Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Radomiu

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 12 marca 2024 roku (k. 3) E. S. działając w imieniu i na rzecz małoletniego syna I. S. (1) domagała się podwyższenia alimentów z kwoty po 500 zł do kwoty po 1500 zł miesięcznie od pozwanego K. S.. Wniosła także o udzielenie zabezpieczenia poprzez zobowiązanie pozwanego do łożenia na rzecz powoda alimentów w wysokości 1500 zł miesięcznie na czas procesu.

W uzasadnieniu pozwu podniesiono, iż od momentu ustalenia wysokości obowiązku alimentacyjnego w sierpniu 2015 roku zmieniły się potrzeby małoletniego powoda oraz wzrosły wydatki związane z ich zaspokojeniem. Wskazano, iż miesięczny koszt utrzymania I. opiewa na kwotę 4753 zł. Jego matka pracuje w (...) za wynagrodzeniem równym minimalnej krajowej oraz pobiera świadczenie wychowawcze 800+ na rzecz dziecka. Pozwany z kolei świadczy pracę jako kierowca, zarabia około 8000 zł miesięcznie. Zaznaczono, że udział ojca w życiu syna jest znacznie mniejszy porównując z udziałem matki, która na co dzień sprawuje opiekę nad I. oraz zabezpiecza wszelkie jego potrzeby. Podkreślono, że K. S. powinien w większym stopniu partycypować w kosztach utrzymania powoda.

W dniu 22 maja 2024 roku (k. 20) Sąd wydał na posiedzeniu niejawnym wyrok zaoczny uwzględniający powództwo w całości i nadał mu rygor natychmiastowej wykonalności.

W dniu 7 czerwca 2024 roku (k. 25) pozwany K. S. wniósł sprzeciw od wyroku zaocznego, wnosząc o jego uchylenie i oddalenie powództwa ponad 600 zł, jak również o zawieszenie rygoru natychmiastowej wykonalności orzeczonego w pkt III wyroku zaocznego z dnia 22 maja 2024 roku.

W uzasadnieniu podniósł, że regularnie łoży na utrzymanie powoda alimenty ustalone w wyroku rozwodowym, realizuje ustalone z nim kontakty oraz organizuje wspólne wyjazdy. Jednocześnie zakwestionował wydatki na jego utrzymanie wskazane w pozwie. Podał, że są wygórowane i nieadekwatne do rzeczywistych potrzeb powoda. Zaznaczył, że pracuje jako kierowca oraz podejmuje się innych prac fizycznych. Jego miesięczny dochód stanowi kwota 4.434,13 zł.

Postanowieniem z dnia 25 czerwca 2024 roku (k. 60) oddalono wniosek o zawieszenie rygoru natychmiastowej wykonalności orzeczonego w pkt III wyroku zaocznego z dnia 22 maja 2024 roku. Natomiast postanowieniem z dnia 29 sierpnia 2024 roku (k. 85) oddalono zażalenie pozwanego na powyższe orzeczenie.

Postanowieniem z dnia 25 czerwca 2024 roku (k. 61) sprawę skierowano do mediacji, która nie zakończyła się zawarciem ugody (k. 83).

Na rozprawie w dniu 19 listopada 2024 roku pozwany uznał powództwo do kwoty 800 zł miesięcznie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód I. S. (2) jest dzieckiem ze związku małżeńskiego pozwanego K. S. i E. S.. Urodził się (...). Małżeństwo jego rodziców zostało rozwiązane przez rozwód wyrokiem Sądu Okręgowego w Radomiu wydanym w dniu 27 sierpnia 2015 roku w sprawie IC 1721/14. Wówczas zasądzono od pozwanego na rzecz powoda alimenty w kwocie po 500 zł miesięcznie (d: wyrok k. 103 akt IC 1721/14).

W dacie wyrokowania I. S. (2) miał niespełna 6 lat. Uczęszczał do klasy „0”. Miał problemy z wymową, wymagał terapii logopedycznej. Jego miesięczny koszt utrzymania wynosił 700-800 zł.

E. S. miała 31 lat. Pracowała na stanowisku kasjer sprzedawca za wynagrodzeniem równym minimalnej krajowej. Wraz z synem zamieszkiwała w domu jej rodziców.

K. S. miał 28 lat. Pracował w firmie (...) i Spółka” z siedzibą w G. jako kierowca międzynarodowy za wynagrodzeniem 1813 zł brutto. Mieszkał sam w nowocześnie urządzonym i funkcjonalnym domu.

