Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Radomiu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 339/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

0.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

P. W. (1)

Art. 286 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.A. M. prowadził piekarnię mieszczącą się
w K. (...), gm. (...). Piekarnię tę przepisał na swojego syna D. M.. Pracował w niej jednak jeszcze do 31 grudnia 2021 roku, kiedy to działalność została zlikwidowana. Wyposażenie piekarni oraz zabudowania
w dalszym ciągu stanowiły własność A. M..
W związku z likwidacją piekarni, A. M. zdecydował się sprzedać park maszynowy. Na portalu internetowym (...) zamieścił ogłoszenia oferty sprzedaży dwóch maszyn myjki H. (...) za kwotę 5000 zł
i smażalnika do pączków za kwotę 2000 zł. W dniu
26 stycznia 2022 roku skontaktował się z nim telefonicznie P. W. (1).

P. W. (1) oświadczył, że jest zainteresowany zakupem tych dwóch maszyn. Mężczyźni ustalili cenę sprzedaży obu urządzeń na kwotę 7000 zł. P. W. (1) na konto A. M. przelał kwotę 1 000 zł zaliczki z konta (...)
z danymi M. C. os. (...) m4, W.. W dniu 28 stycznia 2022 roku o godz. 18:20 P. W. (2) wraz ze swoją partnerką J. S. przyjechał po odbiór dwóch maszyn busem koloru brązowego. Odebrał maszyny. Będąc w zakładzie dopłacił resztę umówionej kwoty tj. 6000 zł przelewem na konto.

Będąc na zakładzie obejrzał inne maszyny, które chciał dodatkowo zakupić. Zdecydował się zakupić: 2 sztuki mieszałek widelcowych do ciasta (...) za kwotę 8000 zł za obydwie, 2 sztuki dzielarek do bułek (...) za kwotę 2000 zł za obydwie, 1 krajalnicę do chleba (...) za kwotę 2000 zł, 1 stół do obrabiania ciasta dł. 5,5 m za kwotę 500 zł, 1 mieszalnik wody z nierdzewki za kwotę 500 zł,
1 zlew dwukomorowy z nierdzewki za kwotę 500 zł,
1 młynek do bułki tartej za kwotę 500 zł, 2 sztuki wózków do blach za kwotę 800 zł za obydwa oraz 1 wózek do studzenia pieczywa za kwotę 700 zł. Razem za wybrane maszyny do zapłaty było 15 500 zł. P. W. (2) miał odebrać te maszyny osobiście regulując płatność na miejscu w chwili odbioru.

W dniu 2 lutego 2022 roku P. W. (2) zadzwonił do A. M. z pytaniem, kiedy maszyny będą gotowe do odbioru. Ponownie o godz. 09:13 z tego samego numeru telefonu zadzwonił z pytaniem czy A. M. mógłby mu załatwić transport maszyn z R. w jedną stronę. A. M. odpowiedział, że poszuka
i skontaktuje się z nim. A. M. przesłał P. W. (1) listę wybranych maszyn wraz
z pojemnikami na chleb , czy potwierdza wybór tych rzeczy. P. W. (1) potwierdził listę. W dniu 9 lutego
2022 roku P. W. (1) zadzwonił do A. M. informując, że zgłosił się kierowca, który ma przyjechać po odbiór maszyn. W kolejnym telefonie tego samego dnia potwierdził odbiór maszyn w dniu 9 lutego 2022 roku. Później tego samego dnia z nr tel. (...)
z A. M. skontaktował się H. D., że jedzie po maszyny. Ponownie tego samego dnia P. W. (1) nie odebrał od A. M. telefonu, więc wysłał mu on wiadomość sms z prośbą o zapłatę za maszyny pisząc mu, że w przypadku braku zapłaty nie wyda maszyn. H. D. po wcześniejszym kontakcie
z P. W. (1) zadzwonił do A. M. informując, że ustalił wszystko z kupującym i on ma do niego oddzwonić. P. W. (2) oświadczył A. M., że już jedzie do niego i zanim przyjedzie kierowca ureguluje płatność oraz odbierze umowę kupna sprzedaży. Od tego czasu nie oddzwonił i nie odbierał od A. M. telefonu.

