni a od pozwanej maseczek ochronnych, które następnie miały zostać sprzedane placówkom medycznym. Powódka zamówiła 2 partie maseczek po 10.000 szt. i z góry zapłaciła za obie partie maseczek kwotę łączną 54.000 zł. W dniu 24 marca 2020 roku (...) C. (...), do którego trafiły maseczki, poinformowało powódkę, iż maseczki został wykonane niedbale i nie spełniały norm wskazanych przez Ministerstwo Zdrowia, a w konsekwencji nie mogły być wykorzystane w warunkach szpitalnych. Maseczki były krzywo uszyte, miały prześwity i obrywały się im troczki. W związku z powyższym powódka złożył oświadczenie o odstąpieniu od umowy tj. zwróciła się do pozwanej o to, aby nie wysyłała kolejnej partii maseczek i zwróciła kwotę 27.000 zł. Pozwana nie uznała roszczenia powódki ( pozew – karty: 3-4 akt sprawy).

W sprzeciwie od wydanego przez referendarza sądowego w Sądzie Rejonowym w Radomiu w dniu 17 lipca 2020 roku nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym ( nakaz zapłaty – karta 22 akt sprawy), pozwana wniosła o oddalenie powództwa. Podniosła, iż przedmiotem umowy był zakup 50.000 szt. maseczek. Powódka zapłaciła jedynie za 20.000 szt. maseczek, a odebrała 10.000 szt. nie zgłaszając żadnych zastrzeżeń przy odbiorze. Nie wskazywała także jakichkolwiek wad w trakcie produkcji pomimo, że jej pośrednicy widzieli ten proces i dostarczali

opakowania ( sprzeciw – karty: 63-65 akt sprawy). Pozwana wzywała powódkę do odbioru pozostałej części zamówienia – 30.000 szt. i zapłaty reszty ceny. To za sugestią powódki maseczki nie miały przeszycia troków, co mogło wpływać na ich estetykę i wytrzymałość. Powódka nie przedstawiła wymaganej przez nią specyfikacji produktu i nigdy nie zaznaczała, iż chce kupić maseczki spełniające normy, jakie wymagane są w szpitalu, a określone przez Ministra Zdrowia. Nigdy też nie mówiła, że zamawia maseczki chirurgiczne. Powódka wręcz twierdziła, że nie zależy jej na wyglądzie maseczki i jakości szycia. Twierdziła, że dla niej produkt jest jednorazowego, chwilowego użytku. Powódka wskazywała, że towar będzie odsprzedawany, jednakże pozwana nie miała wiedzy dla jakich dokładnie celów powódka kupuje te maseczki i jakim podmiotem będzie je sprzedawała. Odebrany przez powódkę towar był zgodny z umową, a pozwana nie może ponosić odpowiedzialności ze cechy produktu o jakich powódka zapewniała swoich klientów, a które mogły się okazać niezgodne z ich oczekiwaniami i ustaleniami. Powódka nie wykazała, że reklamacja dotyczyła maseczek kupionych od pozwanej, a sama powódka przyznała, że korzystała też z innych dostawców ( sprzeciw – karty: 32-38 akt sprawy).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 13 marca 2020 roku (...) C. (...) w W. przesłało (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. ofertę cenową na zakup masek ochronnych antywirusowych, w której podano wymogi, jakim powinny one odpowiadać i proponowany termin dostawy ( wydruk wiadomości email – 84 akt sprawy). Następnie w tym samym dniu (...) C. (...) w W. złożyło (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. zamówienia na:

- 400 opakowań maseczek jednorazowych z fizeliny po 50 szt. w opakowaniu ( zamówienie nr (...) – karta 87 akt sprawy),

- 600 opakowań maseczek jednorazowych z fizeliny po 50 szt. w opakowaniu ( zamówienie nr (...) – karta 87 verte akt sprawy)

z terminem realizacji 3 dni.

