Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Radomiu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1264/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

M. R.

art. 209 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

M. R.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Art. 209 § 1 k.k. stanowi, iż podlega odpowiedzialności karnej osoba, która uchyla się od wykonania obowiązku alimentacyjnego określonego co do wysokości orzeczeniem sądowym, ugodą zawartą przed sądem albo innym organem albo inną umową, jeżeli łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych albo jeżeli opóźnienie zaległego świadczenia innego niż okresowe wynosi co najmniej 3 miesiące. Przedmiotem ochrony przestępstwa z art. 209 § 1 k.k. jest rodzina oraz obowiązek opieki, jego występowanie u ustawie karnej uzasadnia się koniecznością zabezpieczenia materialnych podstaw egzystencji osób dla sprawcy najbliższych, jak również tych, których prawa w zakresie obowiązku alimentacyjnego zabezpieczone są orzeczeniem sądowym lub ustawą. Przestępstwo to ma charakter skutkowy z zaniechania, do jego znamion należy istnienie po stronie sprawcy obowiązku opieki z mocy orzeczenia sądowego, ugody lub umowy i uchylanie się od wykonywania tego obowiązku poprzez niełożenie na utrzymanie osoby uprawnionej, a także wystąpienie skutku w postaci narażenia przez to uprawnionego na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych.

Oskarżony M. R. swoim działaniem zrealizował znamiona czynu określonego w art. 209 § 1 k.k. w ten sposób, że w okresie od 19 stycznia 2023 roku do dnia 15 maja 2023 roku w miejscowości K., gmina P., woj. (...) uchylał się od wykonywania obowiązku alimentacyjnego określonego co do wysokości prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Radomiu z dnia 6 grudnia 2018 roku w sprawie o sygn. akt (...) względem dzieci: J. R. i I. R., gdzie powstała wskutek tego łączna zaległość stanowiąca równowartość co najmniej trzech świadczeń okresowych.

Należy zauważyć, iż oskarżony jako ojciec jest zobowiązany do podzielenia się z dziećmi nawet najmniejszymi dochodami oraz zmuszony znieść tę uciążliwość nawet kosztem obciążenia swojej stopy życiowej. Zaspokojenie bowiem podstawowych potrzeb oznacza dostarczenie środków materialnych koniecznych nie tylko do utrzymania, ale również do uzyskania niezbędnego wykształcenia i korzystania z dóbr kulturalnych. Niezbędne jest zatem nie tylko zabezpieczenie minimum egzystencji w postaci środków przeznaczonych na utrzymanie i wykształcenie dzieci, lecz także stworzenie im warunków umożliwiających zaspokojenie potrzeb wyższego rzędu, istotnych dla kształtowania ich osobowości i nawyków kulturalnych. Fakt zaspakajania podstawowych potrzeb życiowych uprawnionego kosztem znacznego wysiłku osoby współzobowiązanej do alimentacji, albo przez inne osoby niezobowiązane, a także z Funduszu Alimentacyjnego ZUS, nie wyłącza ustawowego znamienia narażenia na niemożność zaspokojenia tych potrzeb (por. wyrok SN z 27.03.1987 r., V KRN 54/87, OSNPG 1987/8/103).

Oczywiście nie ulega wątpliwości, iż sam fakt niewykonywania obowiązku alimentacyjnego, nie jest równoznaczny z uchylaniem się od niego. W pojęciu "uchyla się" zawarty jest bowiem negatywny stosunek psychiczny sprawcy do wywiązywania się z tego obowiązku, mimo, iż ma on obiektywną (realną i faktyczną) możliwość jego wykonania. Sprawca obowiązku nie wypełnia, ponieważ nie chce go wypełnić lub lekceważy ten obowiązek. Nadto powyższe uchylanie musi się charakteryzować pewną "nieustępliwością" sprawcy i nie wywiązywaniem się z tego obowiązku przez dłuższy okres czasu.