I. S. (2) ma 15 lat, uczęszcza do szkoły średniej. Matka deklaruje, że na miesięczny koszt jego utrzymania składają się następujące wydatki: wyżywienie 1000 zł, środki higieniczne i kosmetyki około 100 zł, odzież około 300 zł, wizyta u fryzjera 50 zł, dojazdy (w tym bilety komunikacyjne, paliwo) 200 zł, dodatkowe zajęcia z języka angielskiego – koszt 320 zł oraz z matematyki – koszt 240 zł. Za podręczniki dla niego przedstawicielka ustawowa zapłaciła 400 zł, zaś strój na praktyki 200 zł. Z powodu uszkodzenia ścięgna A., w styczniu bieżącego roku przeszedł operację. Za wizytę u ortopedy należało zapłacić 300 zł (d: faktura k. 144). Dwa razy w miesiącu korzysta z usług fizjoterapeuty, koszt 150 zł za wizytę oraz stosuje maści. Tytułem kieszonkowego otrzymuje od matki 100 zł miesięcznie. W I i III weekend miesiąca począwszy od piątku godziny 18.00 do niedzieli 19.00 w ramach kontaktów przebywa u ojca i w tym czasie pozostaje na jego utrzymaniu.

E. S. ma 40 lat. Pozostaje w związku partnerskim. Wraz z partnerem i powodem zamieszkuje w budynku mieszkalnym stanowiącym jej własność. Utrzymanie domu to wydatek około 1200 zł miesięcznie (w tym opłata za energię elektryczną, wodę, telewizję i telefon, gaz). Co kwartał płaci podatek od nieruchomości w kwocie 150 zł. Za ubezpieczenie siebie i powoda płaci 144 zł miesięcznie. W okresie od 1 października 2020 roku do 31 października 2024 roku świadczyła pracę w (...) na stanowisku ekspedientka za wynagrodzeniem około 3200 zł netto (d: świadectwo pracy k. 108). Posiada status osoby bezrobotnej, aktualnie pobiera zasiłek w wysokości 1662 zł miesięcznie (d: decyzja k. 105). Poza alimentami na rzecz powoda pobiera świadczenie wychowawcze 800+. Korzysta z finansowej pomocy partnera. Szuka pracy.

K. S. ma 38 lat. Pozostaje w związku małżeńskim z N. S. (d: odpis zupełny aktu małżeństwa k. 100). Mieszka z żoną i jej córką z poprzedniego związku. Jego żona pracuje za wynagrodzeniem 1500-2000 zł miesięcznie. Na utrzymanie mieszkania składają się następujące wydatki: opłata za energię elektryczną 200-250 zł, wodę 40 zł, podatek od nieruchomości 50 zł, wywóz nieczystości 60 zł (co kwartał), telefon i internet 130 zł. Pracuje w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Handlowym jako kierowca za wynagrodzeniem 3800 zł netto. Dodatkowo świadczy pracę jako magazynier. Deklaruje, że łącznie zarabia około 4400-4500 zł miesięcznie. W roku podatkowym 2023 osiągnął dochód w wysokości 53680 zł (d: zeznanie podatkowe k. 36). Spłaca kredyt zaciągnięty na remont dachu, rata wynosi 1800-1850 zł. W ujęciu miesięcznym na swoje wyżywienie wydaje 600 zł, odzież i obuwie 100 zł, środki czystości i kosmetyki 200 zł. Na utrzymanie samochodu przeznacza 300 zł miesięcznie. Na wyprawkę szkolną powoda przekazał 300 zł. Poza alimentami przekazuje I. dodatkowe kwoty tytułem kieszonkowego oraz kupuje dla niego ubrania. Wspólnie wyjeżdżają na wyjazdy wypoczynkowe w okresie wakacyjnym.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów zebranych w aktach IC 1721/14 Sądu Okręgowego w Radomiu, dowody z dokumentów wskazane w treści uzasadnienia. Przy jego konstrukcji wykorzystano też zeznania pozwanego oraz przedstawicielki ustawowej powoda.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo, co do zasady zasługiwało na uwzględnienie, jednak kwota dochodzonych przez stronę powodową alimentów okazała się zbyt wygórowana.