Prezesi zarządów spółek: (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. - K. Ł. i W. Ł. na spotkaniu towarzyskim, jakie odbyło się u ich wspólnego znajomego - M. W. – podjęli rozmowy na temat współpracy. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. miałaby uszyć maseczki ochronne. W trakcie tego spotkania pracownica (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. wystawiła (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. przywiozła kilka maseczek ochronnych w celu ich okazania potencjalnemu nabywcy, jako wzorcowych ( zeznania świadków: M. W. – karta 70 verte i W. W. – karta 71 verte i W. Ł. – karta 169 verte oraz K. Ł. – przesłuchanego w charakterze strony – karta 173 verte akt sprawy). W. Ł. zdjęcia maseczek przesłał do swojego odbiorcy i uzyskał informację, że zostały one zaakceptowane ( zeznania świadków: M. W. – karta 70 verte i W. W. – karta 71 verte oraz E. K. – karta 115 verte i W. Ł. – karta 169 verte akt sprawy). W. Ł. poinformował K. Ł., że docelowym odbiorcą maseczek ochronnych jest szpital oraz, że maseczki mają być trójwarstwowe ( zeznania świadków: M. W. – karta 70 verte i W. W. – karta 71 verte i W. Ł. – karta 169 akt sprawy). K. Ł. zadeklarował możliwość uszycia 10.000 szt. maseczek w ciągu tygodnia, jednakże w rzeczywistości produkcja tej ilości trwała ok. 3 tygodni ( zeznania świadków: M. W. – karta 70 verte i W. W. – karta 71 verte akt sprawy). Termin wyprodukowania maseczek nie został jednoznacznie określony. W. Ł. oczekiwał odbioru tak szybko, jak będzie to możliwe i aprobował odbieranie maseczek partiami ( zeznania świadków: M. W. – karta 70 verte i W. W. – karta 71 verte i W. Ł. – karta 169 akt sprawy). Do czasu tej umowy (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. nie produkowała maseczek ochronnych ( zeznania świadka B. K. - karta 113 akt sprawy).

W trakcie szycia maseczek odstąpiono od przeszywania wiązań, aby w ten sposób przyspieszyć produkcję. Maseczki nie miały usztywnień pozwalających na dopasowanie ich do twarzy ( zeznania świadka B. K. - karta 112 verte i 113 akt sprawy). Z 3 wzorcowych maseczek została wybrana ta, której produkcja wymagała najmniej czasu. Były one przeznaczone dla szpitala ( zeznania świadka J. K. – karta 115 akt sprawy).

M. W. i W. W. na zlecenie W. Ł. odebrali pierwszą partię maseczek. Pomagali w ich pakowaniu do opakowań zbiorczych ( zeznania świadków: M. W. – karta 70 verte, W. W. – karta 72, B. K. - karta 112 verte, J. K. – karta 114 verte, W. Ł. – karta 170 akt sprawy).

W dniu 19 marca 2020 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. wystawiła (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. faktury pro forma. Przedmiotem każdej z nich było 10.000 szt. maseczek ochronnych trójwarstwowych. Cena została wskazana na kwotę 27.000 zł brutto ( faktura nr (...)./ (...) – karta 13 i faktura nr (...)./ (...) – karta 13 verte akt sprawy).

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. zapłaciła kwotę 54.000 zł tytułem powyżej wskazanych faktur w dniu 20 marca 2020 roku ( potwierdzenie wykonania przelewu – karta 15 akt sprawy).

W dniu 20 marca 2020 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. wystawiła (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. fakturę za zakup 10.000 szt. maseczek ochronnych trójwarstwowych za cenę 27.000 zł brutto ( faktura nr (...) – karta 14 akt sprawy).

W dniu 24 marca 2020 roku (...) C. (...) w W. poinformowało (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., że otrzymane w dniu tym maseczki są nieestetyczne. Ich opakowanie, jak i sam wyrób budzi wiele zastrzeżeń ( wydruk wiadomości email – karta 20 verte akt sprawy). Troki nie były przyszyte równo, maseczki nie miały kształtu prostokąta ( zeznania świadków: E. K. – karta 115 verte i W. Ł. – karta 170 akt sprawy), a troczki nie zostały przeszyte ( zeznania świadka W. Ł. – karta 170 akt sprawy). W związku z powyższym (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. zawiadomiła (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R., iż wyprodukowane maseczki nie nadają się do użytku na terenie szpitala, są krzywo uszyte, troczki się obrywają i nie spełniają norm wymaganych w szpitalu. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. oświadczyła, iż nie przyjmie kolejnej partii maseczek i zażądała zwrotu kwoty 27.000 zł ( wydruk wiadomości email – karta 19 akt sprawy).

