Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Radomiu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 2261/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.1.1 Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

D. K. (1)

art. 244 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. D. K. (1) został prawomocnie skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) z dnia 25 września 2019 roku w sprawie II K (...) za czyn z art. 178a § 1 k.k. Wówczas orzeczono wobec niego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat.

1.Odpis wyroku,

2.Informacja z K..

1.k.61-61v,

2.k.335-338.

2. D. K. (1) został prawomocnie skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) z dnia 12 listopada 2019 roku w sprawie II K (...) za czyn z art. 178a § 1 k.k. Wówczas orzeczono wobec niego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat.

1.Odpis wyroku,

2.Informacja z K..

1.k.53-53v,

2.k.335-338.

3. W dniu 06 kwietnia 2020 roku R. G., D. K. (1), N. R. i trzech nieustalonych mężczyzn wybrali się na wycieczkę do K.. Wówczas podróżowali samochodem należącym do tojca R. G.- O. (...) o nr rej. (...). Pojazd całą drogę prowadził D. K. (1). Po wycieczce, N. R. wróciła do R. pociągiem, zaś pozostali uczestniczy pojazdem marki O. (...). W R. wysiadło trzech nieustalonych mężczyzn, zaś do R. G. i D. K. (1) dołączył D. K. (2). Wówczas postanowili pojechać do K., gdzie mieszka R. G.. R. G. i D. K. (1) pojechali O. (...), zaś D. K. (2) pojechał swoim samochodem marki A.. Cała trójka dotarła do K. ok. godziny 12:00 w dniu 07 kwietnia 2020 roku.

Z uwagi na zmęczenie R. G. zasnęła. Gdy się obudziła zauważyła, że u niej w domu jest D. K. (2), zaś D. K. (1) zniknął. Zauważyła również, że na parkingu nie ma samochodu jej ojca, a w szufladzie nie było do niego kluczyków. D. K. (2) poinformował ją, że D. K. (1) pojechał do K. do swojej koleżanki. Wówczas R. G. próbowała wielokrotnie skontaktować się z D. K. (1), lecz ten nie odbierał od niej telefonów.

W późnych godzinach nocnych 07 kwietnia 2020 roku D. K. (2) poinformował R. G., gdzie jest samochód jej ojca. Udali się wspólnie na osiedle (...) w R., gdzie ujawnili poszukiwany pojazd. Był on otwarty i posiadał widoczne uszkodzenia. Wówczas D. K. (2) zadzwonił do D. K. (1) i on przyjechał na miejsce ze swoją mamą M. K.. Wtedy to mama D. K. (1) zaproponowała „dogadanie się” w kwestii naprawy uszkodzeń pojazdu marki O. (...). Wspólnie ustalili, że spotkają się następnego dnia i ustalą szczegóły.

R. G. próbowała sama jechać autem, lecz po przejechaniu krótkiego odcinka drogi samochód zgasł. Wtedy to D. K. (2) wsiadł za kierownicę ww. auta i rozpoczął jazdę, jednakże po krótkim czasie zostali zatrzymani przez patrol Policji. Wówczas dowiedzieli się, że pojazd ten brał udział w kolizji drogowej w dniu 07 kwietnia 2020 roku.

1.Zeznania R. G.,

2.Częściowo zeznania D. K. (2),

3.Częściowo zeznania M. K.,

4.Zeznania K. C.,

5.Wydruki korespondencji R. G. i D. K. (1),

1.k.14, 195v-196, 232v-233v, 316v-317,

2.k.22, 227v-228, 268v-269, 333-333v,

3.k.26, 225v-226, 316-316v,

4.k.29, 315v-316,

5.k.235-259.

4. Wyrokiem Sądu Rejonowego w(...) z dnia 14 września 2022 roku w sprawie II(...) D. K. (1) został uznany za winnego tego, że w dniu 7 kwietnia 2020 r. ok. godz. 21:20 w R. na ul. (...), nie posiadając uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi kierując pojazdem marki O. (...) o nr rej. (...), stworzył sytuację zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że podczas zmiany pasa ruchu z lewego na prawy nie zachował szczególnej ostrożności w wyniku czego doprowadził do zderzenia z pojazdem marki P. o nr rej. (...)GP poruszającego się po pasie ruchu na który zamierzał wjechać, po czym odjechał z miejsca zdarzenia.

Z uwagi na przedawnienie karalności czynu, Sąd Okręgowy w (...) w sprawie V (...) uchylił ww. wyrok i umorzył postępowanie w sprawie.

1. Kopia dokumentacji z kolizji drogowej,

2.Zeznania N. F.,

3.Zeznania M. P.,

4.Zeznania K. C.,

5.Akta sprawy II (...) SR w (...).

1.k.3-10,

2.k.17, 328v,

3.k.20, 261v, 328v-329,

4.k.29, 315v-316.