W godzinach wieczornych H. D. odjechał
z maszynami do W.. P. W. (2) nie pojawił się w dnu 9 lutego 2022 roku u A. M., ani nie przelał umówionej kwoty. Nie odbierał od niego telefonów. W sobotę 12 lutego 2022 roku o godz. 11:31 przesłał A. M. wiadomość sms z nr(...), że przelew do niego dojdzie. Później ponownie nie odbierał telefonów. A. M. wysłał P. W. (1) umowę zakupu w/w maszyn na adres ul. (...), (...)-(...) W.. Wysłał do niego wezwanie do zapłaty, bez reakcji. W dniu 1 marca 2022 roku wysłał mu wiadomość sms o zwrot maszyn
i dogadania się celem rozwiązania sprawy. Maszyny
w dalszym ciągu pozostawały w posiadaniu P. W. (1), zaś A. M. nie otrzymał za nie zapłaty. P. W. (1) w kontaktach z A. M. zasłaniał się złym stanem technicznym urządzeń, jednakże nigdy nie wystąpił do niego z jakimikolwiek roszczeniami z tego tytułu.

1.  Częściowo wyjaśnienia oskarżonego P. W. (1),

2.  Zeznania pokrzywdzonego A. M.,

3.  Zeznania świadka H. D.,

4.  Częściowo zeznania świadka J. S.,

5.  Notatka urzędowa,

6.  Przedsądowe wezwanie do zapłaty,

7.  Zestawienie operacji bankowej,

8.  List przewozowy(...)

9.  Umowa kupna-sprzedaży z 10 lutego 2022 roku,

10.  Potwierdzenie nadania z Poczty Polskiej,

11.  Wydruk z korespondencji,

12.  Wydruk z (...),

13.  Pismo do operatora (...)

14.  Faktura VAT (...),

15.  Potwierdzenie przelewu bankowego,

16.  Wydruk z ewidencji,

17.  Wydruki sms,

18.  Wydruki zdjęć

1.  177v-178v,

2.  178v-179v,

3.  180,

4.  196v-197v,

5.  1, 20, 21, 99,

6.  10-11,

7.  13,

8.  14, 44,

9.  15,

10.  16,

11.  17-19,

12.  22-23,

13.  37,

14.  42,

15.  43,

16.  55, 82-85,

17.  130-158,

18.  159-168

2.W dniu 9 lutego 2022 roku w miejscowości K. gm. (...), powiatu (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził A. M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 15500 zł poprzez wprowadzenie w błąd w/w co do zamiaru wywiązania się z zawartej ustnej umowy kupna – sprzedaży sprzętu piekarniczego w postaci dwóch sztuk mieszadeł widełkowych do ciasta (...) za kwotę 8000zł, dwóch sztuk dzielarek do bułek (...) za kwotę 2.000 złotych, jedną krajalnicę do chleba (...) z kwotę 2.000 złotych, jeden stół do obrabiania ciasta o długości 5,5 metra na kwitę
500 złotych, jeden mieszalnik wody z nierdzewki za kwotę 500zł, jeden zlew dwukomorowy z nierdzewki za kwotę 500zł, jeden młynek do bułki tartej za kwotę 500 zł, dwie sztuki wózków do blach za kwotę 800 zł oraz jednego wózka do studzenia pieczywa za kwotę 700 zł w ten sposób, że nie wywiązał się z warunków zawartej umowy które polegała na nie zapłaceniu za nabyte urządzenia działając na szkodę A. M..