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. w dniu 26 marca 2020 roku ponowiła żądanie zwrotu kwoty 27.000 zł i wystawienia faktury korygującej ( wydruk wiadomości email – karta 20 akt sprawy).

W dniu 31 marca 2020 roku K. Ł. zadeklarował W. Ł. zwrot kwoty 27.000 zł po sprzedaniu przez siebie maseczek i uiszczeniu zapłaty za materiał ( wydruk korespondencji stron – karta 174 akt sprawy).

W piśmie datowanym na 1 kwietnia 2020 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wezwała (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. do zapłaty kwoty 27.000 zł w terminie 3 dni z uwagi na rezygnację z dostawy drugiej partii maseczek wobec złej jakości pierwszej dostawy. Powołała się w piśmie na reklamację złożoną przez (...) C. (...) ( pismo – karta 16 i verte oraz dowód nadania i potwierdzenie odbioru – karta 17 oraz wydruk wiadomości email z dnia 1 kwietnia 2020 roku, do której załączono skan pisma – karta 18 akt sprawy). W odpowiedzi (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. oświadczyła, że żądania te nie mają podstaw faktycznych i prawnych ( wydruk wiadomości email z dnia 5 kwietnia 2020 roku – karta 18 akt sprawy).

W dniu 30 kwietnia 2020 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. wystawiła (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. faktury pro forma za 10.000 szt. maseczek ochronnych trójwarstwowych i 20.000 szt. maseczek ochronnych trójwarstwowych. Cena łączna została wskazana na kwotę 81.000 zł brutto ( faktura nr (...) – karta 43 i faktura nr (...) – karta 13 verte akt sprawy).

W piśmie datowanym na 6 maja 2020 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. wezwała (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. do odbioru zamówienia oraz zapłaty kwoty 54.000 zł. Wskazała, że przedmiotem umowy było 50.000 szt. maseczek w cenie łącznej 81.000 zł ( pismo – karta 39 i verte oraz dowód nadania – karta 42 akt sprawy).

Sąd Rejonowy rozważył, co następuje:

Strony łączyła umowa zbliżona do umowy dostawy. (...), gdyż nie obejmowała obowiązku dostarczenia jej przedmiotu przez dostawcę. Do umowy dostawy znajdują zastosowanie przepisy dotyczące umowy sprzedaży, w tym przepisy o rękojmi, z uwzględnieniem art. 609 k.c.

W ocenie Sądu ustalenia poczynione w toku tego postępowania dają podstawy do przyjęcia, iż maseczki wyprodukowane przez pozwaną były tymi, które następnie powódka sprzedała (...) C. (...) w W.. Świadczą o tym uznane za wiarygodne zeznania świadka W. Ł. w powiązaniu z koincydencją czasową zgłoszenia wad maseczek przez w/w podmiot medyczny i korespondencji skierowanej do dostawcy przez powódkę. Potwierdzenie tożsamości maseczek wynika także z rodzaju wady (odrywanie się troczków) w powiązaniu z zeznaniami świadków w przedmiocie odstąpienia od przeszycia troków, co miało wpływ na stabilność ich połączenia z maseczką.

Oceniając materiał dowodowy Sąd uznał zeznania świadka A. M. niewiarygodne
z uwagi na ich wewnętrzną sprzeczność i nieprzydatne. Wielu kwestii świadek bowiem nie pamiętał, natomiast – co znamienne - zapamiętał, że M. W. i W. W. instruowali szwaczki. Jednakże jednocześnie świadek zeznał, że słów owych instrukcji nie pamięta, choć słyszał te instrukcje. Pomimo, że świadek nie pamiętał słów M. W. i W. W., stwierdził w sposób pewny, że były to instrukcje ( karta 114 akt sprawy). J. K., bezpośrednio pracująca przy produkcji, jedynie potwierdziła obecność M. W. i W. W. w czasie szycia masek. Ostatecznie wycofała się z wersji, że to M. W. i W. W. wybrali wzór do szycia, zeznając, że to szef – czyli K. Ł. – pokazał wzór, zgodnie z którym miały zostać uszyte maseczki, a samego procesu wyboru wzoru nie widziała ( karta 115 akt sprawy).