5. D. K. (3) ma 33 lata, wykształcenie gimnazjalne, bez zawodu. Jest żonaty, ma na utrzymaniu dorosłą córkę. W czasie składania wyjaśnień był osadzony w Areszcie Śledczym w R.. Przed osadzeniem utrzymywał się z prac dorywczych, z których osiągał dochód w wysokości ok. 1000 zł. Nie był leczony psychiatrycznie ani neurologicznie. Był karany.

1.Oświadczenie,

2.Informacja z K..

1.k.95-96, 315,

2.k.335-338.

0.1.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.2. OCena DOWOdów

0.1.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

3.

Zeznania R. G.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka R. G.. Jej zeznania są szczegółowe, logiczne i konsekwentne. Podkreślić należy, iż świadek od początku przedstawiała taką samą wersję wydarzeń. Oczywiście Sąd dostrzega pewne niuanse, jednakże należy zauważyć, iż zdarzenie miało miejsce 07 kwietnia 2020 roku, a więc oczywiste, że z uwagi na upływ czasu pewne szczegóły mogły uciec świadkowi. Przy czym z całą stanowczością należy podkreślić, że co do kluczowych kwestii dla niniejszego postępowania, świadek zeznawała w sposób konsekwentny.

Sąd nie dopatrzył się również okoliczności wskazujących na to, że świadek pomawia oskarżonego, z uwagi na uczucie odrzucenia. Brak jest jakichkolwiek okoliczności świadczących o powyższym. Zwłaszcza jeżeli weźmiemy pod uwagę, że R. G. od początku wiedziała, że D. K. (1) udał się samochodem jej ojca do swojej koleżanki, a mimo to nie poinformowała o przywłaszczeniu pojazdu organów ściągania. Trudno zatem uznać, iż jej twierdzenia są wynikiem zazdrości. W rzeczywistości zeznawała w ten sposób wyłącznie z uwagi na to, że pojazd należący do jej ojca został zatrzymany do kontroli Policji. Co istotne, już wtedy konsekwentnie wskazywała D. K. (1) jako kierowcę O. (...) w czasie kolizji w dniu 07 kwietnia 2020 roku.

O prawdziwości jej zeznań świadczą również dołączone do akt sprawy wydruki wiadomości SMS, z których jednoznacznie wynika, że zarówno ona jak i D. K. (2) wielokrotnie domagali się od oskarżonego wskazania, gdzie znajduje się przedmiotowe auto. Nie można pominąć również tego, iż R. G. składając zeznania w sprawie II (...) tut. Sądu dotyczącej spowodowania kolizji drogowej, była roztrzęsiona i płakała. Oczywiste zatem, iż potwierdza to szczerość jej twierdzeń. Wspomnienie przedmiotowych zdarzeń wywoływało u niej silne emocje.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, Sąd uznał twierdzenia R. G. za w pełni wiarygodne, które mogą stanowić podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie.

3.

Częściowo zeznania D. K. (2)

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, co do okoliczności bezspornych w niniejszej sprawie, a dotyczących zatrzymania go przez Policję, gdy kierował pojazdem marki O. (...) o nr rej. (...). Są one potwierdzone zgromadzoną w aktach sprawy dokumentacją, a także zeznaniami R. G., M. K. i K. C..

3.

Częściowo zeznania M. K.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka wyłącznie co do okoliczności bezspornych w niniejszej sprawie, a dotyczących faktu, iż przywiozła dokumenty D. K. (2) z uwagi na jego zatrzymanie przez Policję w nocy z 07/08 kwietnia 2020 roku. Powyższe znajduje potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym.

3-4.

Zeznania K. C.

Świadek jest funkcjonariuszem Policji. Złożone przez niego zeznania znajdują potwierdzenie w zebranym materiale dowodowym, a dotyczą one jedynie okoliczności zaobserwowanych bądź zasłyszanych w trakcie wykonywania czynności służbowych. Dlatego też brak było podstaw do podważenia wiarygodności zeznań ww. świadka.

4.

Zeznania N. F. i M. P.

Sąd dał wiarę zeznaniom ww. świadków. Są to osoby obce dla oskarżonego, a ich zeznania dotyczą wyłącznie okoliczności dotyczących przebiegu kolizji drogowej w dniu 07 kwietnia 2020 roku w R.. Ich zeznania są spójne, logiczne i konsekwentne. Brak jest podstaw do podważenia wiarygodności ich zeznań.

1-5.

Zebrana w sprawie dokumentacja

Zgromadzone w aktach sprawy dokumenty zostały sporządzone przez powołane do tego podmioty w zakresie ich kompetencji, w sposób szczegółowy i zgodny z prawem. Nie budziły wątpliwości. Wszystkie wskazane dowody nie były kwestionowane.

0.1.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3-4.