1.  Częściowo wyjaśnienia oskarżonego P. W. (1),

2.  Zeznania pokrzywdzonego A. M.,

3.  Zeznania świadka H. D.,

4.  Częściowo zeznania świadka J. S.,

5.  Notatka urzędowa,

6.  Przedsądowe wezwanie do zapłaty,

7.  Zestawienie operacji bankowej,

8.  List przewozowy (...)

9.  Umowa kupna-sprzedaży z 10 lutego 2022 roku,

10.  Potwierdzenie nadania z Poczty Polskiej,

11.  Wydruk z korespondencji,

12.  Wydruk z (...),

13.  Pismo do operatora (...)

14.  Faktura VAT (...),

15.  Potwierdzenie przelewu bankowego,

16.  Wydruk z ewidencji,

17.  Wydruki sms,

18.  Wydruki zdjęć

1.  177v-178v,

2.  178v-179v,

3.  180,

4.  196v-197v,

5.  1, 20, 21, 99,

6.  10-11,

7.  13,

8.  14, 44,

9.  15,

10.  16,

11.  17-19,

12.  22-23,

13.  37,

14.  42,

15.  43,

16.  55, 82-85,

17.  130-158,

18.  159-168

3.P. W. (1) ma (...) lat. Ma wykształcenie zawodowe i zawód wyuczony piekarz. Według oświadczenia jest właścicielem piekarni, posiada również dochód
z wynajmu w kwocie między (...) miesięcznie zł. Jest bezrobotny. Jest kawalerem. Na utrzymaniu ma dwoje dzieci. Nie leczył się psychiatrycznie. Był karany.

1.  Oświadczenie,

2.  Informacja z K.

1.  177v,

2.  193

0.1. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

0.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Lp. 1, 2

1.Częściowo wyjaśnienia oskarżonego P. W. (1)

Wyjaśnienia oskarżonego P. W. (1) zostały podzielone w części dotyczącej okoliczności bezspornych w niniejszej sprawie oraz znajdujących potwierdzenie w pozostałym uznanym przez Sąd za wiarygodny materiale dowodowym. Dotyczy to wyjaśnień oskarżonego, w których potwierdził, że:

- w dniu 9 lutego 2022 roku zawarł z pokrzywdzonym A. M. umowę kupna – sprzedaży sprzętu piekarniczego,

- odebrał od pokrzywdzonego sprzęt piekarniczy za który nie uiścił zapłaty,

- pokrzywdzony zgłosił sprawę na Policję w R.,

- do tej pory posiada urządzenia A. M..

Lp. 1, 2

1.Zeznania pokrzywdzonego A. M.

Zeznania pokrzywdzonego A. M. zostały przez Sąd obdarzone przymiotem wiarygodności. Były w swej istocie jednoznaczne, konsekwentne, szczegółowe i logiczne. Opisywane przez świadka okoliczności ukazywane były w szerszym kontekście ze wskazaniem czasu, miejsca i ciągów przyczynowo – skutkowych. Znajdowały potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym
w postaci zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa wraz z innymi dokumentami - przedsądowym wezwaniem do zapłaty, zestawieniem operacji bankowej, listem przewozowym (...) umową kupna-sprzedaży z 10 lutego 2022 roku, wydrukami korespondencji, fakturą VAT (...), przedstawionymi przez pokrzywdzonego zdjęciami maszyn. Pokrzywdzony przedstawił zdjęcia sprzętu sprzedanego oskarżonemu obrazujące ich rzeczywisty stan. Zeznania pokrzywdzonego korespondowały również z wyjaśnieniami oskarżonego, który przyznał się do zawarcia z pokrzywdzonym w dniu 9 lutego 2022 roku umowy kupna – sprzedaży sprzętu piekarniczego, dokonania oględzin sprzętu przed zawarciem umowy, odebrania i w dalszym ciągu posiadania sprzętu za który nie uiścił pokrzywdzonemu zapłaty, odbierania wiadomości
i korespondencji od pokrzywdzonego w tym przedmiocie. Pokrzywdzony nie znał oskarżonego. W związku ze zdarzeniem stanowiącym przedmiot niniejszej sprawy tylko pokrzywdzony złożył zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa na jego szkodę, dochodził swoich praw. Oskarżony nie wszczął żadnego postępowania wobec pokrzywdzonego, w tym nawet postępowania cywilnego.