Zeznania K. Ł. pozostawały w sprzeczności z zeznaniami jego pracowników np. co do wyboru wzorca, co do przeznaczenia maseczek oraz z deklaracją samego K. Ł. co do zwrotu 27.000 zł. Nie ma żadnych podstaw do uznania, iż ta deklaracja była sarkastyczna (jak wskazał pełnomocnik pozwanego w piśmie procesowym – karta 179 akt sprawy), skoro w treści korespondencji stron z 31 marca 2020 roku – nie została sformułowana odmowa zwrotu kwoty 27.000 zł.

W związku z powyższy Sąd uznał, iż dostawca miał wiedzę co do przeznaczenia maseczek oraz ich wymogów jakościowych. Zawiadomienie o wadzie nastąpiło niezwłocznie, co wynika z wiadomości email z dnia 24 marca 2020 roku. Już tego dnia, a następnie 26 marca 2020 roku – zamawiający złożył oświadczenie o odstąpieniu od umowy.

Przepisy art. 560 oraz 561 k.c. przewidują cztery uprawnienia kupującego, które ten może realizować w przypadku wystąpienia wad fizycznych lub prawnych objętych rękojmią. Obecnie uprawnienia te mają charakter w zasadzie równorzędny (z wyjątkiem prawa do odstąpienia od umowy), a kupujący nie musi wykonywać ich wedle ustawowo określonej sekwencji. Wykonując uprawnienia z tytułu rękojmi, kupujący nie może ograniczyć się wyłącznie do zgłoszenia wady. Musi także wskazać, jakie jest jego żądanie. W szczególności odnosi się to do jednoznacznego sformułowania oświadczenia o odstąpieniu od umowy jako wywierającego najdalej idące skutki.

W wyniku odstąpienia od umowy strony zobowiązane są do zwrotu świadczeń na podstawie art. 494 k.c.

Odstąpić od umowy można wyłącznie wówczas, gdy wada jest istotna. Istotny charakter wady należy wiązać z zakłóceniem możliwości normalnego korzystania z rzeczy w zakresie jej podstawowych właściwości funkcjonalnych zgodnie z jej przeznaczeniem i oczekiwaniami kupującego. Przy ocenie, czy wada ma charakter istotny, bierze się pod uwagę subiektywne oczekiwania kupującego, a nie obiektywną możliwość korzystania z rzeczy w określony sposób. Wada ma ponadto charakter istotny, gdy wcześniejsza wiedza kupującego o wystąpieniu wady w rzeczy w zasadniczy sposób wpłynęłaby na decyzję kupującego co do zawarcia umowy sprzedaży. Chodzi zatem o wadę, która – gdyby została ujawniona przed zawarciem umowy sprzedaży – wpłynęłaby na sferę motywacyjną kupującego i stanowiła o zmianie pierwotnej decyzji kupującego co do zawarcia umowy. Możliwość złożenia oświadczenia o odstąpieniu od umowy nie jest uwarunkowana wcześniejszym żądaniem usunięcia wady rzeczy lub wymiany jej na nową.

Odnosząc powyższe uwagi do ustalonego stanu faktycznego w sprawie, Sąd uznał, iż wskazane przez docelowego odbiorcę, a następnie przez powódkę, wady maseczek w kontekście wymagań zamawiającego przekazanych dostawcy – miały charakter istotnych, chociażby z względu na odrywanie się troczków i niestaranne wycięcie maseczek (brak kształtu prostokąta).

W razie złożenia przez kupującego oświadczenia o obniżeniu ceny albo o odstąpieniu od umowy - sprzedawca może zniweczyć skutki tych oświadczeń, jeśli niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Takich działań dostawca nie podjął.

Przyjmując, że zaistniała sytuacja określona w art. 562 k.c. i że uprawnienie powódki do odstąpienia od umowy w zakresie, w jakim nie została jeszcze wykonana (odmowa odbioru kolejnych partii) – nie było skuteczne, to skutecznym było odstąpienie od umowy w zakresie, w jakim została wykonana niezgodnie z umową, co z kolei uzasadniało roszczenie o zwrot uiszczonej z tego tytułu kwoty 27.000 zł.

Mając na uwadze powyższe – Sąd uwzględnił roszczenie powoda na podstawie art. 560 § 1 i 4 k.c. w związku z art. 612k.c. i art. 494 k.c. Podstawę orzeczenia o odsetkach ustawowych za opóźnienie stanowił przepis art. 481 § 1 k.c. i 321 k.p.c. wskazując, że pomimo tego, iż powód wezwał pozwanego do zapłaty dochodzonej należności w terminie do dnia 27 marca 2020 roku (art. 455 k.c.), to jednak – w pozwie – domagał się on należności ubocznych od dnia 28 kwietnia 2020 roku.

