Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Radomiu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 sierpnia 2023 r.

Sąd Rejonowy w Radomiu V Wydział Gospodarczy

w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Wojciech Karwat

Protokolant: Urszula Janas

po rozpoznaniu w dniu 10 sierpnia 2023 roku w Radomiu

sprawy z powództwa A. R.

przeciwko A. S.

o zapłatę 19407,81 zł

po rozpoznaniu zarzutów pozwanego od nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym z dnia 16 października 2018 roku w sprawie V GNc 3002/18

I.  uchyla w całości nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym Sądu Rejonowego w Radomiu V Wydział Gospodarczy z dnia 16 października 2018 roku, sygn. akt V GNc 3002/18 i oddala powództwo;

II.  zasądza od A. R. na rzecz A. S. kwotę 5842 zł (pięć tysięcy osiemset czterdzieści dwa złote) tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  nakazuje pobrać od A. R. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Radomiu kwotę 6683,36 zł (sześć tysięcy sześćset osiemdziesiąt trzy złote trzydzieści sześć groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych;

oraz o zapłatę 11008,76 zł

po rozpoznaniu zarzutów pozwanego od nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym z dnia 2 listopada 2018 roku w sprawie V GNc 3047/18

I.  utrzymuje w mocy nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym Sądu Rejonowego w Radomiu V Wydział Gospodarczy z dnia 2 listopada 2018 roku, sygn. akt V GNc 3047/18 w części, to jest do kwoty 328,90 zł (trzysta dwadzieścia osiem złotych dziewięćdziesiąt groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych od dnia 28 sierpnia 2018 roku do dnia zapłaty, a w pozostałej części uchyla nakaz zapłaty i oddala powództwo;

II.  zasądza od A. R. na rzecz A. S. kwotę 3842 zł (trzy tysiące osiemset czterdzieści dwa złote) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt V GC 46/19

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym dnia 18 września 2018 roku (data prezentaty Sądu) powódka A. R., reprezentowana przez pełnomocnika będącego adwokatem, wnosiła o zasądzenie od pozwanego A. S. kwoty 19407,81 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych od kwoty 10182,81 zł od dnia 16 sierpnia 2018 roku do dnia zapłaty, od kwoty 6150 zł od dnia 28 sierpnia 2018 roku do dnia zapłaty i od kwoty 3075 zł od dnia 8 września 2018 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazywała, że w ramach łączącej strony umowy, powódka świadczyła odpłatnie usługi dotyczące sklepu firmowego pozwanego. Zgodnie z aneksem nr (...) do umowy powódce przy obrotach powyżej 65000 zł netto miesięcznie przysługiwało wynagrodzenie w kwocie 2500 zł netto miesięcznie oraz zgodnie z aneksem nr (...) do umowy wynagrodzenie w wysokości 2% netto od sprzedaży mięsa i 5% netto od sprzedaży pozostałego asortymentu. Powódka wystawiała faktury na kwoty wskazane w dokumentach przesyłanych z księgowości pozwanego. Pomimo upływu terminów zapłaty wskazanych w wystawionych przez powódkę fakturach Vat podpisanych przez pozwanego, należność nie została uregulowana (pozew, k. 3-4v.).

Od wydanego w sprawie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym pozwany wniósł zarzuty, domagając się uchylenia nakazu zapłaty w całości i oddalenia powództwa oraz zasądzenia kosztów procesu na jego rzecz. W uzasadnieniu zarzutów podniósł, że nie uznaje wystawionych przez powódkę faktur oraz wskazał na brak wykonywania przez powódkę zobowiązań wynikających z umowy. Zaprzeczył, aby zaakceptował wystawione przez powódkę faktury. Podnosił także, że powódka zagarnęła pieniądze w utargów ze sklepu w W. za wskazany okres na kwotę 57079,64 zł (zarzuty, k. 34-39).