Lp. 1, 2

1.Zeznania świadka H. D.

Zeznania świadka były jednoznaczne, konsekwentne, szczegółowe
i logiczne. Były zgodne z zeznaniami pokrzywdzonego A. M.. Świadek jest osobą obcą dla oskarżonego
i pokrzywdzonego. Nie miał interesu w rozstrzygnięciu niniejszej sprawy.

Lp. 1, 2

1.Częściowo zeznania świadka J. S.

Zeznania świadka J. S. zostały podzielone w części dotyczącej okoliczności bezspornych w niniejszej sprawie oraz znajdujących potwierdzenie w pozostałym uznanym przez Sąd za wiarygodny materiale dowodowym. Dotyczy to depozycji świadka odnośnie okoliczności, które zostały podzielone również
w wyjaśnieniach oskarżonego.

Lp. 1, 2, 3

1.Dowody z dokumentów

Zebrane w aktach sprawy dokumenty stanowiły pełnowartościowy materiał dowodowy. W większości nie budziły żadnych zastrzeżeń
i nie były kwestionowane w toku postępowania. Wskazać przy tym jednak należy, że po okazaniu pokrzywdzonemu wydruków zdjęć z kart od 159 do 168 wskazał on, że na k. 159 urządzenie z lewej strony to nie jest jego urządzenie, drugie jest jego. Na k. 162 jest urządzenie, które dał w prezencie, tj. dzielarka. Na k. 163, 164, 165, 168 są jego urządzenia. Na k. 160, 161, 166, 167, 167a są urządzenia, które nie należały do niego. W dniu 8 lutego 2024 roku pokrzywdzony przedstawił zdjęcia sprzętu sprzedanego oskarżonemu obrazujące ich rzeczywisty stan (k. 199). Oświadczył, że maszyny były w nienagannym stanie oraz zostały sprawdzone na miejscu przez oskarżonego.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Lp. 1, 2

1.Częściowo wyjaśnienia oskarżonego P. W. (1),

2.Częściowo zeznania świadka J. S.

