Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Radomiu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 października 2023 roku

Sąd Rejonowy w Radomiu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	asesor sądowy Tomasz Polasz
Protokolant:	Weronika Brzuzy

po rozpoznaniu w dniu 29 września 2023 roku w Radomiu

na rozprawie

sprawy z powództwa G. M.

przeciwko (…) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R.

o odszkodowanie

I.  powództwo oddala;

II.  zasądza od G. M. na rzecz (…) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. kwotę 2.700 (dwa tysiące siedemset) złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów procesu.

asesor sądowy Tomasz Polasz

Sygn. akt IV P 221/22

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 9 października 2023 roku

Pozwem z dnia 14 kwietnia 2022 roku (data stempla pocztowego) G. M. (1) wniósł przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w R. o zasądzenie kwoty 31.200 zł brutto, tytułem odszkodowania związanego z zawartą miedzy stronami umową o zakazie konkurencji, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot: 2.600 zł od dnia 10 maja 2021 roku do dnia zapłaty, 2.600 zł od dnia 10 czerwca 2021 roku do dnia zapłaty, 2.600 zł od dnia 10 lipca 2021 roku do dnia zapłaty, 2.600 zł od dnia 10 sierpnia 2021 roku do dnia zapłaty, 2.600 zł od dnia 10 września 2021 roku do dnia zapłaty, 2.600 zł od dnia 10 października 2021 roku do dnia zapłaty, 2.600 zł od dnia 10 listopada 2021 roku do dnia zapłaty, 2.600 zł od dnia 10 grudnia 2021 roku do dnia zapłaty, 2.600 zł od dnia 10 stycznia 2022 roku do dnia zapłaty, 2.600 zł od dnia 10 lutego 2022 roku do dnia zapłaty, 2.600 zł od dnia 10 marca 2022 roku do dnia zapłaty, 2.600 zł od dnia 10 kwietnia 2023 roku do dnia zapłaty. W uzasadnieniu wskazał, iż wraz z zawarciem umowy o pracę zawarł z pracodawcą także umowę o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy. Zgodnie z przedmiotową umową po ustaniu stosunku pracy powodowi przysługuje odszkodowanie w wysokości 50% wynagrodzenia obowiązującego na dzień rozwiązania umowy o pracę. Dnia 26 lutego 2021 roku powód wypowiedział umowę o pracę ze skutkiem na dzień 31 marca 2021 roku, w okresie wypowiedzenia – od 14 do 17 marca 2021 roku oraz od 19 do 31 marca 2021 roku przebywał na zwolnieniu chorobowym. G. M. (1) wskazał, iż stosownie do § 6 umowy o zakazie konkurencji pozwanemu przysługiwało prawo wypowiedzenia tejże umowy bez odszkodowania, zaś po tym czasie do wypowiedzenia przedmiotowej umowy z zachowaniem 3 miesięcznego okresu wypowiedzenia. Jednocześnie strony jako jedyny uzgodniony sposób przekazywania korespondencji ustaliły formę listu poleconego. Z uwagi na brak wypłaty odszkodowania, w dniach 12 stycznia 2022 roku, 24 stycznia 2022 roku oraz 4 marca 2022 roku do pracodawcy wysłane zostały wezwania do zapłaty. Pozwany ustosunkował się jedynie do pierwszego z nich wskazując, iż umowa o zakazie konkurencji została rozwiązana poprzez odmowę przyjęcia przesyłki kurierskiej. Powód wskazał, że z informacji jakie posiada wynika, iż próba doręczenia przesyłki nastąpiła pod jego nieobecność. Pozwany nie posiada pisemnego potwierdzenia omowy przyjęcia przesyłki. Zdaniem G. M. (1) pozwany próbował rozwiązać umowę o zakazie konkurencji w sposób sprzeczny z jej zapisami. (k. 9 -9v. – pozew). W odpowiedzi na pozew (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w R., zastępowana przez zawodowego pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na jej rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty. W uzasadnieniu strona pozwana przyznała, iż powód był jej pracownikiem w okresie od 3 lutego 2020 roku do 31 marca 2021 roku oraz, iż strony w dniu 3 lutego 2020 roku zawarły umowę