Pozwem złożonym w dniu 21 września 2018 roku (data prezentaty Sądu) powódka A. R., reprezentowana przez pełnomocnika będącego adwokatem, wnosiła o zasądzenie od pozwanego A. S. kwoty 11008,76 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych od dnia 28 sierpnia 2018 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazywała, że w ramach łączącej strony umowy, powódka świadczyła odpłatnie usługi dotyczące sklepu firmowego pozwanego. Zgodnie z aneksem nr (...) do umowy powódce przy obrotach powyżej 65000 zł netto miesięcznie przysługiwało wynagrodzenie w kwocie 2500 zł netto miesięcznie oraz zgodnie z aneksem nr (...) do umowy wynagrodzenie w wysokości 2% netto od sprzedaży mięsa i 5% netto od sprzedaży pozostałego asortymentu. Pomimo upływu terminu zapłaty wskazanego w wystawionej przez powódkę fakturze Vat, pozwany nie uregulował należności (pozew, k. 150-151v.).

Od wydanego w sprawie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym pozwany wniósł zarzuty, domagając się uchylenia nakazu zapłaty w całości i oddalenia powództwa oraz zasądzenia kosztów procesu na jego rzecz. W uzasadnieniu zarzutów podniósł, że nie uznaje wystawionych przez powódkę faktur oraz wskazał na brak wykonywania przez powódkę zobowiązań wynikających z umowy. Zaprzeczył, aby zaakceptował wystawione przez powódkę faktury (zarzuty, k. 180-185).

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 12 września 2019 roku w sprawie o sygn. akt V GC 46/19 Sąd połączył niniejszą sprawę ze sprawą o sygn. akt V GC 1447/18 do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia i prowadził dalej łącznie pod sygn. akt V GC 46/19 (protokół rozprawy, k. 318).

Postanowieniem z dnia 21 kwietnia 2022 roku Sąd zawiesił postępowanie do czasu prawomocnego zakończenia postępowania w sprawie o sygn. akt V GC 18/19 Sądu Rejonowego w Radomiu - postępowanie apelacyjne w sprawie IX Ga 1036/21 Sądu Okręgowego w Lublinie (k. 725).

Postanowieniem z dnia 12 maja 2023 roku Sąd podjął zawieszone postępowanie (k. 735).

W toku dalszego postępowania, strony popierały swoje stanowiska.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Okolicznością bezsporną w niniejszej sprawie pozostawał fakt, że strony łączyła umowa o świadczenie usług zawarta w dniu 1 grudnia 2014 roku, na podstawie której A. R. zobowiązała się do świadczenia usług na rzecz A. S. w zakresie rozwijania sprzedaży i reprezentowania go na rynku, m.in. do pozyskiwania odbiorców na wyroby, prowadzenia negocjacji z klientami, prowadzenia działań marketingowych mających na celu wzrost sprzedaży. Wynagrodzenie A. R. ustalono za każdy miesiąc świadczenia usług jako 2% netto od sprzedaży mięsa i 5% netto od sprzedaży pozostałego asortymentu (d: umowa – k. 10-11).

W trakcie trwania współpracy strony dwukrotnie dokonały zmiany łączącej je umowy. W dniu 1 lutego 2015 roku, w aneksie nr (...), pozwana zobowiązała się m. in. do: zbierania utargów ze sklepów oraz ich wpłaty do firmy za pośrednictwem osoby do tego upoważnionej, a wpłaty każdorazowo miały być dokumentowane przez wydającego i odbierającego dokumentem KW, nadzoru i monitoringu przesunięć towarów zarówno pomiędzy sklepami jak i magazynem firmowym, nadzoru na prawidłowym prowadzeniem remanentów. Ponadto strony w tym aneksie ustaliły, że wynagrodzenie prowizyjne w wysokości 2% netto od sprzedaży mięs i 5% netto od pozostałej sprzedaży będzie liczone od wartości netto. Dodatkowo ustalono, że za prowadzenie sklepu spożywczego w miejscowości W., A. R. otrzyma wynagrodzenie netto w wysokości 1000 zł zaś dalsze premiowanie zostanie ustalone po osiągnięciu obrotu w wysokości 65000 zł netto (d: aneks nr (...) do umowy z dnia 1 grudnia 2014 roku – k. 12). W dniu 30 czerwca 2015 roku strony ustaliły natomiast, że za prowadzenia sklepu ogólnospożywczego w W. A. R. otrzyma wynagrodzenie w wysokości 1000 zł netto w sytuacji osiągnięcia obrotów do 65000 zł netto oraz 2500 zł netto przy obrocie powyżej 65000 zł netto (d: aneks nr (...) do umowy z dnia 1 grudnia 2014 roku – k. 13). Od 1 grudnia 2016 roku A. R. otrzymywała także wynagrodzenie za prowadzenie sklepu (...) i sklepu firmowego w R. przy ul .(...) (d: aneks nr (...) do umowy z dnia 1 grudnia 2014 roku – k. 14).

