Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Radomiu

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 kwietnia 2024r.

Sąd Rejonowy w Radomiu V Wydział Gospodarczy

w następującym składzie:

Przewodniczący: sędzia Wojciech Karwat

Protokolant: Tomasz Wójcicki

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2024 roku w R.

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko A. W.

o zapłatę

I.  zasądza od A. W. na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. kwotę 67031,69 zł (sześćdziesiąt siedem tysięcy trzydzieści jeden złotych sześćdziesiąt dziewięć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych od dnia 2 czerwca 2023 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od A. W. na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. kwotę 8.769 (osiem tysięcy siedemset sześćdziesiąt dziewięć) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty;

III.  nadaje rygor natychmiastowej wykonalności wyrokowi w punkcie pierwszym.

Sygn. akt V GC 60/24

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 marca 2025 r.

Sąd Rejonowy w Radomiu V Wydział Gospodarczy

w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Wojciech Karwat

Protokolant: Tomasz Wójcicki

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 lutego 2025 roku w R.

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko A. W.

o zapłatę

utrzymuje w mocy w całości wyrok zaoczny Sądu Rejonowego w Radomiu V Wydziału Gospodarczego z dnia 4 kwietnia 2024 r., sygn. akt V GC 60/24.

Sygn. akt V GC 60/24

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 31 stycznia 2024 roku powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W., reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, domagał się zasądzenia od pozwanego A. W. kwoty 67031,69 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych od dnia 2 czerwca 2023 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że dochodzone roszczenie obejmuje cenę zakupionego przez pozwanego od powoda paliwa.

Wyrokiem zaocznym z 4 kwietnia 2024 r. Sąd Rejonowy w Radomiu V Wydział Gospodarczy uwzględnił powództwo w całości i zasądził od pozwanego na rzecz powoda dochodzoną kwotę wraz z kosztami procesu w wysokości 8769 zł (k. 56).

W sprzeciwie od wydanego wyroku zaocznego pozwany, reprezentowany przez pełnomocnika będącego adwokatem, wniósł o uchylenie wyroku zaocznego i oddalenie powództwa w całości oraz o zawieszenie rygoru natychmiastowej wykonalności nadanego zaskarżonemu wyrokowi zaocznemu i zasądzenie kosztów procesu na jego rzecz. Pozwany potwierdził, że strony współpracowały w zakresie dostarczania paliwa do stacji pozwanego. Podniósł, że w miesiącu maju 2023 roku odbyła się kontrola jakości paliwa, która wykazała, że paliwo nie spełnia wymagań jakościowych, wskazanych w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 9 grudnia 2008 roku w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ciekłych ze względu na obniżoną temperaturę zapłonu. Z uwagi na wynik przeprowadzonej kontroli, pozwany zobowiązany był do wypompowania paliwa z dystrybutorów i ich czyszczenia, co z kolei spowodowało poniesienie przez pozwanego dodatkowych kosztów, którymi obciążył powoda. Z uwagi, że powód nie uregulował należności, pozwany dokonał potrącenia wzajemnych należności (sprzeciw – k. 67-70).

W toku rozprawy strony popierały swoje stanowiska.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W ramach stosunków gospodarczych A. W. w dniu 25 maja 2023 roku dokonał zakupu paliwa od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. (okoliczność bezsporna). Zamówienia oraz dostawa towaru udokumentowane zostały wystawionymi fakturami Vat oraz dokumentami WZ z pieczątką firmową A. W. (d: faktury Vat – k. 23 i 26, dowody dostaw WZ – k. 24 i 27). Pomimo upływu terminów wskazanych w fakturach oraz wezwania do zapłaty (d: wezwanie do zapłaty – k. 29-30) A. W. nie uregulował należności.