o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy. Podniosła, iż w dniu 26 marca 2021 roku skutecznie odstąpiła od umowy o zakazie konkurencji. Oświadczenie zostało wysłane za pośrednictwem poczty kurierskiej z uwagi na najszybszy oraz gwarantowany sposób doręczenia na adres powoda wskazany w umowie. W dniu 29 marca 2021 roku powód odmówił odbioru przesyłki bez podana przyczyny. Odnośnie sposobu doręczenia strona pozwana argumentowała, iż § 8 umowy nie wklucza przekazania korespondencji w innej formie niż list polecony. Co więcej, § 8 umowy nie wskazuje na rodzaj operatora pocztowego, zatem oświadczenie o odstąpieniu od umowy o zakazie konkurencji zostało skutecznie wysłane przesyłką kurierską (...) na aktualny i wskazany w umowie adres powoda. G. M. (1) został poinformowany przez pracodawcę o zamiarze złożenia oświadczenia o odstąpieniu od umowy o zakazie korespondencji. Powód posiadał zatem wiedzę, iż oświadczenie zostanie do niego wysłane w terminie zakreślonym umową. W ocenie pracodawcy powód celowo odmówił odbioru korespondencji od pozwanego, następnie czekał z wezwaniem do zapłaty, a ostatecznie wniósł pozew dopiero po upływie 12 miesięcznego okresu rzekomego obowiązywania umowy o zakazie konkurencji. Działanie G. M. (1) było z góry nakierowane na osiągnięcie zysku kosztem majątku pozwanej spółki. (k. 46-48 – odpowiedź na pozew). Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny: G. M. (1) został zatrudniony w (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w R. początkowo na podstawie umowy o pracę na okres próbny od dnia 3 lutego 2020 roku do dnia 2 maja 2020 roku, zaś następnie na podstawie umowy o pracę na czas określony od dnia 3 maja 2020 roku do dnia 2 maja 2021 roku na stanowisku controllera, w pełnym wymiarze czasu pracy, za miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości 6.500 złotych brutto. ( dowód : k.1, 12 część B a/o powoda – umowy o pracę) W dniu 3 lutego 2020 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w R. zawarła z G. M. (1) umowę o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy. W § 4 tejże umowy wskazano, iż z tytułu przestrzegania zakazu konkurencji po ustaniu stosunku pracy pracownikowi w okresie 12 miesięcy od daty ustania stosunku pracy przysługiwać będzie odszkodowanie w wysokości 50% miesięcznego wynagrodzenia brutto otrzymywanego przez pracownika na dzień rozwiązania umowy o pracę, obliczonego jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy, płatne miesięcznie i należne za każdy kolejny zakończony pełny miesiąc kalendarzowy przestrzegania zakazu konkurencji. Odszkodowanie miało być płatne w terminie wypłaty wynagrodzenia, na rachunek bankowy wskazany przez pracownika. Z kolei w § 6 ust. 1 strony uzgodniły, że do dnia ustania stosunku pracy pracodawcy będzie przysługiwało prawo odstąpienia od umowy bez żadnego odszkodowania, za pisemnym oświadczeniem złożonym drugiej stronie. Natomiast w § 8 strony uzgodniły, iż uznają za doręczoną wszelką korespondencję wysłaną listem poleconym na adresy wskazanie w umowie lub każdy inny pisemnie notyfikowany i doręczony drugiej stronie. ( dowód : k.10 cześć B a/o powoda- umowa o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy) W dniu 26 lutego 2021 roku G. M. (1) wypowiedział R. spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w R. umowę o pracę, z zachowaniem 1 miesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynął z dniem 31 marca 2021 roku. ( dowód : k.1 cześć C a/o powoda – oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę) G. M. (1) był niezdolny do pracy w okresie od 15 marca 2021 roku do 17 marca 2021 roku oraz od 19 marca 2021 roku do 31 marca 2021 roku ( dowód : k. 2 część C a/o powoda – świadectwo pracy) Po złożeniu przez G. M. (1) oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę, R. K. (1) poinformował