A. R. zajmowała się prowadzeniem sklepu firmowego w W. należącego do A. S.. Głównymi obowiązkami A. R. było m. in. wprowadzanie faktur do systemu, rekrutacja osób do pracy w sklepie i nadzór nad nimi, kontakt z przedstawicielami handlowymi, poszukiwanie korzystnych ofert dla sklepu, przygotowywanie przetargów oraz pobieranie utargów (d: umowa oraz aneksy – k. 10-14, zeznania A. R. – k. 678-679v., zeznania A. S. – k. 679v.-681). W wykonywaniu umowy pomagał jej mąż J. R., który m.in. przekazywał utarg kierowcy M. Z. (d: zeznania świadka J. R. – k. 319-320, dowody wypłat – k. 316 i 317). Dostarczaniem towaru do sklepu w W. zajmował się M. Z.. Za towar płacił gotówką od państwa R., którą pobierał rano od ekspedientki sklepu. Nie ewidencjonowano jaką kwotę pobierał na zakup towaru. Zdarzało się, że kierowca odbierał utarg ze sklepu co było dokumentowane dowodem kp (d: zeznania świadka M. Z. – k. 320v.-321, dowody wypłat – k. 316 i 317).

Na początku 2018 roku przestały wpływać pieniądze z utargu do pozwanego. Brak wpływów z obrotu A. R. tłumaczyła koniecznością wydatkowania gotówki na zakup towaru do sklepu (d: zeznania A. S. – k. 680).

W miesiącu sierpniu 2018 roku A. R. wystawiła cztery faktury Vat: fakturę r (...) na kwotę 10182,81 zł za miesiąc luty 2018 rok obejmującą wynagrodzenie za prowadzenie sklepu w W. zgodnie z aneksem nr (...) do umowy w wysokości 2500 zł netto oraz prowizję za realizację umowy w wysokości 5778,71 zł netto, fakturę nr (...) na kwotę 13047,16 zł za miesiąc marzec 2018 rok obejmującą wynagrodzenie za prowadzenie sklepu w W. zgodnie z aneksem nr (...) do umowy w wysokości 2500 zł netto oraz prowizję za realizację umowy w wysokości 8107,45 zł netto, fakturę nr (...) na kwotę 6150 zł obejmującą wynagrodzenie za prowadzenie sklepu w W. zgodnie z aneksem nr (...) do umowy za miesiąc czerwiec 2500 zł netto i lipiec 2500 zł netto oraz fakturę nr (...) na kwotę brutto 3075 zł obejmującą wynagrodzenie za prowadzenie sklepu w W. zgodnie z aneksem nr (...) do umowy za miesiąc sierpień 2018 rok w wysokości 2500 zł netto. Faktury wystawiane były na podstawie dokumentów księgowych przesyłanych z biura A. S. (d: mail – k. 18-23 i k. 163-168). W/w faktury zostały podpisane przez A. S. (d: faktury Vat – k. 15-17 i 68). Pomimo upływu terminów wskazanych w fakturach oraz wezwaniach do zapłaty (d: wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem nadania i potwierdzeniem odbioru – k. 24-26 i 169-171) A. S. nie uregulował należności wynikających z powyższych faktur (okoliczność bezsporna).