W miesiącu maju 2023 roku na stacji paliw (...) nr (...) przy ul. (...) w R., należącej do A. W., odbyła się kontrola, która wykazała, że pobrane w dniach 17 i 30 maja 2023 roku próbki oleju napędowego nie spełniały wymagań jakościowych określonych w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 9 grudnia 2008 roku z uwagi na obniżoną temperaturę zapłonu na poziomie 42,5 stopni C, podczas gdy prawidłowa wartość temperatury zapłonu wymagana jest na poziomie 55 stopni C (d: protokół kontroli – k. 72-75, pismo Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej w (...) – k. 78-79, sprawozdanie z badań – k. 80-82).

A. W., z uwagi na wynik przeprowadzonej kontroli oleju napędowego na należącej do niego stacji paliw (...) nr (...) przy ul. (...), zobowiązany został do wypompowania paliwa z dystrybutorów oraz ich oczyszczenia, co spowodowało zamknięcie stacji na kilka tygodni oraz powstanie kosztów po jego stronie (d: faktura Vat – k. 83, zawiadomienie (...) Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej – k. 84-85). A. W. poniósł także koszty związane z magazynowaniem paliwa dostarczonego przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w W. (d: faktura Vat – k. 87-89).

W 2023 roku dostawcami paliw na stację należącą do A. W. była (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. i firma (...) (d: zeznania świadka A. G.– k. 195-195v.). Każdorazowo (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. do faktury sprzedażowej Vat dołączała świadectwo jakości (d: faktury Vat – k. 200-217v., świadectwa jakości – k. 227-239).

Przedstawiony powyżej stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w tym w szczególności na podstawie dołączonych do sprawy dokumentów, których treści ani prawdziwości żadna ze stron nie kwestionowała i Sąd uznał je za prawdziwe oraz na podstawie przeprowadzonych dowodów z osobowych źródeł dowodowych w postaci zeznań świadka A. G. (k. 195-196) oraz przesłuchania prezesa zarządu powoda (k. 241-242). W ocenie Sądu brak było podstaw, aby odmówić wiary zeznaniom świadka i strony powodowej.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie. Strony łączyła umowa sprzedaży, w wykonaniu której powód dostarczył pozwanemu paliwo. Zarówno warunki umowy, fakt dostawy towaru jak i wysokość ceny oraz brak jej zapłacenia przez pozwanego nie były w niniejszej sprawie sporne.

Pozwany odmawiał zapłaty ceny powołując się na złożone oświadczenie o potrąceniu z 18 grudnia 2023 r., w którym dokonał potrącenia kwoty obejmującej dochodzone przez powoda w niniejszym procesie roszczenie ze swoją należnością w łącznej wysokości 55386,70 zł, na którą składały się: 10500 zł z tytułu strat spowodowanych przestojem stacji w okresie od 30 maja 2023 r. spowodowanym dostarczeniem przez powoda wadliwej partii oleju napędowego, 2500 zł z tytułu poniesionego kosztu wypompowania wadliwego paliwa, 2700 zł z tytułu poniesionego kosztu całkowitego opróżnienia dystrybutora, 18576 zł z tytułu poniesionego kosztu przechowywania wadliwego paliwa w okresie od 30 maja 2023 roku do dnia sporządzenia niniejszego wezwania tj. 18 grudnia 2023 roku (za każdy kolejny dzień należy doliczyć 200 zł), 4500 zł z tytułu poniesionego kosztu badania paliwa przez (...) Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej, 144 zł z tytułu poniesionego kosztu drugiego badania paliwa, 16469,70 zł z tytułu poniesionego kosztu czyszczenia zbiornika paliwowego (d: oświadczenie o potrąceniu – k. 91-92).