Wyjaśnienia oskarżonego D. K. (1)

Sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego, który zaprzeczył swojemu sprawstwu. Powyższe nie koreluje ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, zwłaszcza z wiarygodnymi zeznaniami R. G..

Oskarżony wyjaśnił, że w dniu zdarzenia nie widział się z R. G., spał cały dzień, a podczas wieczornego spaceru do swojej obecnej żony spotkał D. K. (2), który go odprowadził. Przy czym z zeznań R. G. wynika, że w dniu 07 kwietnia 2020 roku w godzinach wieczornych D. K. (2) pomagał jej szukać samochodu należącego do jej ojca. Z kolei z zeznań D. K. (2) wynika, że w godzinach wieczornych został zatrzymany przez Policję za kradzież paliwa.

Oczywiste zatem, iż wyjaśnienia oskarżonego stanowią wyłącznie przyjętą przez niego linię obrony celem uniknięcia odpowiedzialności za swój czyn.

3.

Częściowo zeznania D. K. (2)

Sąd krytycznie podszedł do twierdzenia świadka w pozostałej części. Przede wszystkim należy wskazać, iż jego twierdzenia są niekonsekwentne. Podczas składania pierwszych zeznań wskazuje, że R. G. musiała wiedzieć, gdzie stoi samochód należący do jej ojca, gdyż od razu pojechał z nią w tamto miejsce, zaś podczas składania kolejnych zeznań twierdził, że R. G. dokładnie nie wiedziała, gdzie może znajdować się ten pojazd. Przy czym podkreślić należy, że R. G. na co dzień mieszka w K., jak sama zeznała- nie zna dobrze R., trudno zatem uznać za wiarygodne twierdzenia D. K. (2), iż to R. G. dokładnie go pokierowała w miejsce porzucenia samochodu marki O. (...). Ponadto z wiarygodnych zeznań R. G. wynika, że to D. K. (2) uzyskał informację od oskarżonego o miejscu porzucenia samochodu.

Nie można również pominąć, że świadek dopiero przed Sądem powoływał okoliczność, iż rzekomo R. G. miała przed funkcjonariuszem Policji wskazywać jego jako osobę, która ukradła samochód. Przy czym powyższe jest całkowicie niewiarygodne, gdyż z zeznań K. C. jednoznacznie wynika, że R. G. od samego początku konsekwentnie wskazywała oskarżonego jako osobę, która ukradła samochód należący do jej ojca. W ocenie Sądu takie zachowanie świadka D. K. (2) świadczy o chęci zdyskredytowania wiarygodności zeznań R. G..

Przy ocenie zeznań świadka nie można również pominąć okoliczności, że jest on kolegą oskarżonego. Jak sam wskazał „znają się od dziecka”, oczywiste zatem, iż nie chciał go obciążać swoimi zeznaniami.

Z powyższych względów, Sąd uznał twierdzenia świadka we wskazanym zakresie za niewiarygodne.

3.

Częściowo zeznania M. K.

Sąd uznał, iż twierdzenia M. K. w pozostałej części nie zasługują na przyznanie waloru wiarygodności. W pierwszej kolejności należy wskazać, iż świadek początkowo zeznała, że krytycznego dnia nie spędziła z synem, zaś podczas rozprawy twierdziła, że jej syn wrócił do domu przed 21:00. Podniosła również, że miała mówić mu o tym, że ok 21:00 dzwonił jego kolega D. K. (2), by przywieźć mu dokumenty, lecz on nie wykazał żadnego zainteresowania. Powyższe nie znajduje potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym. Należy zauważyć, iż D. K. (2) został zatrzymany przez Policję około północy, zatem nie jest możliwe, by ok. 21:00 dzwonił do M. K., by ta przywiozła mu dokumenty. Wtedy jeszcze nie były mu potrzebne. Zdaniem Sądu, świadek zeznaje właśnie w taki sposób, by udowodnić, że to nie jej syn prowadził przedmiotowy pojazd i doprowadził do kolizji drogowej, która miała miejsce 07 kwietnia 2020 roku około godziny 21:20-21:40

Ponadto M. K. nieudolnie usiłowała zdeprecjonować wiarygodność zeznań R. G., wskazując, że miała ona mówić Policjantom, że została porwana przez D. K. (2), co nie znajduje potwierdzenia w zeznaniach funkcjonariusza Policji K. C..