Zgodnie z treścią art. 128 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego obowiązek alimentacyjny polega na dostarczaniu przez rodziców dzieciom środków utrzymania i wychowania. Wywiązywanie się z tego obowiązku względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać (art. 135 § 2 K.r.o.) w całości lub w części na osobistych staraniach jego o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego. Stosownie do dyspozycji art. 138 K.r.o. zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego można żądać jedynie w razie zmiany stosunków. Zakres obowiązku alimentacyjnego reguluje art. 135 § 1 K.r.o., w myśl którego, wysokość alimentów uzależniona jest od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego do alimentacji oraz zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanych. Natomiast przez zmianę stosunków rozumieć należy wszelkie zmiany powodujące zmianę (zwiększenie, ale i zmniejszenie) zakresu usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego lub też zmianę (zwiększenie, ale i zmniejszenie) zakresu możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego. Podkreślić przy tym należy, że muszą być to zmiany, które zaistniały już po wydaniu orzeczenia w którym uprzednio zasądzono alimenty. Ponadto w każdym razie usprawiedliwione potrzeby uprawnionego winny być zaspokajane w takim zakresie w jakim pozwalają na to możliwości majątkowe i zarobkowe zobowiązanego.

Podnieść trzeba, że wysokość należnych powodowi od ojca alimentów ustalono ostatnio w wyroku Sądu Okręgowego w Radomiu wydanym 27 sierpnia 2015 roku w sprawie IC 1721/14. Od wydania orzeczenia w poprzedniej sprawie alimentacyjnej minęło ponad dziewięć lat i zdaniem Sądu doszło do zmiany stosunków uzasadniającej podwyższenie alimentów. Nie mogło też ujść uwagi Sądu, że na przestrzeni okresu, jaki minął istotnie zmieniły się potrzeby małoletniego. Zmiana w tym zakresie związana jest w przypadku dzieci z ogólnym rozwojem, dodatkowymi potrzebami, a także ze wzrostem cen na podstawowe dobra i usługi, co jednakże obciąża wszystkich.

Oceniając zmiany w zakresie kosztów utrzymania I. S. (1) Sąd zważył, że powód w 2015 roku miał niespełna 6 lat uczęszczał do klasy „0”, obecnie ma 15 lat, jest uczniem szkoły średniej, a więc jego potrzeby są zupełnie inne niż dziecka rozpoczynającego realizację obowiązku szkolnego. Już te okoliczności wskazują, że jego potrzeby zwiększyły się, czy to w zakresie zaspokajania podstawowych potrzeb, czy też wydatków na kulturę, rozrywkę, wypoczynek czy naukę. Niewątpliwie małoletni I. nie posiada żadnego majątku, z którego mógłby się samodzielnie utrzymać, zatem nadal obowiązek jego utrzymania spoczywa na jego rodzicach. Ostatecznie E. S. miesięczne wydatki związane z utrzymaniem powoda oceniła na kwotę około 1500 zł (d: zeznania przedstawicielki ustawowej powoda k. 147) i biorąc pod uwagę wiek powoda oraz zakres jego usprawiedliwionych potrzeb, z pewnością nie jest to kwota zawyżona. Podnieść jednak należy, że w ocenie Sądu przedstawicielka ustawowa powoda nie zdołała wykazać, że na jego korepetycje z matematyki i języka angielskiego wydaje miesięcznie łącznie 560 zł. Twierdzenia te nie znalazły bowiem pokrycia w zebranym materiale dowodowym, a nadto kwestionował je sam pozwany. Biorąc także pod uwagę, że w toku procesu strona powodowa nie podnosiła, by powód wymagał specjalistycznej diety, Sąd nie dał wiary jej twierdzeniom co do tego, że wydatki związane z zakupem wyżywienia wynoszą 1000 zł miesięcznie.

Oceniając aktualną sytuację rodziców powódki Sąd zważył, że E. S. obecnie nie pracuje, pobiera zasiłek dla bezrobotnych, który obecnie wynosi około 1600 zł miesięcznie. Mieszka z partnerem w lokalu mieszkalnym stanowiącym jej własność. Poza tym korzysta z finansowej pomocy partnera. Aktualnie poszukuje zatrudnienia.