Oddalenie powództwa w punkcie drugim wyroku dotyczy wyłącznie rodzaju odsetek ustawowych za opóźnienie. Nie było bowiem podstaw do żądania zasądzenia odsetek
w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych, gdyż te należą się wierzycielowi jedynie w sytuacjach opisanych w przepisach ustawy z dnia 8 marca 2013 roku o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych. Umowa łącząca strony była transakcją handlową w rozumieniu przepisów powołanej ustawy i uchybienie terminowi spełnienia świadczenia pieniężnego wynikającego z jej treści (zapłata ceny), skutkowałoby nabyciem przez wierzyciela prawa do odsetek ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych. Natomiast zwrot świadczenia pieniężnego w wyniku odstąpienia od umowy nie stanowi świadczenia umownego.

Z uwagi na fakt, iż pozwana przegrała spór, zgodnie z zasadami rozstrzygania o kosztach procesu zawartymi w art. 98 § 1 i 3 k.p.c. (zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i zasadą kosztów celowych) została zobowiązany do zwrotu na rzecz powódki poniesionych przez nią kosztów procesu. Celowość kosztów ustawodawca łączy z czynnością dochodzenia praw (przez stronę powodową) i celowej obrony (przez stronę pozwaną). Jakkolwiek pojęcie "niezbędności" podlega ocenie sądu, to jednak kosztów wymienionych w art. 98 nie można uznać za zbędne. Pod pojęciem kosztów postępowania cywilnego należy rozumieć więc wszelkie koszty ponoszone przez podmioty postępowania (względnie Skarb Państwa) w związku z jego tokiem. Koszty postępowania cywilnego obejmują: koszty sądowe, na które składają się opłaty sądowe (opłata i opłata kancelaryjna), podlegające zwrotowi wydatki sądowe, koszty mediacji, koszty związane z udziałem strony występującej osobiście lub reprezentowanej przez pełnomocnika niewykwalifikowanego, na które składają się poniesione przez nią koszty sądowe, koszty przejazdów do sądu oraz równowartość zarobku utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie, koszty zastępstwa procesowego strony przez pełnomocnika wykwalifikowanego, na które składają się jego wynagrodzenie i poniesione wydatki, w tym opłata skarbowa od pełnomocnictwa ( uchwała Sądu Najwyższego z dnia 12 marca 2003 roku, w sprawie III CZP 2/03). Mając na uwadze powyższe za koszty spełniające wskazane warunki, a poniesione przez pozwaną, która spór wygrała Sąd uznał: opłatę od pozwu – 1.350 zł, opłatę za czynności adwokata, reprezentującego powódkę - ustaloną na podstawie § 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. poz. 1800) – 3.600 zł oraz opłatę skarbową od pełnomocnictwa. Opłatę za czynności zawodowego pełnomocnika powódki Sąd ustalił na poziomie stawki minimalnej. Sąd podziela bowiem stanowisko orzecznictwa i doktryny prawniczej, że ustawodawca określając wysokość stawek minimalnych wynagrodzenia profesjonalnych pełnomocników za poszczególne czynności lub za udział w postępowaniach rozważył i uwzględnił wszelkie okoliczności charakterystyczne dla danego typu spraw. Tym samym w stawkach minimalnych odzwierciedlona została swoista wycena koniecznego nakładu pracy pełnomocnika związana ze specyfiką określonego rodzaju postępowań. Jednocześnie ustawodawca pozostawił sądom orzekającym możliwość uwzględnienia nadzwyczajnych, szczególnych okoliczności, które pojawiając się w danej sprawie zwiększają nakład pracy niezbędnej do prawidłowej realizacji obowiązków profesjonalnego pomocnika procesowego. Brak jest przesłanek zasądzenia wynagrodzenia wyższego od stawek minimalnych w przedmiotowej sprawie, gdyż wskazane powyżej okoliczności nie wystąpiły, a skala aktywności pełnomocnika powódki pozostawała na przeciętnym poziomie, adekwatnym do przebiegu niniejszego postępowania. Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł w punkcie trzecim wyroku na podstawie powołanych przepisów.