W piśmie datowanym na dzień 5 września 2019 roku A. S. dokonał potrącenia wierzytelności w kwocie 93241,20 zł w tym 83730,14 zł z noty obciążeniowej nr (...) z dnia 29 października 2018 roku, 675 zł z tytułu opłat sądowych i 8836,06 zł z tytułu postępowań zabezpieczających z wierzytelnością A. R. w kwocie 40944,62 zł, w tym z faktur nr (...) (d: oświadczenie o potrąceniu – k. 143-144). Pismo to zostało wysłane do A. R. listem poleconym (d: potwierdzenie nadania – k. 145).

W piśmie z dnia 12 września 2018 roku A. S. poinformował A. R. o braku wpłat utargów dziennych wynikających z rozliczenia kasy oraz o niewykonywaniu przez nią obowiązków (d: pismo – k. 187-188).

A. R. w dniu 7 września 2018 roku złożyła wypowiedzenie umowy, wysyłając dokument A. S. pocztą oraz informując go za pośrednictwem wiadomości sms i kolejnego dnia nie stawiła się w sklepie bez uprzedniego przeprowadzenia remanentu (d: zeznania A. S. – k. 680, zeznania A. R. – k. 679). Remanent w sklepie odbył się w dniu 17 września 2018 roku bez obecności A. R., która uznała, iż jej obecność nie jest potrzebna skoro sklep funkcjonował przez okres 10 dni podczas jej nieobecności (d: zeznania powódki – k. 679). Wyniki przeprowadzonego remanentu wykazały niedobór w kwocie 23787,05 zł (d: rozliczenie – k. 243).

A. R. została uniewinniona od zarzutu, że w okresie od 17 stycznia do 15 września 2018 roku w miejscowości W. wspólnie i w porozumieniu z mężem J. R. dokonała przywłaszczenia powierzonego mienia w postaci m. in. środków pieniężnych pochodzących z utargów na szkodę A. S., tj. o przestępstwo z art. 284 § 2 k.k. (wyrok Sądu Rejonowego w Przysusze w sprawie o sygn. akt II K 153/19 – k. 557-557v., wyrok Sądu Okręgowego Radomiu V Wydziału Karnego Odwoławczego w sprawie o sygn. akt V Ka 80/20 – k. 653).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił po rozważeniu całokształtu materiału dowodowego, opierając się na dokumentach zebranych w aktach sprawy, których prawdziwość nie budziła wątpliwości i zeznaniach świadka M. Z. (k. 320v.-321), świadka R. K. (k. 320-320v.), świadka J. R. (k. 319-320) oraz zeznaniach powódki A. R. (k. 678-679v.) i zeznaniach pozwanego A. S. (k. 679v.-681). Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków oraz stron w zakresie, w jakim nie pozostawały w sprzeczności z dokumentami zgromadzonymi w aktach, w szczególności treścią umowy stron i zawartych aneksów. Zeznania nie zawierały istotnych sprzeczności w zakresie okoliczności faktycznych sprawy, a spór sprowadzał się do rozstrzygnięcia w zakresie wzajemnych rozliczeń stron w związku z prowadzeniem sklepu oraz oceny prawnej praw i obowiązków powódki w ramach łączącej strony umowy.

Wiarygodnym i miarodajnym dowodem w sprawie była opinia biegłej U. P., która – po kilkukrotnym uzupełnianiu i składaniu wyjaśnień – ostatecznie nie była kwestionowana przez strony postępowania (k. 714v). Sąd oddalił wniosek pełnomocnika pozwanego o zapoznanie się przez biegłą z księgami źródłowymi, gdyż biegła wskazała, że nie miałoby to żadnego wpływu na wnioski opinii (k. 714v). Opinia została sporządzona w sposób klarowny, rzetelny. Biegła w toku przesłuchania na rozprawie wyjaśniła wszelkie wątpliwości oraz sposób wyliczenia kwoty wskazanej we wnioskach opinii. Podkreślenia wymaga, że opinia sporządzona w niniejszej sprawie była podstawą ustaleń i rozstrzygnięcia w analogicznej (toczącej się między tymi samymi stronami o roszczenie z tego samego stosunku prawnego) sprawie Sądu Okręgowego w Lublinie IX Ga 1036/21, gdzie Sąd uczynił przedmiotową opinię podstawą swoich ustaleń i nie zakwestionował jej prawdziwości i rzetelności.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powódka domagała się w każdej z połączonych spraw zapłaty wynagrodzenia i prowizji za czynności wykonywane w ramach zawartej przez strony umowy o świadczenie usług, zmodyfikowanej aneksami. Żądane kwoty zostały wskazane w wystawionych fakturach VAT, które zostały doręczone pozwanemu, a ten ostatni potwierdził ich otrzymanie.