go, iż pracodawca zamierza wypowiedzieć umowę o zakazie konkurencji przed upływem okresu wypowiedzenia. Nadto informował go o konieczności zwrotu powierzonego sprzętu w postaci laptopa i telefonu służbowego. ( dowód : k. 82-82v. /00:02:53-00:15:44/ - zeznania świadka I. J., k. 90-90v /00:01:18-00:34:01/ - zeznania świadka R. K.) W dniu 26 marca 2021 roku do G. M. (2) za pośrednictwem firmy kurierskiej (...) została nadana przesyłka zawierająca oświadczenie pracodawcy o odstąpieniu od umowy o zakazie konkurencji. ( dowód : k. 13 część B a/o powoda – oświadczenie o odstąpieniu od umowy, wydruki wiadomości e-mail od (...)) W dniu 29 marca 2021 roku, około południa, pod adresem ul. (...) w P., kurier firmy (...) podjął próbę doręczenia G. M. (1) przesyłki zawierającej oświadczenie pracodawcy o odstąpieniu od umowy o zakazie konkurencji. W tym czasie G. M. (1) nie przebywał w mieszkaniu. Żona G. M. (1) odmówiła przyjęcia przesyłki. Wiedziała ona, że nadawcą jest pracodawca jej męża - (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w R.. ( dowód : k. 71-71v. /00:06:53-00:26:22/, k. 91 /00:36:31-00:44:44/ - zeznania powoda) Pismem datowanym na dzień 5 stycznia 2022 roku G. M. (1) wezwał (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w R. do zapłaty odszkodowania wynikającego z umowy o zakazanie konkurencji za okres od kwietnia 2021 roku do grudnia 2022 roku. ( dowód : k. 16 – wezwanie do zapłaty, k. 17 – kserokopia potwierdzenia odbioru) Pismem datowanym na dzień 14 stycznia 2022 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w R. odpowiedziała na wezwanie do zapłaty wskazując, iż sformułowane roszczenie jest nienależne, bowiem odstąpiła od umowy o zakazie konkurencji. ( dowód : k. 58 – odpowiedź na wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem odbioru) Pismami datowanymi na dzień 19 stycznia 2022 roku oraz 1 marca 2022 roku G. M. (1) ponownie wezwał pracodawcę do zapłaty odszkodowania wynikającego z umowy o zakazanie konkurencji. ( dowód : k. 18, 20 - wezwania do zapłaty, k. 19, 21 – kserokopie potwierdzeń odbioru) Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów z dokumentów, w tym dokumentów znajdujących się w aktach osobowych powoda. Podstawę ustaleń faktyczny stanowiły również zeznania świadków I. J. i R. K. (1), jak też częściowo zeznania powoda. Sąd obdarzył wiarą dowody w postaci dokumentów. Od strony formalnej jak i materialnej dokumentacja ta była miarodajna dla ustaleń poczynionych przez Sąd i nie budziła żadnych wątpliwości, ponadto żadna ze stron postępowania nie kwestionowała jej wiarygodności. Za wiarygodne Sąd uznał również zeznania I.J. i R. K. (1), były one bowiem spójne logiczne i wzajemnie się uzupełniały. Świadkowie jednoznacznie wskazali, iż przed wysłaniem oświadczenia o odstąpieniu od umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy R. K. (1) przekazywał powodowi informacje zarówno o potrzebie rozliczenia się z powierzonego mu sprzętu w postaci telefonu i laptopa oraz o tym, iż spółka zamierza wypowiedzieć umowę o zakazie konkurencji. Okoliczność, iż świadek R. K. (1) wskazywał, że rozmowy takie miały miejsce również po odmowie przyjęcia przesyłki kurierskiej zawierającej oświadczenie pracodawcy o odstąpieniu od umowy o zakazie konkurencji, w żadnej mierze nie stanowią okoliczności mogącej przeczyć wiarygodności zeznań w zakresie, iż informacje takie powód posiadał, jeszcze przed jej nadaniem. Podnoszony przez powoda fakt, iż świadkowie w dalszym ciągu pozostają pracownikami pozwanej spółki – co mogło wpłynąć na treść ich depozycji - również nie mógł skutkować uznaniem, że ich zeznania były niewiarygodne. Zostali oni bowiem pouczeni o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, zaś z całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie wynikały żadne okoliczności podważające wiarygodność zeznań świadków. Wskazana powyżej ocena zeznań świadków skutkowała uznaniem, iż zeznania powoda G. M. (2), co do okoliczności, iż pozwana spółka nie informowała go o tym, że zamierza wypowiedzieć umowę o zakazie konkurencji, jawiły się jako nieprawdziwe. Zeznania te były również niewiarygodne w świetle zasad logiki i doświadczenia życiowego. Z doświadczenia życiowego wynika bowiem, iż małżonkowie mieszkający razem podejmują korespondencję adresowaną do drugiego małżonka, zwłaszcza gdy nadawcą przesyłki jest pracodawca. Małżonkowie pozostają przecież w bliskich relacjach, wspólnie prowadzą gospodarstwo domowe, a korespondencja od pracodawcy zazwyczaj dotyczy istotnych spraw, mających chociażby finansowe znaczenie dla rodziny pracownika. Logicznym zatem pozostaje, iż w sytuacji braku świadomości jej zawartości korespondencja taka jest podejmowana, zwłaszcza w sytuacji, w której jej doręczenie następuje w ostatnich dniach trwania stosunku pracy. Tymczasem, żona powoda odmówiła przyjęcia korespondencji od pracodawcy, co w ocenie Sądu jednoznacznie świadczy o tym, iż zarówno powód, jak i jego żona spodziewali się, że pracodawca – nie mogąc wręczyć osobiście powodowi oświadczenia o odstąpieniu od umowy o zakazie konkurencji z uwagi na jego nieobecność w pracy – będzie w inny sposób próbował złożyć mu takie oświadczenie. Sąd Rejonowy zważył, co następuje: Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie. Zgodnie z art. 1011 § 1 Kodeksu pracy (dalej jako „k.p”) w zakresie określonym w odrębnej umowie, pracownik nie może prowadzić działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy ani też świadczyć pracy w ramach stosunku pracy lub na innej podstawie na rzecz podmiotu prowadzącego taką działalność (zakaz konkurencji). Z kolei w myśl art. 1012 k.p. przepis art. 1011 § 1 stosuje się odpowiednio, gdy pracodawca i pracownik mający dostęp do szczególnie ważnych informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę, zawierają umowę o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy. W umowie określa się także okres obowiązywania zakazu konkurencji oraz wysokość odszkodowania należnego pracownikowi od pracodawcy, z zastrzeżeniem przepisów § 2 i 3 (§1). Zakaz konkurencji, o którym mowa w § 1, przestaje obowiązywać przed upływem terminu, na jaki została zawarta umowa przewidziana w tym przepisie, w razie ustania przyczyn uzasadniających taki zakaz lub niewywiązywania się pracodawcy z obowiązku wypłaty odszkodowania (§2). Odszkodowanie, o którym mowa w § 1, nie może być niższe od 25% wynagrodzenia otrzymanego przez pracownika przed ustaniem stosunku pracy przez okres odpowiadający okresowi obowiązywania zakazu konkurencji; odszkodowanie może być wypłacane w miesięcznych ratach. W razie sporu o odszkodowaniu orzeka sąd pracy (§3). Wysokość odszkodowania dochodzonego przez powoda w niniejszym postępowaniu nie była kwestionowana przez pozwaną spółkę. Również, co do samych postanowień umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy i ich zgodności z przepisami prawa strony nie zgłaszały zastrzeżeń. W tym względzie wskazać należy, że prawo odstąpienia może zostać wprowadzone do umowy o zakazie konkurencji przy jej zawarciu, jak również później na podstawie dodatkowego porozumienia stron. Warunkiem ważności tej klauzuli jest jednak wskazanie terminu, do którego zastrzeżenie odstąpienia ma obowiązywać. Określenie terminu może być wyraźne, czyli polegać na podaniu konkretnej daty lub okresu, albo opisowe, wówczas odnosi się do zdarzeń lub okoliczności pewnych. (tak P. Prusinowski [w:] Kodeks pracy. Komentarz. Tom II. Art. 94-304(5), wyd. VI, red. K. W. Baran, Warszawa 2022, art. 101(2).) W przedmiotowej umowie wskazano termin uprawnienia do odstąpienia od umowy dla pracodawcy – do dnia ustania stosunku pracy. Postanowienie zatem było ważne. Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do ustalenia, czy przed dniem 31 marca 2021 roku doszło do skutecznego złożenia powodowi przez pracodawcę oświadczenia o odstąpieniu od umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy. Rozstrzygając powyższe zagadnienie, w pierwszej kolejności wskazać należy, że wbrew twierdzeniom powoda, zawartym tak w przedsądowych wezwaniach do zapłaty, jak i w pozwie, brak było podstaw, aby przyjąć, że strony w umowie o zakazie konkurencji jako wyłączną formę doręczania przesyłek ustanowiły formę listu poleconego. Stosownie do § 8 umowy o zakazie konkurencji strony uzgodniły, iż uznają za doręczoną wszelką korespondencję wysłaną listem poleconym na adresy wskazanie w umowie lub każdy inny pisemnie notyfikowany i doręczony drugiej stronie. W ocenie Sądu, odczytując literalnie postanowienie zawarte w § 8 umowy o zakazie konkurencji, regulacja ta ma takie znaczenie, że wynika z niej jedynie domniemanie prawidłowości dokonania doręczenia na adres wskazany w umowie, w sytuacji gdy przesyłka zostanie wysłana listem poleconym i nie zostanie odebrana przez adresata. W tak sformułowanym postanowieniu umownym brak jest jakiejkolwiek wzmianki o wyłączności prowadzenia korespondencji pomiędzy stronami w formie listu poleconego. Zdaniem Sądu nie jest również w żadnej mierze prawdopodobne, aby zamiarem stron było ograniczenie kanałów prowadzonej korespondencji jedynie do formy listu poleconego. Adresem, na który pracodawca skierował oświadczenie o odstąpieniu od umowy o zakazie konkurencji była ul. (...) w P., a zatem adres określony w umowie i adres, pod którym powód do chwili obecnej zamieszkuje. Ocenić zatem należało, czy odmowa podjęcia przesyłki od kuriera przez żonę powoda skutkowała tym, że oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o zakazie konkurencji nie zostało skutecznie złożone. W ocenie Sądu odpowiedź na tak postawione pytanie jest przecząca. Oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o zakazie konkurencji zostało skutecznie złożone, a to ze względu na treść art. 61 § 1 Kodeksu cywilnego (mającego zastosowanie w sprawie niniejszej poprzez art. 300 k.p.), zgodnie z którym oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. W tym kontekście należy zauważyć, iż ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynikają dwie istotne kwestie. Po pierwsze - powód wiedział i miał świadomość, że spółka zamierza złożyć mu oświadczenie o odstąpieniu od umowy o zakazie konkurencji (co wynika z zeznań świadków R. K. (1) i I. J.). Po drugie zaś to, że kurier zjawił się pod wskazanym adresem wraz z przesyłką zawierającą oświadczenie o odstąpieniu od umowy, którą to przesyłkę usiłował doręczyć (co z kolei wynika z zeznań samego powoda). W zakresie pierwszej z wyżej wymienionych kwestii wskazać należy, iż z materiału dowodowego nie wynika, aby istniały jakiekolwiek przeszkody w tym, żeby żona powoda odebrała przesyłkę, jeśli G. M. (1) faktycznie w chwili próby jej doręczenia nie było w domu. Odmowa przyjęcia tej korespondencji przez małżonkę powoda w sytuacji, w której (jak wskazał sam powód) znała ona osobę nadawcy jawi się, jako zupełnie nieuzasadniona i spowodowana jedynie tym, że G. M. (1) był świadomy jakie pismo zostało do niego wysłane i zakazał żonie jego odbioru. Jak już wskazano, z doświadczenia życiowego wynika, iż małżonkowie podejmują korespondencję adresowaną do drugiego małżonka, zwłaszcza gdy nadawcą przesyłki jest pracodawca. Tym samym nie ulega wątpliwości Sądu, że powód spodziewał się korespondencji od pracodawcy i to właśnie tej konkretnej, dlatego też jego małżonka odmówiła odebrania przesyłki. Znamiennym