W realiach niniejszej sprawy, Sąd doszedł do przekonania, iż mamy do czynienia z uchylaniem się przez oskarżonego od przedmiotowego obowiązku alimentacyjnego względem jego małoletnich dzieci. M. R. przyznał się do zarzucanego mu czynu, ponadto zebrany w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie dowodzi, iż oskarżony uchylał się od spełnienia ciążącego na nim obowiązku, poprzez świadome i celowe niepłacenie alimentów. Oskarżony jest osobą dorosłą i poczytalną, z pewnością miał możliwość podjęcia zachowania zgodnego z prawem, podjął jednak decyzję o realizacji czynu zabronionego. Co istotne, oskarżony był już kilkukrotnie karany za przestępstwo niealimentacji, zatem bezspornym jest, iż był świadomy że swoim zachowaniem narusza obowiązujące normy prawne. Materiał dowodowy sprawy nie zawierał jednak żadnych obiektywnych okoliczności, z powodu których oskarżony byłby zwolniony z nałożonego na niego obowiązku, w szczególności nie dysponował on żadnym zaświadczeniem lekarskim, dokumentem medycznym z którego wynikałoby, że jest on niezdolny do pracy, czy też, że może pracować w ograniczonym wymiarze pracy. Wymierzając w tych okolicznościach oskarżonemu ponownie karę ograniczenia wolności, Sąd wziął pod uwagę, że M. R. od dłuższego czasu regularnie i w pełnych wysokościach realizuje nałożony na niego obowiązek alimentacyjny, jak również spłaca powstałe zaległości. Z relacji oskarżonego wiadomo ponadto, iż utrzymuje kontakt z dziećmi, a podczas spotkań z nimi kupuje im prezenty bądź daje drobne kwoty, na które w danym momencie może sobie pozwolić. Wymowna była również postawa byłej żony oskarżonego, która odmówiła składania zeznań w sprawie. Całokształt tych pozytywnych faktów sprawił, że należało uznać, że oskarżony zrozumiał, że spoczywa na nim obowiązek alimentacyjny, który należy wykonywać. Wymierzenie mu w tej sytuacji kary bezwzględnego pozbawienia wolności nie było celowe i uzasadnione.

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. R.

I

I

Sąd, wymierzając oskarżonemu karę kierował się dyrektywami sędziowskiego wymiaru sprawiedliwości wynikającymi z treści art. 53 § 1 i 2 k.k. i uznał, iż karą sprawiedliwą, współmierną do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego będzie kara 8 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.

Przy określaniu wysokości orzeczonej kary Sąd miał na względzie znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu, którego dopuścił się oskarżony oraz stopień jego zawinienia.

Należy podkreślić, iż występek z art. 209 §1 k.k. stanowi przestępstwo skierowane przeciwko rodzinie i opiece – należy zatem do czynu o znacznym stopniu społecznej szkodliwości. Na niekorzyść oskarżonego przemawia z pewnością jego uprzednia karalność za tożsame przestępstwa. Niewątpliwie zdawał on sobie sprawę z bezprawności uchylania się od ciążącego na nim obowiązku łożenia na własne dzieci. Tym samym oskarżony wykazał się lekceważącym stosunkiem dla obowiązujących norm prawa. Jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował natomiast przyznanie się oskarżonego do winy oraz jego postawę polegającą na tym, że od dłuższego czasu regularnie łoży na utrzymanie synów, jak również spłaca powstałe zaległości alimentacyjne.

Sąd kierował się przy tym celami zapobiegawczymi i wychowawczymi przypisanymi karze. Ponadto baczył, aby wymierzona kara nie przekraczała stopnia zawinienia sprawcy. Oskarżony jako osoba uprzednio karana za przestępstwo niealimentacji miał świadomość naganności swego czynu - w realiach sprawy, można było od niego wymagać zgodnego z prawem zachowania, gdyż był zdatny do ponoszenia odpowiedzialności karnej, działał z pełnym rozeznaniem, był w pełni poczytalny mając świadomość tego co czynił, działał w ramach normalnych sytuacji motywacyjnych, nie zachodziły żadne okoliczności, które jego winę ograniczyłyby lub wyłączyły.

W ocenie Sądu orzeczona kara ograniczenia wolności spełnia wymogi zarówno prewencji indywidualnej jak i generalnej, a także odpowiada stopniowi zawinienia i społecznej szkodliwości czynu. Winna ona spełnić wobec oskarżonego funkcję wychowawczą i powstrzymać go w przyszłości od popełnienia podobnych czynów.

M. R.

II

I

Stosownie do treści art. 34 §3 k.k. w zw. z art. 72 §1 pkt 3 k.k. Sąd zobowiązał oskarżonego do wykonywania ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie dzieci.

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Biorąc pod uwagę sytuację majątkową, rodzinną i możliwości zarobkowe M. R., Sąd w oparciu o dyspozycję art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił go od ponoszenia kosztów postępowania w sprawie.

1.1Podpis