Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Radomiu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 września 2024 r.

Sąd Rejonowy w Radomiu V Wydział Gospodarczy

w następującym składzie:

Przewodniczący: sędzia Wojciech Karwat

Protokolant: Katarzyna Musiałek

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 września 2024 roku w R.

sprawy z powództwa C. J.

przeciwko B. Z.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od C. J. na rzecz B. Z. kwotę 917 (dziewięćset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty.

sędzia Wojciech Karwat

Sygn. akt V GC 615/23

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym 28 sierpnia 2023 powód C. J., reprezentowany przez pełnomocnika będącego adwokatem, wnosił o zasądzenie od pozwanej B. Z. kwoty 3150 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wezwania do zapłaty odszkodowania do dnia zapłaty oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazano, że powód w dniu 30 czerwca 2022 roku zawarł z pozwaną umowę najmu pojazdu marki P. (...). Umowa została zawarta na okres jednego roku. W umowie najmu strony ustaliły wysokość kaucji w kwocie 1500 zł oraz czynsz najmu w wysokości 3300 zł miesięcznie. Po 14 dniach użytkowania pojazdu przez powoda, samochód uległ awarii w okolicach W.. Wobec zaistniałych okoliczności pojazd przetransportowano na posesję pozwanej, a następnie do warsztatu naprawczego. Powód od momentu uszkodzenia auta, nie użytkował go. Pozwana nie zaproponowała powodowi pojazdu zastępczego zaś finalnie, nie wyraziła zgody na naprawę samochodu. Powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty stanowiącej równowartość kaucji oraz część zapłaconego czynszu najmu pojazdu za miesiąc wrzesień 2022 roku z uwagi na fakt, że samochód był w dyspozycji powoda jedynie przez okres 14 dni. Pozwana pomimo odebrania wezwania, nie zwróciła powodowi żądanej sumy (pozew – k. 4-5v.).

W sprzeciwie od wydanego w sprawie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym, pozwana zaskarżyła nakaz zapłaty w całości oraz wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego na jej rzecz. Pozwana podniosła także zarzut potrącenia wierzytelności powoda w wysokości 1500 zł uiszczonej tytułem kaucji z przysługującą jej wierzytelnością z tytułu czynszu najmu pojazdu za miesiąc październik 2022 roku. Pozwana wskazała również, że w dniu 17 grudnia 2022 roku złożyła oświadczenie o rozwiązaniu umowy najmu pojazdu z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia, jednakże pomimo upływu ww. okresu, pozwany nie zwrócił pojazdu, który ostatecznie został odebrany z warsztatu naprawczego przez pozwaną w asyście policji w dniu 30 stycznia 2023 roku (sprzeciw – k. 20-21v.).

W toku postępowania, strony popierały swoje stanowiska.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 30 sierpnia 2022 roku C. J. zawarł z B. Z. umowę najmu pojazdu marki P. (...) o nr rej. (...). W umowie najmu strony ustaliły czas jej trwania na okres 1 roku z możliwością przedłużenia oraz miesięczny okres wypowiedzenia. W umowie ustalono również wysokość czynszu najmu pojazdu na kwotę 3300 zł miesięcznie oraz obowiązek uiszczenia przez C. J. kaucji w wysokości 1500 zł. Ustalono także, że w przypadku uszkodzenia pojazdu (kolizja drogowa, uszkodzenia mechaniczne) okres naprawy traktowany jest jako kontynuacja umowy z wszelkimi konsekwencjami finansowymi oraz prawnymi. Zgodnie z § 5 umowy wynajmujący miał prawo wypowiedzieć umowę ze skutkiem natychmiastowym w przypadku, gdy najemca pozostaje w zwłoce z zapłatą czynszu lub innych należności w jakiejkolwiek wysokości przez co najmniej 14 dni lub w sposób rażący narusza postanowienia i warunki umowy, w szczególności, gdy dopuszcza się naruszenia obowiązku utrzymania pojazdu w należytym stanie, nie dokonując wymaganych konserwacji i napraw (d: umowa – k. 24-25).

Przy zawarciu umowy C. J. uiścił kaucję w wysokości 1500 zł oraz czynsz najmu za pierwszy miesiąc w kwocie 3300 zł (okoliczność bezsporna).

Po około dwóch tygodniach użytkowania w toku normalnej eksploatacji pojazdu doszło do awarii silnika w aucie. Pojazd został przewieziony na posesję B. Z., a następnie odebrany przez mechanika samochodowego D. M., poleconego przez C. J., do warsztatu naprawczego (d: zeznania świadków: D. M. – k. 52v., i D. Z. – k. 73v. oraz powoda C. J. – k. 78v.). Początkowo strony ustaliły, że koszty naprawy zostaną pokryte przez najemcę, a następnie rozliczone w czynszu (d: zeznania pozwanej B. Z. – k. 78v., zeznania powoda C. J. – k. 79). Jednakże po ustaleniu, że naprawa będzie dotyczyć silnika a jej koszty będą wysokie, C. J. nie chciał pokryć kosztów naprawy (d: zeznania powoda – k. 79).