jest również, że ze zgromadzonego w sprawie niniejszej materiału dowodowego nie wynika, aby powód interesował się co zawierała przesyłka, której odbioru odmówiła jego żona. W sytuacji, w której upływa termin zakończenia stosunku pracy zdarza się, iż konieczne jest poczynienie pewnych działań w celu właściwego dopełnienia obowiązków tak ciążących na pracowniku, jak i pracodawcy i związane z tym współdziałanie stron. W świetle zasad doświadczenia życiowego oraz logiki, oczywistym pozostaje, iż pracownik mając świadomość, że pracodawca usiłował doręczyć mu przesyłkę, której treści nie zna, winien podjąć jakiekolwiek kroki, celem powzięcia informacji, jakimi kwestiami próba kontaktu ze strony pracodawcy była spowodowana. Powyższe w kompilacji z długością okresu, w jakim G. M. (1) nie podjął żadnych działań mających na celu otrzymanie odszkodowania z tytułu umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy (od rozwiązania stosunku pracy do wysłania wezwania do zapłaty upłynęło ponad 9 miesięcy) również świadczy o tym, iż posiadał wiedzę o zawartości przesyłki kurierskiej. Odnośnie drugiej z wymienionych powyżej kwestii zaznaczyć należy, że powód nie kwestionował, iż kurier z przesyłką od pracodawcy pojawił się pod wskazanym adresem. W przedłożonych przez spółkę (...) powiadomieniach od firmy kurierskiej widnieje adnotacja, że odbiorca odmówił przyjęcia przesyłki. Adnotacja kuriera jest w tym zakresie zgodna z zeznaniami powoda, w których wskazywał, że kurier faktycznie był pod adresem jego zamieszkania. Jest to o tyle istotne, że z doświadczenia życiowego wynika, iż zdarzają się sytuacje, że kurierzy bardzo różnie postępują z przesyłkami, zostawiają je chociażby u sąsiadów, czy przerzucają przez płot, a zatem nie wręczają osobiście odbiorcy lub jego domownikowi. Niemniej jednak, obecność kuriera z przesyłką zawierającą oświadczenie o odstąpieniu od umowy była bezsporna w tej sprawie. Reasumując, przesyłka zawierająca oświadczenie pracodawcy o odstąpieniu od umowy o zakazie konkurencji została wysłana pod adres, pod którym G. M. (1) przebywał i pracownik mógł się zapoznać z jego treścią. Z uwagi na to, że powód i jego żona wiedzieli, co zawiera przesyłka, odmówili jej przyjęcia. Odmowa przyjęcia przesyłki, zgodnie z art. 61 Kodeksu cywilnego nie mogła jednak pozbawić skuteczności oświadczenia pracodawcy. Doręczenie uznaje się bowiem za dokonane z chwilą odbioru przesyłki (doręczonej bezpośrednio lub awizowanej) albo z chwilą odmowy odbioru przesyłki przez adresata lub jego dorosłego domownika. Wobec odmowy odbioru przesyłki, której istnienia powód ani w początkowej, ani w późniejszej fazie postępowania nie kwestionował należało uznać, że oświadczenie o odstąpieniu od umowy o zakazie konkurencji odniosło skutek prawny w dniu 29 marca 2021 roku, a zatem przed ustaniem stosunku pracy. W tym stanie rzeczy, pracodawca zgodnie z § 6 ust. 1 umowy o zakazie konkurencji z dnia 3 lutego 2020 roku był zwolniony od obowiązku wypłaty powodowi odszkodowania. Z powyższych względów, na podstawie powołanych przepisów, Sąd w punkcie I wyroku powództwo oddalił. O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie II wyroku, na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., w myśl którego strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Pozwany wygrał proces w całości i w skład poniesionych przez niego kosztów procesu weszła kwota 2.700 zł tytułem wynagrodzenia zawodowego pełnomocnika ustalona na podstawie § 9 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. „w sprawie opłat za czynności radców prawnych” (Dz.U. Nr 1804, ze zm.). Odsetki od zasądzonych kosztów procesu zasądzono na podstawie art. 98 § 11 k.p.c. Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

asesor sądowy Tomasz Polasz