Przedstawione przez pozwanego do potrącenia roszczenie odszkodowawcze opierało się na twierdzeniu, że negatywny wynik kontroli na stacji A. W. spowodowany był dostarczeniem wadliwego paliwa przez powoda. W ocenie Sądu przeprowadzone postępowanie dowodowe nie dało podstaw do przyjęcia, iż pozwany – zgodnie ze spoczywającym na nim w tym zakresie zgodnie z art. 6 kc ciężarem dowodowym – wykazał istnienie adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy dostarczeniem paliwa przez powoda, a stwierdzonym w toku kontroli u pozwanego uchybieniem w zakresie parametrów oleju napędowego. W pierwszej kolejności należy wskazać na przedstawione przez powoda dokumenty poświadczające wymagane świadectwa jakości dostarczanego oleju napędowego oraz fakt, że paliwo dostarczane było bezpośrednio przez podmioty zewnętrzne z ich magazynów ( (...) SA). Dostarczane pozwanemu przez powoda paliwo pochodziło bezpośrednio z magazynów podmiotów zewnętrznych i posiadało wymagane certyfikaty jakości (d: dokumenty przewozowe oraz certyfikaty jakości – k. 116-118, 121-124, 127-131). Paliwo to zostało wpompowane do zbiornika pozwanego, przy czym w trakcie kontroli, podczas której ujawniono nieprawidłowości, brak było możliwości odczytu stanu licznika paliwa znajdującego się w zbiorniku (d: protokół – k. 74). Pozwany nie wykazał więc przede wszystkim tego, że w zbiorniku w chwili przeprowadzenia przedmiotowej kontroli znajdowało się tylko paliwo dostarczone przez powoda. Wprawdzie pozwany przedstawił rejestr, z którego wynikały dane dostawców oraz przedstawił twierdzenie, że spośród tych dostawców jedynie powód dostarczał paliwo, ale twierdzenia tego nie udowodnił. Pozwany tymczasem podnosił, że także inne z wymienionych w rejestrze podmiotów mogły być dostawcami paliwa, a przesłuchiwany w sprawie świadek wskazał, iż powód nie był jedynym dostawcą paliwa na przedmiotową stację (zeznania świadka – k. 195v). Ponadto, nawet gdyby powód był jedynym dostawcą paliwa na stację, pozwany winien był wykazać, że to zła jakość dostarczonego paliwa, a nie inna przyczyna, determinowała wynik kontroli. Dotyczyło to w szczególności wykazania aktów staranności w zakresie należytej konserwacji i utrzymania zbiornika oraz pozostałej infrastruktury znajdującej się na stacji. W niniejszej sprawie pozwany nie przedstawił żadnego dowodu, który w sposób nie budzący wątpliwości wskazywałby, iż paliwo dostarczone przez powoda było nienależytej jakości. Było to o tyle istotne, że – jak wskazano wyżej – powód przedstawił pochodzące od podmiotów trzecich dokumenty potwierdzające jakość dostarczonego paliwa.

Mając na względzie przytoczone okoliczności Sąd uznał, iż pozwany nie wykazał istnienia roszczenia odszkodowawczego zgłoszonego do potrącenia, zatem złożone oświadczenie nie wywołało skutku w postaci umorzenia dochodzonej wierzytelności w jakiejkolwiek części. Dochodzone roszczenie nie było natomiast sporne co do wysokości i zasady, zatem powództwo podlegało uwzględnieniu w całości, o czym Sąd orzekł w sentencji wyroku, utrzymując w całości wyrok zaoczny, na podstawie art. 535 oraz art. 471 w zw. z art. 498 kc. Orzeczenie w zakresie odsetek opierało się na treści art. 481 § 1 i 2 kc.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu zawarte w wyroku zaocznym zapadło w oparciu o art. 98 kpc. W związku z tym, że Sąd uwzględnił żądanie pozwu, pozwany jako strona przegrywająca sprawę, został obciążony kosztami procesu, na które składają się poniesione przez powoda koszty opłaty od pozwu i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz koszty zastępstwa procesowego w stawce minimalnej (na podstawie § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r w sprawie opłat za czynności radców prawnych Dz. U. z 2018r. poz. 265 ze zm.).