Przez okres pozostawania uszkodzonego pojazdu w warsztacie B. Z. nie wystawiała faktur Vat na rzecz C. J. za najem auta (d: zeznania powoda – k. 78v.). W dniu 17 grudnia 2022 roku B. Z. wypowiedziała umowę najmu C. J. z zachowaniem okresu wypowiedzenia wskazanego w umowie (d: wypowiedzenie umowy – k. 26). Korespondencja została doręczona w dniu 22 grudnia 2022 roku (d: potwierdzenie odbioru korespondencji – k. 27–27v.). W dniu 28 stycznia 2023 roku B. Z. odebrała uszkodzony pojazd z warsztatu naprawczego (d: protokół zdawczo odbiorczy samochodu – k. 28, dokumentacja fotograficzna – k. 29-32). Pozwana nie zdecydowała się na dokonanie naprawy pojazdu, która była dla niej zbyt kosztowna.

C. J. wezwał B. Z. do zapłaty kwoty 3150 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia otrzymania wezwania tytułem zwrotu kaucji, którą uiścił przy zawarciu umowy najmu pojazdu z dnia 30 sierpnia 2022 roku oraz części zapłaconego czynszu najmu za miesiąc wrzesień 2022 rok (d: przedsądowe wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem nadania – k. 12-13).

W piśmie z dnia 1 grudnia 2023 roku B. Z. złożyła C. J. oświadczenie o potrąceniu przysługującej jej od C. J. wierzytelności z tytułu czynszu najmu samochodu P. (...) za miesiąc październik 2022 roku w wysokości 3300 zł z wierzytelnością przysługującą C. J. o zwrot kaucji uiszczonej w związku z zawarciem umowy najmu ww. samochodu z dnia 30 sierpnia 2022 roku w wysokości 1500 zł oraz wezwała C. J. do uiszczenia pozostałej części czynszu za miesiąc październik 2022 roku, za cały miesiąc listopad i grudzień 2022 roku oraz za okres do 22 stycznia 2023 roku (upływ miesięcznego okresu wypowiedzenia liczonego od dnia doręczenia C. J. oświadczenia o rozwiązaniu umowy najmu) w łącznej wysokości 10741,93 zł (d: oświadczenie o potrąceniu z wezwaniem do zapłaty – k. 34, potwierdzenie nadania ww. dokumentów – k. 35).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił po rozważeniu całokształtu materiału dowodowego, opierając się na dokumentach zebranych w aktach sprawy, a także zeznaniach świadków D. M. (k. 52-53), D. Z. (k. 73-74), jak również zeznaniach powoda C. J. (k. 78-78v. i 79) oaz pozwanej B. Z. (k. 78v.–79), których prawdziwość – co do zasady – nie budziła wątpliwości. W zakresie okoliczności faktycznych zeznania nie zawierały istotnych sprzeczności.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Strony łączyła umowa najmu (art. 659 k.c.). W treści umowy strony unormowały w sposób szczególny kwestę dalszego jej trwania w przypadku uszkodzenia pojazdu. Zgodnie z § 8 umowy, w przypadku uszkodzenia pojazdu okres naprawy traktowany jest jako kontynuacja umowy z wszelkimi konsekwencjami finansowymi oraz prawnymi. Jako uszkodzenie pojazdu strony traktowały zarówno niesprawność spowodowaną czynnikami zewnętrznymi (kolizją drogową), jak i awarią (uszkodzenia mechaniczne), co wynikało z opisu uszkodzenia zawartego w § 7 umowy. Powyżej opisane warunki zostały zaakceptowane przez obie strony, które złożyły podpisy pod treścią dokumentu umowy.

Wobec powstania uszkodzenia pojazdu powód został pozbawiony możliwości używania pojazdu, ale akceptował taki stan oczekując na dokonanie naprawy przez pozwaną, gdyż chciał kontynuować umowę, co sam przyznał w składanych zeznaniach. Nie skorzystał z uprawnienia wynikającego z art. 663 kc, zgodnie z którym jeżeli w czasie trwania najmu rzecz wymaga napraw, które obciążają wynajmującego, a bez których rzecz nie jest przydatna do umówionego użytku, najemca może wyznaczyć wynajmującemu odpowiedni termin do wykonania napraw. Po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu najemca może dokonać koniecznych napraw na koszt wynajmującego. Nie wypowiedział też umowy na podstawie art. 664 § 2 kc. Pozwana tymczasem wypowiedziała umowę dopiero w grudniu 2022 r. oraz dokonała potrącenia przysłuchujących jej wierzytelności z tytułu czynszu z wierzytelnością powoda o zwrot kaucji. Zdaniem Sądu oświadczenie o potrąceniu było ważne i skuteczne, skutkiem czego doszło do umorzenia wierzytelności z tytułu kaucji w kwocie 1500 zł. Odnosząc się do żądania zasądzenia zwrotu połowy czynszu za wrzesień 2022 r. było ono, w świetle powyższych wywodów, niezasadne, gdyż – zgodnie z postanowieniami łączącej strony umowy – obowiązek zapłaty czynszu obciążał powoda.

Mając na względzie przytoczone okoliczności Sąd, na podstawie art. 659 kc oraz art. 498 kc, orzekł jak w punkcie I wyroku.

O kosztach procesu orzeczono w oparciu o art. 98 k.p.c. Powód, jako strona przegrywająca, zobowiązany był zwrócić pozwanej koszty niezbędne do celowej obrony, które obejmowały wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym w kwocie 900 zł ustalone według stawki minimalnej na podstawie § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz opłatę od pełnomocnictwa.

Sędzia Wojciech Karwat