Wyjaśnienia oskarżonego P. W. (1), w których nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów stanowiły przyjętą przez niego linię obrony nakierowaną na uniknięcie grożącej mu odpowiedzialności karnej. Stały one w rażącej sprzeczności
z zeznaniami pokrzywdzonego A. M. znajdującymi potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym,
tj. przedsądowym wezwaniem do zapłaty, zestawieniem operacji bankowej, listem przewozowym (...), umową kupna-sprzedaży z 10 lutego 2022 roku, wydrukami z korespondencji, fakturą VAT (...), przedstawionymi przez pokrzywdzonego zdjęciami maszyn. Okolicznością bezsporną w sprawie było, że oskarżony był obecny
w miejscu, w którym pokrzywdzony prowadził uprzednio działalność gospodarczą. Oskarżony wówczas oglądał znajdujące się tam sprzęty pod kątem ich stanu i funkcjonalności. Depozycje pokrzywdzonego jakoby nie był w stanie wówczas zauważyć wad sprzętu, które miały się później okazać tego rodzaju, że urządzenia nadawały się wyłącznie na złom, były mało wiarygodne. Były sprzeczne z zasadami prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego. W związku z wyjaśnieniami oskarżonego, że od pokrzywdzonego otrzymał sprzęty wadliwe, niedziałające i takie których w ogólne nie zamawiał wskazać należy że mimo takich twierdzeń oskarżony nigdy nie złożył przeciwko pokrzywdzonemu zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa oszustwa ani nawet nie podjął żadnych postępowań cywilnych. Okoliczność, że w późniejszym czasie oskarżony kupił nową dzielarkę do bułek, na dowód czego przedstawił fakturę Vat, nie oznacza jeszcze, że wcześniej od pokrzywdzonego otrzymał sprzęt wadliwy. Tym bardziej, że przedmiotowa faktura Vat datowana jest na dzień 4 kwietnia
2024 roku (k. 203). Jednocześnie oskarżony potwierdził, że
w związku z dostawą sprzętu otrzymał od pokrzywdzonego zdjęcie kartki na której wyszczególnione zostały wszystkie dostarczone sprzęty (k. 19). Wiadomość ta według pokrzywdzonego została dostarczona w dniu 7 lutego 2022 roku. Mimo, że według tej listy oskarżony miał otrzymać sprzęty, których nie zamawiał, nie skontaktował się z pokrzywdzonym bezpośrednio po otrzymaniu tej informacji. Według depozycji oskarżonego, miał się
z pokrzywdzonym skontaktować dopiero po 3-4 dniach.
W wiadomości sms wysłanej do pokrzywdzonego w dniu 12 lutego 2022 roku oskarżony zapewniał jeszcze, że wykona na jego rzecz przelew za maszyny na kwotę 15500 zł (k. 18). W swoich wyjaśnieniach oskarżony nie potrafił przekonująco wytłumaczyć dlaczego nie zareagował bezpośrednio na informację, że otrzymał sprzęt, którego nie zamawiał i za który będzie musiał zapłacić. Kolejną okolicznością bezsporną w sprawie jest, że oskarżony żadnego z otrzymanych wyszczególnionych w akcie oskarżenia sprzętów nie zwrócił pokrzywdzonemu. Nie uiścił za nie zapłaty. Pokrzywdzony wymagał od oskarżonego zapłaty za sprzęt przed jego odbiorem. Do powyższego nie doszło na skutek tłumaczeń pokrzywdzonego o zaistniałych wyjątkowych okolicznościach. Pokrzywdzony zaufał oskarżonemu, w rezultacie nie otrzymał zapłaty za sprzęt, który został doręczony oskarżonemu i u niego pozostał.

Mając na uwadze całokształt wyżej wymienionych okoliczności Sąd krytycznie podszedł do wyjaśnień oskarżonego negującego swoje sprawstwo.

Z tych samych powodów Sąd krytycznie podszedł do zeznań świadka J. S.. Depozycje świadka stanowiły część linii obrony oskarżonego. Świadek jako konkubina oskarżonego miała interes
w składaniu zeznań na jego korzyść popierając jego wersję wydarzeń.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Pkt I

P. W. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przestępstwo oszustwa z art. 286 § 1 k.k. penalizuje doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Celem tego działania jest osiągnięcie korzyści majątkowej. Wprowadzenie w błąd oznacza, że sprawca swoimi podstępnymi zabiegami doprowadza inną osobę do mylnego wyobrażenia o rzeczywistym stanie rzeczy. Środkiem użytym do wprowadzenia w błąd może być słowo, pismo, fałszywe narzędzia, urządzenia techniczne itp. Rozporządzenie stanowi każdy akt powodujący zmianę w majątku osoby pokrzywdzonej, a więc zarówno akt o skutkach rzeczowych, jak i obligacyjnych. Transakcja taka musi być jednocześnie niekorzystna, co może polegać na poniesieniu rzeczywistego uszczerbku na majątku lub na przyjęciu zobowiązań majątkowych, przy czym powstanie szkody w mieniu nie jest koniecznym warunkiem do przyjęcia, że doszło do tak pojmowanego niekorzystnego rozporządzenia.

Rozporządzenie mieniem to dyspozycje o charakterze majątkowym, przesunięcia majątkowe. To rozporządzenie mieniem ma być niekorzystne, czego nie wolno utożsamiać z wyrządzeniem szkody. Rozporządzenie mieniem będzie niekorzystne wówczas, gdy taka dyspozycja będzie oceniana negatywnie z punktu widzenia interesów majątkowych osoby pokrzywdzonej, nawet jeśli nie doszło do rzeczywistej straty (zob. wyrok SN z 30.08.2000 r., V KKN 267/00, OSNKW 2000/9–10, poz. 85). Niekorzystnym rozporządzeniem mieniem będzie wyzbycie się składników majątkowych, ich obciążenie, zwolnienie z długu, zaciągnięcie zobowiązań, niezasadne przesunięcie terminów zapłaty. Nie ma znaczenia to, czy czynności te są skuteczne z punktu widzenia prawa cywilnego (por. np. wyrok SA w Poznaniu z 9.02.2017 r., II AKa 114/16, LEX nr 2402478).

Wyzyskanie błędu, a więc mylnego wyobrażenia o rzeczywistości ma miejsce wówczas, gdy zostanie ustalone, że w chwili podjęcia zachowania przez sprawcę osoba pokrzywdzona mylnie oceniała wycinek rzeczywistości mający wpływ na jej decyzję woli w kwestii rozporządzenia, a sprawca czynił z tego użytek (zob. T. Oczkowski, Oszustwo jako przestępstwo majątkowe i gospodarcze, Kraków 2004, s. 60 i n.).

Błędem w rozumieniu znamion tego przestępstwa jest niezgodność między obiektywną rzeczywistością a jej odbiciem w świadomości człowieka. Warunkiem koniecznym istnienia błędu jest konfrontacja obiektywnej rzeczywistości ze stanem świadomości człowieka. Rozbieżność między rzeczywistym stanem rzeczy a jego odzwierciedleniem w świadomości człowieka może polegać na braku uświadomienia sobie przez daną osobę pewnych elementów pozytywnych, występujących w rzeczywistości. Wówczas błąd przyjmuje postać nieświadomości. Różnica między rzeczywistością a stanem świadomości danej osoby może także polegać na objęciu świadomością pewnych elementów, które w rzeczywistości w ogóle nie występują. W takim przypadku błąd polega na fałszywym przekonaniu danej osoby o stanie rzeczywistym, czyli urojeniu (W. Wolter, Funkcja błędu w prawie karnym, Warszawa 1965, s. 8 i n.; tenże, Nauka o przestępstwie, Warszawa 1973, s. 220 i n.).

Nie ma znaczenia, czy pokrzywdzony mógł błędu uniknąć, czy dochował należytej staranności (wyrok SA w Katowicach z 9.12.2016 r., II AKa 412/16, LEX nr 2202532). Błąd musi dotyczyć takiego wycinka rzeczywistości, który jest istotny z punktu widzenia decyzji o rozporządzeniu mieniem (wyrok SN z 28.06.2000 r., III KKN 86/98, OSNKW 2000/7–8, poz. 65).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, należy stwierdzić, że oskarżony P. W. (1) swoim zachowaniem zrealizował znamiona czynu zabronionego z art. 286 § 1 k.k. w ten sposób, że w dniu 9 lutego 2022 roku w miejscowości K. gm. (...), powiatu (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził A. M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 15500zł poprzez wprowadzenie w błąd w/w co do zamiaru wywiązania się z zawartej ustnej umowy kupna – sprzedaży sprzętu piekarniczego w postaci dwóch sztuk mieszadeł widełkowych do ciasta (...) za kwotę 8000zł, dwóch sztuk dzielarek do bułek (...) za kwotę 2.000 zł, jedną krajalnicę do chleba (...) z kwotę 2.000 zł, jeden stół do obrabiania ciasta o długości 5,5 metra na kwitę 500 zł, jeden mieszalnik wody z nierdzewki za kwotę 500zł, jeden zlew dwukomorowy z nierdzewki za kwotę 500zł, jeden młynek do bułki tartej za kwotę 500 zł, dwie sztuki wózków do blach za kwotę 800 zł oraz jednego wózka do studzenia pieczywa za kwotę 700 zł w ten sposób, że nie wywiązał się z warunków zawartej umowy które polegała na nie zapłaceniu za nabyte urządzenia działając na szkodę A. M..

Oskarżony działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim w celu uzyskania korzyści majątkowej. Oskarżony był osobą zajmująca się w sposób profesjonalny prowadzeniem działalności gospodarczej. Brak jest podstaw, aby przyjąć, ze odbiegał od ogólnie przyjętego wzorca profesjonalizmu. Na miejscu sprawdził stan zakupywanego sprzętu. Nie zgłaszał co do niego zastrzeżeń. Pokrzywdzony wymagał od oskarżonego zapłaty za sprzęt przed jego odbiorem. Do powyższego nie doszło na skutek tłumaczeń pokrzywdzonego o zaistniałych wyjątkowych okolicznościach. Pokrzywdzony zaufał oskarżonemu, w rezultacie nie otrzymał zapłaty za sprzęt, który został doręczony oskarżonemu i u niego pozostał. W czasie dostawy pokrzywdzony przesłał oskarżonemu na jego telefon komórkowy listę zamówionego przez niego sprzętu, na którą oskarżony bezpośrednio po odebraniu wiadomości ani przez następne dni nie wyraził żadnego sprzeciwu. Mimo zapewnień nie zapłacił za sprzęt. Nigdy nie wytoczył przeciwko pokrzywdzonemu żadnych działań w związku z nieprawidłowym wykonaniem umowy na gruncie prawa karnego ani cywilnego. Oskarżony po pierwszej transakcji dokonanej z pokrzywdzonym, wziął od niego sprzęt o dużo większej wartości, nie uiścił zapłaty z jego odbiorem, a w rezultacie nie uiścił jej nigdy. Zgłaszając po czasie zarzuty niezgodności dostarczonego sprzętu z umową, nigdy jednak nie dochodził swoich praw w tym przedmiocie. Całokształt wyżej wymienionych okoliczności świadczy o tym, że oskarżony już w chwili zawierania umowy działał z zamiarem oszustwa na szkodę pokrzywdzonego.

Błąd w jaki oskarżony wprowadził poszczególnych pokrzywdzonego był istotny. Gdyby wiedział, że oskarżony przyjmie od niego sprzęt, jednak nigdy nie wywiąże się z zawartej umowy kupna-sprzedaży i nie zapłaci za niego, to nie doszłoby do zawarcia z nim umowy i wydania sprzętu. Wskutek wprowadzenia w błąd doszło do rozporządzenia mieniem przez pokrzywdzonego, które było dla niego niekorzystne.

Czyn oskarżonego należało uznać za zawiniony. Zebrany w sprawie materiał dowodowy oraz zasady prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego wykluczają możliwość przyjęcia, iż oskarżony działał pod wpływem błędu lub pozostawał w jakiejkolwiek nadzwyczajnej sytuacji motywacyjnej. Popełniony przez niego czyn był karygodny, ponieważ jego stopień społecznej szkodliwości był wyższy niż znikomy.

Na gruncie niniejszej sprawy zaktualizowała się potrzeba rozstrzygnięcia, która ustawa jest względniejsza w rozumieniu art. 4 § 1 k.k. dla oskarżonego, a w konsekwencji wyboru stosowanej ustawy. Ustawą względniejszą dla sprawcy jest taka, która zastosowana w konkretnej sprawie przewiduje dla sprawcy najłagodniejsze konsekwencje. Z dniem 1 października 2023 roku weszły
w życie poważne zmiany w kodeksie karnym. Nowelizacja objęła praktycznie cały kodeks, zmieniając albo dodając przepisy, zarówno w części ogólnej, jak i szczególnej co do zasady przewidując dla sprawców przestępstw surowsze konsekwencje. Nowe przepisy przewidują w szczególności surowsze kary, zmienione i nowe przepisy ustalające zasady wymiaru kary dotyczące m.in. okoliczności obciążających i łagodzących. Mając na uwadze powyższe Sąd w niniejszej sprawie zastosował ustawę kodeks karny w brzmieniu obowiązującym w czasie popełnienia czynu zabronionego.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. W. (1)

Pkt I

Pkt I

Wymierzając oskarżonemu karę za przypisane mu przestępstwo, Sąd miał na względzie z jednej strony, aby kara spełniła związane z nią cele społeczne, z drugiej zaś strony, aby była ona karą zindywidualizowaną, to jest taką, która
w odniesieniu do konkretnego sprawcy popełniającego czyn przestępny, będzie zgodna
z zasadami wskazanymi przez ustawodawcę
w treści przepisu art. 53 k.k. Sąd kierował się dyrektywami sędziowskiego wymiaru kary, bacząc by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, była adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu (ocenianej przez pryzmat wskazań zawartych w art. 115 § 2 k.k.) oraz spełniała tak cele zapobiegawcze w stosunku do oskarżonego, jak i cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Przy ocenie orzeczenia o karze Sąd miał powinność uwzględniania również tzw. ogólnoustrojowych zasad odnoszących się do sądowego wymiaru kary,
a w szczególności zasady sprawiedliwości społecznej i zasady równości wobec prawa.

Stopień społecznej szkodliwości czynu zabronionego był wysoki. Naruszonym dobrem był majątek pokrzywdzonego istotnie uszczuplony. W wyniku wprowadzenia go oszukańczymi zabiegami w błąd przez oskarżonego, pokrzywdzony został doprowadzony do niekorzystnego rozporządzenia mieniem na kwotę 15500 zł.

Oskarżony był już karany sądownie za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k.

Wypadkowa wszystkich wyżej wymienionych okoliczności doprowadziła do wymierzenia oskarżonemu kary 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Wymierzona kara w ocenie Sądu jest współmierna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu oraz spełni swoje zadania w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Po uwzględnieniu właściwości i warunków osobistych oskarżonego Sąd ocenił, że orzeczona kara, biorąc pod uwagę górną granicę ustawowego zagrożenia, nie jest niewspółmiernie surowa. Jest karą sprawiedliwą.

P. W. (1)

Pkt II

Pkt I

Sąd warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 2 lata uznając, że będzie to wystarczające, aby osiągnąć wobec niego cele kary, a zwłaszcza zapobiec powrotowi do przestępstwa. Istniejąca możliwość zarządzenia wykonania zawieszonej kary pozbawienia wolności w razie ponownego wejścia w konflikt z prawem winna oddziaływać na oskarżonego prewencyjnie. Dwuletni okres próby pozwoli zaś na zweryfikowanie postawionej pozytywnej prognozy kryminologicznej.

P. W. (1)

Pkt III

Pkt I

W celu czuwania nad prawidłowym przebiegiem okresu próby Sąd na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 k.k. zobowiązał oskarżonego do informowania kuratora co 6 miesięcy o przebiegu okresu próby.

P. W. (1)

Pkt IV

Pkt I

Sąd przy zastosowaniu art. 72 § 2 k.k. orzekł
w wyroku także o środku kompensacyjnym, zobowiązując oskarżonego do naprawienia w całości wyrządzonej przestępstwem szkody pokrzywdzonemu. Sąd przy tym uwzględnił straty rzeczywiste w majątku pokrzywdzonego. W ocenie Sądu zastosowanie niniejszego przepisu spełni kompensacyjną funkcję prawa karnego, tym bardziej że oskarżony z własnej inicjatywy nie podjął działań w celu naprawienia szkody.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Pkt V

Zgodnie z art. 627 k.p.k., mając na uwadze, że na gruncie niniejszej sprawy oskarżyciel posiłkowy był reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, zasądzono od oskarżonego na jego rzecz zwrot poniesionych kosztów zastępstwa procesowego.

Pkt VI

Uwzględniając sytuację majątkową, osobistą i możliwości zarobkowe oskarżonego, rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów postępowania oparto na art. 627 k.p.k., zasądzając od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 zł tytułem opłaty oraz obciąża go wydatkami poniesionymi w sprawie w kwocie 70 zł.

6.  1Podpis