Ponadto, Sąd ma wątpliwości, co do twierdzeń świadka, iż akurat do niej zadzwonił D. K. (2), by przywiozła mu dokumenty, wyłącznie dlatego, że jego rodzice nie posiadają samochodu. Nieprawdopodobne zadaje się to, iż skoro M. K. oraz jej syn D. K. (1) nie mieli żadnego związku z przedmiotowym zdarzeniem, to D. K. (2) zadzwonił bezpośrednio do niej w późnych godzinach nocnych (z notatki urzędowej na k. 267 wynika, że otrzymał on mandat 08 kwietnia 2020 roku o godzinie 00:30). Dokumenty przecież znajdowały się w jego mieszkaniu, które zamieszkuje wspólnie z rodzicami i logiczne zdaje się w pierwszej kolejności skontaktowanie się z osobami, które je posiadają. Nie można również pominąć tego, że M. K. zgodziła się przyjąć samochód marki O. (...) o nr rej. (...), a sama twierdziła, że nie wiedziała nawet do kogo należał. Takie twierdzenia są zupełnie nieprawdopodobne.

Zdaniem Sądu, świadek w powyższym zakresie zeznaje nieprawdę. W rzeczywistości jest to przyjęta przez nią linia obrony syna, by ten uniknął odpowiedzialności karnej za swój czyn.

1.3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1.Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.

D. K. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Z treści art. 244 k.k. jednoznacznie wynika, że podmiotem przestępstwa z tego przepisu może być jedynie osoba, w stosunku do której prawomocnie orzeczono środki karne tam wymienione w tym zakaz prowadzenia pojazdów.

Wobec D. K. (1) wyrokiem Sądu Rejonowego w (...)z dnia 25 września 2019 roku sygn. akt II K (...) oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) z dnia 12 listopada 2019 roku sygn. akt II K(...) został orzeczony środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. Orzeczenia uprawomocniły się odpowiednio w dniu 03 października 2019 roku i 20 listopada 2019 roku.

Reasumując w świetle ustaleń poczynionych przez Sąd nie ulega więc wątpliwości, że D. K. (1) w dniu 07 kwietnia 2020 roku prowadził samochód w czasie obowiązywania zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych , a tym samym wypełnił znamiona przestępstwa z art. 244 k.k.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.4. KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. K. (1)

I.

I.

Sąd na podstawie art. 244 k.k. wymierzył oskarżonemu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, uznając, iż jest ona adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu.

Z uwagi na zmianę przepisów, Sąd orzekał na podstawie poprzednio obowiązującej ustawy gdyż jest ona względniejsza dla sprawcy (art. 4 § 1 k.k.).

Stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu jest znaczny. Jako osoba dorosła i w pełni dojrzała miał świadomość, że jego zachowanie spotka się z odpowiednią reakcją karną. Sąd nie ma wątpliwości co do tego, iż oskarżony wiedział, że w dniu zdarzenia wciąż obowiązywał orzeczony wobec niego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych a mimo to zdecydował się prowadzić pojazd.

Zdaniem Sądu zachowanie oskarżonego wyrażało jego lekceważenie dla porządku prawnego i respektowania orzeczeń sądu, na podstawie których został orzeczony wobec niego przedmiotowy środek karny, a co przecież było konsekwencją jego nagannego zachowania.

Sąd nie dopatrzył się żadnej okoliczności pozwalającej zmniejszyć winę oskarżonego. Zdaniem Sądu oskarżony nie miał żadnego ważnego powodu, by pomimo obowiązywania środka karnego, prowadzić pojazd w ruchu lądowym.

Sąd wziął również pod uwagę uprzednią karalność oskarżonego i uznał, że orzeczenie względem oskarżonego kary o charakterze wolnościowym jest bezcelowe. Zdaniem Sądu tylko kara pozbawienia wolności uświadomi oskarżonemu naganność swojego zachowania, zmieniając jego postawę na przyszłość. Spełni też oczekiwania co do kary. W realiach sprawy, orzeczenie łagodniejszej kary, mogłoby być odczytane jako bezkarność i tym samym nie osiągnąć celów kary zarówno w wymiarze prewencji indywidualnej jak i generalnej.

D. K. (1)

II.

I.

Na podstawie art. art. 42 § 1a pkt 2 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. orzeczono wobec D. K. (1) środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów na okres 2 lat.

Podkreślenia wymaga to, że w wyniku przypisania oskarżanemu przestępstwa z art. 244 k.k. Sąd zgodnie z treścią art. 42 § 1a pkt 2 k.k. był zobligowany do orzeczenia ww. środka. Przy czym Sąd zdecydował się orzec wobec niego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat, gdyż wcześniej orzeczony ww. środek karny okazał się niewystarczająco skuteczny, stąd Sąd uznał, iż nie zasadne jest orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w minimalnym wymiarze, tj. 1 roku. Zdaniem Sądu tylko w taki sposób uda się wpłynąć wychowawczo na sprawcę.

1.5. 1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Biorąc pod uwagę sytuację osobistą i majątkową oskarżonego, a także fakt orzeczenia względem niego kary o charakterze izolacyjnym, co z pewnością wpłynie na możliwości zarobkowe oskarżonego, Sąd zwolnił go w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

1.8. Podpis