Pozwany A. S. nie kwestionował wysokości kwot wskazanych na dołączonych fakturach VAT, natomiast wskazywał na brak wykonywania przez powódkę zobowiązań umownych, a także powoływał się na nierozliczenie się powódki z zebranych utargów i ich przywłaszczenie. Złożył także oświadczenie o potrąceniu obejmujące swoją wierzytelność z tytułu roszczeń określonych w nocie obciążeniowej (...), czyli pobranych i nie wpłaconych utargów ze sklepu na kwotę 57079,64 zł, strat w sklepie na kwotę 2863,45 zł, niedoboru w sklepie w W. na kwotę 23787,05 zł (nota obciążeniowa – k. 78) z wierzytelnościami dochodzonymi przez powódkę w sprawach połączonych do rozpoznania w niniejszym postępowaniu (oświadczenie o potrąceniu – k. 143-144). Przedmiotowe oświadczenie o potrąceniu zostało, w ocenie Sądu, złożone w sposób ważny, wysłane prawidłowo listem poleconym na adres powódki, natomiast okolicznością sporną pozostawało istnienie wierzytelności zgłoszonych do potrącenia.

Wysokość tych wierzytelności wynikała z dokumentów księgowych związanych z prowadzeniem przedmiotowego sklepu, dlatego – celem prawidłowej weryfikacji dokumentów księgowych – Sąd dopuścił dowód w opinii biegłej z zakresu księgowości na okoliczność wzajemnych rozliczeń, w tym sprawdzenia czy w spornym okresie powstał we wzajemnych rozliczeniach stron wynikających z łączącej strony umowy, albo z innego tytułu, niedobór po stronie powódki, a jeżeli tak to w jakiej wysokości.

Ze złożonej przez biegłą opinii, po jej uzupełnieniu i złożeniu ustnych wyjaśnień, wynikało iż po uwzględnieniu wszelkich wzajemnych rozliczeń do zapłaty na rzecz powódki pozostawała kwota 328,90 zł (opinia – k. 713v). Kwota ta nie obejmowała należności wynikającej z faktury nr (...), dotyczącej prowizji za kwiecień w wysokości 6059,39 zł oraz wynagrodzenia 2500 zł, ale kwoty te zostały uwzględnione w wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie w sprawie IX Ga 1036/21.

W ocenie Sądu nie zasługiwały na uwzględnienie argumenty pełnomocnika powódki, że powódka nie była odpowiedzialna za pobieranie utargów, gdyż strony w ramach ustnego porozumienia odstąpiły od umowy w tym zakresie, a także twierdzenia, iż brak możliwości przypisania kwot pobranego przez powódkę wynagrodzenia po 2500 zł miesięcznie, gdyż następowało ono przed wystawieniem faktur i brak potwierdzeń pobrania tych kwot przez powódkę.

Odnosząc się do pierwszego zarzutu należy wskazać, że zgodnie z § 8 ust. 2 łączącej strony umowy, wszelkie zmiany w umowie jak też jej wypowiedzenie wymagają formy pisemnej pod rygorem nieważności. W takiej sytuacji nieważne i nie wywołujące skutków prawnych były wszelkie uzgodnienia stron nie dokonane w formie pisemnej. Powódka natomiast, zgodnie z postanowieniami aneksu nr (...) do umowy zobowiązana była do zbierania utargów ze sklepów oraz ich wpłaty do firmy pozwanego i każdorazowego dokumentowania tych okoliczności dokumentem KW (aneks – k. 12). W takiej sytuacji niedopełnienie przez powódkę obowiązku w zakresie przekazywania utargów stanowiło obciążenie po jej stronie. To samo dotyczy pobieranych kwot wynagrodzenia. Skoro w dokumentacji księgowej brak dowodów przekazania kwot odpowiadających wysokości wynagrodzenia (po 2500 zł miesięcznie) na rzecz innego podmiotu, to powódka – odpowiedzialna na należyte dokumentowanie wszelkich wpłat – nie mogła wywodzić w procesie korzystnych dla siebie skutków prawnych w tym zakresie i brak tych dokumentów obciążał powódkę w tym znaczeniu, że biegła słusznie i prawidłowo przypisała te kwoty jako pobrane przez A. R.. Bez znaczenia pozostawała tu kwestia późniejszego wystawienia przez powódkę faktur zbiorczo, za kilka miesięcy.

W sytuacji gdy – jak twierdziła strona powodowa – sposób zatrudniania pracowników i okoliczności odbierania przetargów uniemożliwiały powódce prawidłowe realizowanie obowiązków wynikających z umowy, to miała ona możliwość jej wypowiedzenia w każdym czasie, z czego skorzystała we wrześniu 2018 roku. Powódka winna również zadbać o prawidłowe przeprowadzenie remanentu po zakończeniu współpracy z pozwanym, co także wynikało z zakresu jej obowiązków zawartego w aneksie nr (...) do umowy, tymczasem po złożeniu wypowiedzenia w dniu 7 września 2018 r. powódka nie pojawiła się w sklepie, a następnie zarzucała nieprawidłowe przeprowadzenie remanentu w dniu 17 września 2018 r. przez pozwanego.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności Sąd oparł się na ustaleniach biegłej, poczynionych w opinii w oparciu o dostępne dokumenty księgowe. Biegła przeanalizowała je w sposób dokładny i szczegółowy, prawidłowo przyporządkowując poszczególne zobowiązania każdej ze stron. Wynik tego wyliczenia pozwalał na uznanie, iż powódce należy się jedynie kwota 328,90 zł, obejmująca wynagrodzenie wynikające z faktury nr (...), dlatego jedynie w tym zakresie podlegał utrzymaniu w mocy nakaz zapłaty wydany w sprawie V GNc 3047/18 Sądu Rejonowego w Radomiu. W pozostałej części powództwo w obu połączonych sprawach podlegało oddaleniu, dlatego Sąd uchylił nakazy zapłaty i oddalił powództwo, orzekając jak w punktach I i IV wyroku, na podstawie art. 496 kpc (w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie ustawy z 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw – Dz. U. z 2019 r., nr 1469) w zw. z art. 750 kc w zw. z art. 735 § 1 kc oraz z art. 498 kc. Podstawę zasądzenia odsetek od kwoty 328,90 zł stanowiły przepisy art. 481 § 1 kc oraz art. 7 ustawy z 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (tekst jednolity Dz. U. z 2022 r., poz. 893 ze zm.).

Powódka była stroną przegrywającą proces w zakresie roszczenia zgłoszonego w sprawie V GC 46/19 w całości oraz w zakresie roszczenia zgłoszonego w sprawie V GC 1447/18 niemalże w całości, co uzasadniało obciążenie jej obowiązkiem zwrotu kosztów procesu przeciwnikowi na podstawie art. 98 § 1 kpc oraz 100 zd. 2 kpc. Zasądzone w punktach II i V kwoty obejmowały koszty procesu poniesione przez pozwanego, a w szczególności wynagrodzenie pełnomocnika ustalone według stawek minimalnych przewidzianych w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz opłaty od zarzutów.

W punkcie III wyroku Sąd, na podstawie art. 83 ust. 2 w zw. z art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010 r. nr 90, poz. 594 ze zm.) nakazał ściągnąć od powódki, jako strony przegrywającej, na rzecz Skarbu Państwa wydatki związane z kosztami opinii biegłego nie pokrytymi z zaliczki, poniesione tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sędzia Wojciech Karwat