Natomiast w odniesieniu do pozwanego K. S. należy wskazać, iż od wydania poprzedniego wyroku w sprawie alimentów zarówno jego sytuacja życiowa jak i finansowa uległy zmianie. W 2015 roku pracował jako kierowca za wynagrodzeniem 1813 zł brutto, a więc około 1440 zł netto. Obecnie także świadczy pracę jako kierowca, a dodatkowo w weekendy pracuje na magazynie. Deklaruje, że w ujęciu miesięcznym zarabia 4400-4500 zł netto, a więc o około 3000 zł netto więcej niż uprzednio. Zamieszkuje z żoną N. S. i jej córką, wspólnie prowadzą gospodarstwo domowe. Dlatego też wszystkie koszty związane z utrzymaniem mieszkania powinny być dzielone na trzy osoby. Sąd zważył nadto, że jego żona pracuje na pół etatu, zarabia około 1500-2000 zł. Pobiera na rzecz swojej córki świadczenie wychowawcze 800+ i alimenty w kwocie 500 zł wypłacane przez fundusz alimentacyjny. W świetle powyższych ustaleń Sąd nie miał wątpliwości, że możliwości zarobkowe K. S. wzrosły, gdyż aktualnie zarabia około trzy tysiące złotych więcej niż miało to miejsce w poprzednio toczącej się sprawie. Wyższym dochodem ma obowiązek podzielić się z małoletnim synem I.. Sąd podejmując decyzję w sprawie wziął pod uwagę, że pozwany oprócz powoda nie posiada innych dzieci. Pozostaje w związku małżeńskim z N. S., która ma córkę, wspólnie z nimi zamieszkuje i prowadzi gospodarstwo domowe, wspólnie gospodarują uzyskiwanymi dochodami. Jednakże w ocenie Sądu brak jest jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, by K. S. dokładał się do utrzymania córki żony bowiem ma ona swoich rodziców i to na nich spoczywa obowiązek jej utrzymania. Biorąc pod uwagę, iż N. S. jest zdrowa, osiąga własne dochody, podnieść należy, iż może ona samodzielnie utrzymywać córkę. W sprawie należało wziąć również pod uwagę, że ojciec utrzymuje regularny kontakt z synem w każdy pierwszy i trzeci weekend miesiąca, spotyka się z nim w wakacje, co wiąże się z dodatkowymi wydatkami ponoszonymi przez niego na rzecz I.. Zaznaczyć jednak należy, że w tym czasie zobowiązany jest on do zapewnienia dziecku atrakcji czy wypoczynku w ramach swoich możliwości zarobkowych. Z uwagi na to, że do kontaktów dochodzi w przeważającej mierze dwa razy w miesiącu, powinien on zdaniem sądu w większym rozmiarze partycypować w kosztach jego utrzymania, jak również z tego powodu, że jego sytuacja materialna jest lepsza niż matki powoda. Odnosząc się do kwestii spłacania przez pozwanego kredytu zaciągniętego na remont dachu wskazać należy, że obowiązek alimentacyjny względem małoletnich dzieci cieszy się przywilejem pierwszeństwa nad pozostałymi zobowiązaniami finansowymi. Oznacza to, że pozwany nie może uwolnić się od obowiązku łożenia na rzecz powoda godziwych i adekwatnych do jego potrzeb alimentów, powołując się na to, że posiada zobowiązanie finansowe w postaci comiesięcznych rat kredytu.

Mając na uwadze powyższe Sąd podwyższył uprzednio zasądzone alimenty do kwoty po 1000 zł miesięcznie. Alimenty w tej wysokości mieszczą się granicach możliwości zarobkowych pozwanego i zarazem wyczerpują jego obowiązek alimentacyjny. Wystarczą też na zaspokojenie znacznej części usprawiedliwionych potrzeb powoda.

Powództwo ponad zasądzoną kwotę Sąd oddalił jako zbyt wygórowane. W sprawie nie zostało wykazane, że usprawiedliwione potrzeby powoda uzasadniają zasądzenie wyższych alimentów. Należy mieć ponadto na uwadze, że obowiązek alimentacyjny spoczywa na obojgu rodzicach i brak na gruncie niniejszej sprawy podstaw do przyjęcia, że E. S. realizuje go w całości poprzez osobiste starania o utrzymanie i wychowanie dziecka. Matka powoda do października bieżącego roku była aktywna zawodowo. Obecnie deklaruje, że poszukuje pracy. Poza powódką nie ma innych dzieci. Alimenty zaś wraz ze środkami, jakie na utrzymanie I. powinna przeznaczyć w ramach własnego obowiązku alimentacyjnego wystarczą na zapewnienie powodowi pełnego utrzymania.

Biorąc pod uwagę powyższe – Sąd na podstawie art. 347 k.p.c. uchylił wyrok zaoczny z dnia 22 maja 2024 roku i orzekł o żądaniu pozwu na podstawie art. 138 Krio w zw. z art. 135 §1 Krio. Na podstawie art. 102 K.p.c. Sąd nie obciążył pozwanego kosztami sądowymi. Rygor natychmiastowej wykonalności nadano wyrokowi w punkcie I zgodnie z przepisem art. 333 § 1 pkt. 1 k.p.c.

Sędzia Ewa Bednarczyk

ZARZĄDZENIE

1.  opublikować,

2.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanego