Treść orzeczenia I C 1245/22 - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Radomiu

I C 1245/22 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Radomiu z 2023-01-16

Sygn. akt I C 1245/22 upr

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 stycznia 2023 roku

Sąd Rejonowy w Radomiu I Wydział Cywilny w składzie następującym

Przewodnicząca: asesor sądowy Magdalena Mital

po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2023 roku w Radomiu na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą
w W.

przeciwko J. G.

o zapłatę

I zasądza od pozwanego J. G. na rzecz powódki O. (...) spółki
z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 898,62 zł (osiemset dziewięćdziesiąt osiem złotych sześćdziesiąt dwa grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwot:

a) 4,66 zł (cztery złote sześćdziesiąt sześć groszy) od dnia 30 grudnia 2021 roku do dni zapłaty;

b) 47,39 zł (czterdzieści siedem złotych trzydzieści dziewięć groszy) od dnia 11 stycznia 2019 roku do dnia zapłaty;

c) 105,14 zł (sto pięć złotych czternaście groszy) od dnia 26 października 2018 roku do dnia zapłaty;

d) 19,17 zł (dziewiętnaście złotych siedemnaście groszy) od dnia 18 grudnia 2018 roku do dnia zapłaty;

e) 16,54 zł (szesnaście złotych pięćdziesiąt cztery grosze) od dnia 13 lipca 2019 roku do dnia zapłaty;

f) 47,40 zł (czterdzieści siedem złotych czterdzieści groszy) od dnia 19 marca 2019 roku do dnia zapłaty;

g) 45,28 zł (czterdzieści pięć złotych dwadzieścia osiem groszy) od dnia 17 kwietnia 2019 roku do dnia zapłaty;

h) 425 zł (czterysta dwadzieścia pięć złotych) od dnia 29 maja 2019 roku do dnia zapłaty;

i) 19,73 zł (dziewiętnaście złotych siedemdziesiąt trzy złote) od dnia 16 października 2018 roku do dnia zapłaty;

j) 46,24 zł (czterdzieści sześć złotych dwadzieścia cztery grosze) od dnia 21 lutego 2019 roku do dnia zapłaty;

k) 120,16 zł (sto dwadzieścia złotych szesnaście groszy) od dnia 15 maja 2019 roku do dnia zapłaty;

l) 1,91 zł (jeden złoty dziewięćdziesiąt jeden groszy) od dnia 30 grudnia 2021 roku do dnia zapłaty;

II oddala powództwo w pozostałej części;

III zasądza od pozwanego J. G. na rzecz powódki (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 285,72 zł (dwieście osiemdziesiąt pięć złotych siedemdziesiąt dwa grosze) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 1245/22 upr

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 24 marca 2022 roku (data nadania – k. 63), wniesionym pierwotnie w elektronicznym postępowaniu upominawczym w dniu 30 grudnia 2021 roku, powódka – (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego (pełnomocnictwo – k. 8) wniosła o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanego J. G. kwoty 1.216,16 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwot:

- 4,66 złotych od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty,

- 47,39 złotych od dnia 11 stycznia 2019 roku do dnia zapłaty,

- 105,14 złotych od dnia 26 października 2018 roku do dnia zapłaty,

- 46,24 złotych od dnia 18 grudnia 2018 roku do dnia zapłaty,

- 16,54 złotych od dnia 13 lipca 2019 roku do dnia zapłaty,

- 47,40 złotych od dnia 19 marca 2019 roku do dnia zapłaty,

- 45,28 złotych od dnia 17 kwietnia 2019 roku do dnia zapłaty,

- 425,00 złotych od dnia 29 maja 2019 roku do dnia zapłaty,

- 46,24 złotych od dnia 16 października 2018 roku do dnia zapłaty,

- 263,96 złotych od dnia 13 listopada 2018 roku do dnia zapłaty,

- 46,24 złotych od dnia 21 lutego 2019 roku do dnia zapłaty,

- 120,16 złotych od dnia 15 maja 2019 roku do dnia zapłaty,

- 1,191 złotych od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

Wniosła również o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanego zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, iż w dniu 3 sierpnia 2016 roku pozwany J. G. zawarł kompleksową umowę dla energii elektrycznej o numerze (...) z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością
na okres 48 miesięcy. Spółka zmieniła nazwę na (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Powódka na podstawie przedmiotowej umowy zobowiązała się dostarczać pozwanemu energię elektryczną pod wskazany punkt odbioru, tj. ul. (...), (...)-(...) R., zaś pozwany zobowiązał się do zapłaty ceny zgodnej ze stawkami oraz zasadami rozliczeń określonymi w umowie. Z tego tytułu zostało wystawionych 10 faktur VAT. Z uwagi na fakt, iż wcześniejsze zobowiązania były przez pozwanego regulowane po upływie terminu płatności, został on obciążony dwiema notami odsetkowymi, od których powódka żąda odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia wniesienia powództwa. W związku z naruszeniem postanowień przedmiotowej umowy i brakiem płatności przez pozwanego, powódka obciążyła go również notą obciążeniową. W związku z brakiem zapłaty powódka pismem z dnia 7 lipca 2020 roku wezwała pozwanego do zapłaty należności, jednakże okazało się ono bezskuteczne (pozew – k. 3-7).

W dniu 1 stycznia 2022 roku Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie w sprawie o sygnaturze VI Nc-e 1901732/21 umorzył postępowanie wobec braku podstawy do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym (postanowienie – k. 62).

W dniu 22 kwietnia 2022 roku Referendarz Sądowy Sądu Rejonowego w Radomiu wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, nakazując pozwanemu zapłatę na rzecz powódki kwotę dochodzoną pozwem wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie zgodnie
z żądaniem pozwu. Zasądził również na rzecz powódki od pozwanego kwotę 297 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 180 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się nakazu do dnia zapłaty (nakaz zapłaty – k. 65).

W dniu 8 września 2022 roku (data prezentaty – k. 76) pozwany J. G. wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, wskazując, iż nie posiada funduszy na spłatę zobowiązania z uwagi na fakt, iż posiada emeryturę w kwocie 590 złotych (sprzeciw
od nakazu zapłaty – k. 76-77v.).

W odpowiedzi na sprzeciw pozwanego od nakazu zapłaty, złożonej przez powódkę w dniu 16 listopada 2022 roku (data nadania – k. 93) podtrzymała ona żądanie wyrażone w pozwie w całości. Dodatkowo wskazała, iż pozwany wstępując w stosunek zobowiązaniowy ponosi ryzyko, a błędne oszacowanie własnych możliwości finansowych nie może skutkować uchyleniem się od odpowiedzialności cywilnoprawnej (pismo – k. 89-92).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

J. G. w dniu 3 sierpnia 2016 roku zawarł z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. umowę kompleksową dla energii elektrycznej o numerze (...). Zgodnie z §1 umowy, jej przedmiotem było świadczenie przez sprzedawcę na rzecz odbiorcy usługi kompleksowej polegającej
na sprzedaży energii elektrycznej oraz zapewnieniu świadczenia usługi dystrybucji energii elektrycznej do lokalu położonego przy ulicy (...) w R.. Strony określiły okres rozliczeniowy na 6 miesięcy (§2 ust. 3), natomiast czas trwania umowy został określony na 48 miesięcy (§3 ust. 1). Rozpoczęcie świadczenia usługi kompleksowej nastąpiło z dniem 1 października 2016 roku. Zgodnie z §4 przedmiotowej umowy, w przypadku rozwiązania niniejszej umowy przez odbiorcę przed upływem okresu, na jaki została ona zawarta, odbiorca zobowiązany był do zapłaty na rzecz sprzedawcy kary umownej w wysokości określonej w ofercie, za każdy miesiąc, o jaki został skrócony okres obowiązywania niniejszej umowy. W przypadku natomiast rozwiązania niniejszej umowy przez sprzedawcę z winy odbiorcy, w szczególności w przypadku zadłużenia w opłatach wynikających z niniejszej umowy lub innego rażącego naruszenia przez odbiorcę obowiązków określonych w tej umowie, przed upływem okresu, na jaki została ona zawarta, odbiorca był zobowiązany do zapłaty na rzecz sprzedawcy odszkodowania z tytułu szkody poniesionej rzez sprzedawcę
na skutek rozwiązania umowy z winy odbiorcy, w szczególności z uwzględnieniem okresu, o jaki został skrócony okres obowiązywania niniejszej umowy (umowa – k. 16-18).

W dniu 26 września 2017 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. zmieniła nazwę na (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (wydruk z KRS – k. 11-15).

W dniu 24 września 2018 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wystawiła fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 47,39 złotych brutto, obejmującą kwoty: 27,66 złotych brutto tytułem opłat związanych ze sprzedażą energii elektrycznej oraz 19,73 złotych tytułem opłat związanych z dystrybucją energii elektrycznej. Termin płatności faktury upływał w dniu 15 października 2018 roku (faktura – k. 41-43).

W dniu 4 października 2018 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wystawiła fakturę VAT nr (...) na kwotę 105,14 złotych brutto tytułem opłaty za wznowienie energii elektrycznej. Termin płatności faktury upływał w dniu 25 października 2018 roku (faktura – k. 23).

W dniu 22 października 2018 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wystawiła fakturę VAT nr (...) na kwotę 263,96 złotych, będącą rozliczeniem finansowym za sprzedaż energii elektrycznej oraz wartości prognoz z poprzednich faktur. Dodatkowo, w niniejszej fakturze naliczona została nota odsetkowa nr (...)/31Z/2018 za przekroczenie terminu płatności na kwotę 4,66 złotych. Termin płatności faktury upływał w dniu 12 listopada 2018 roku (faktura – k. 45-46).

W dniu 26 listopada 2018 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wystawiła fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 46,24 złotych brutto, obejmującą kwoty: 27,07 złotych brutto tytułem opłat związanych ze sprzedażą energii elektrycznej oraz 19,17 złotych tytułem opłat związanych z dystrybucją energii elektrycznej. Termin płatności faktury upływał w dniu 17 grudnia 2018 roku (faktura – k. 25-27).

W dniu 30 stycznia 2019 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wystawiła fakturę VAT nr: (...)/34S/2019 na łączną kwotę 46,24 złotych brutto, obejmującą kwoty: 27,07 złotych brutto tytułem opłat związanych ze sprzedażą energii elektrycznej oraz 19,17 złotych tytułem opłat związanych z dystrybucją energii elektrycznej. Termin płatności faktury upływał w dniu 20 lutego 2019 roku (faktura – k. 49-51).

W dniu 25 lutego 2019 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wystawiła fakturę VAT nr: (...)/35S/2019 na łączną kwotę 47,40 złotych brutto, obejmującą kwoty: 27,67 złotych brutto tytułem opłat związanych ze sprzedażą energii elektrycznej oraz 19,73 złotych tytułem opłat związanych z dystrybucją energii elektrycznej. Termin płatności faktury upływał w dniu 18 marca 2019 roku (faktura – k. 33-35).

W dniu 26 marca 2019 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wystawiła fakturę VAT nr: (...)/36S/2019 na łączną kwotę 45,28 złotych brutto, obejmującą kwoty: 27,67 złotych brutto tytułem opłat związanych ze sprzedażą energii elektrycznej oraz 17,61 złotych tytułem opłat związanych z dystrybucją energii elektrycznej. Termin płatności faktury upływał w dniu 16 kwietnia 2019 roku (faktura – k. 37-39).

W dniu 23 kwietnia 2019 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wystawiła fakturę VAT nr: (...)/37R/2019 na kwotę 120,16 złotych brutto, będącą wynikiem rozliczenia finansowego za sprzedaż energii elektrycznej oraz wartości prognoz z poprzednich faktur. Dodatkowo, w niniejszej fakturze naliczona została nota odsetkowa nr (...)/38Z/2019 za przekroczenie terminu płatności na kwotę 1,91 złotych. Termin płatności faktury upływał w dniu 14 maja 2019 roku (faktura – k. 53-55).

W dniu 21 czerwca 2019 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wystawiła fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 16,54 złotych brutto, obejmującą kwoty: 11,99 złotych brutto tytułem opłat związanych ze sprzedażą energii elektrycznej oraz 4,55 złotych tytułem opłat związanych z dystrybucją energii elektrycznej. Termin płatności faktury upływał w dniu 12 lipca 2019 roku (faktura – k. 29-31).

W dniu 7 maja 2019 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wystawiła notę obciążeniową nr (...) na kwotę 425,00 złotych tytułem odszkodowania z tytułu szkody poniesionej przez sprzedawcę na skutek rozwiązania umowy z winy odbiorcy. Termin płatności noty obciążeniowej upływał w dniu 28 maja 2019 roku (nota obciążeniowa – k 56).

Pismem z dnia 7 lipca 2020 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą we W. wezwała J. G. do zapłaty zadłużenia w kwocie 1.216,16 złotych tytułem zadłużenia w stosunku do (...) spółka akcyjna z siedzibą w W., w terminie do dnia 14 lipca 2020 roku. Poinformowała go, iż spłata zadłużenia w terminie pozwoli na wstrzymanie dochodzenia roszczeń na drodze postępowania sądowego (wezwanie – k. 57-58).

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów prywatnych, złożonych przez stronę powodową w toku postępowania, których treść nie była kwestionowana przez żadną ze stron ani od strony formalnej ani materialnej, jak również Sąd nie znalazł podstaw do ich kwestionowania. Sąd postanowił na podstawie art. 235² § 1 pkt 4 i 5 pominąć dowód z przesłuchania stron z uwagi na ich niestawiennictwo na rozprawie mimo prawidłowego zawiadomienia o terminie. Dowód ten przeprowadzony w terminie późniejszym zmierzałby więc jedynie do przedłużenia postępowania a dodatkowo dotyczył też okoliczności, które zostały dostatecznie wyjaśnione na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego z dokumentów. Przesłuchanie stron ma charakter pomocniczy w sytuacjach, gdy niezbędne jest – po przeprowadzeniu innych dowodów – dalsze ustalenie stanu faktycznego.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo okazało się zasadne, jednakże tylko częściowo.

W niniejszej sprawie bezspornym jest, iż strony postępowania łączyła umowa kompleksowa dla energii energetycznej, polegająca na świadczeniu sprzedaży przez powódkę energii elektrycznej oraz zapewnienia świadczenia usługi dystrybucji energii elektrycznej
do lokalu wskazanego przez pozwanego, tj. ul. (...), (...)-(...) R.. W jednej umowie sprzedawca energii elektrycznej zobowiązał się więc do czynienia dwóch odrębnych świadczeń treściowo odpowiadających umowie sprzedaży energii elektrycznej oraz umowie dostarczenia (dystrybucji) tejże energii. Sam sprzedawca w treści umowy rozdzielił oba te świadczenia, a później konsekwentnie oba świadczenia rozdzielał także w wystawianych pozwanemu fakturach. Dodatkowo – co wynika z formularza zawarcia umowy – treścią tej samej umowy może być osobno usługa sprzedaży i dystrybucji energii elektrycznej. Bez znaczenia jest więc jedynie nazwanie umowy „kompleksową” skoro z jej treści wynikają dwa odrębne świadczenia, potwierdzone później przez sprzedawcę w wystawianych fakturach
z odrębnymi pozycjami „sprzedaży” i „dystrybucji”.

Powódka w sposób dostateczny udowodniła zasadność roszczenia i wysokość dochodzonej przez siebie kwoty. Na dowód tego, iż pozwany nie regulował należności wynikających z przedmiotowej umowy powódka przedstawiła poszczególne faktury, w których wyszczególniła rodzaj opłat, ich wysokość, jak również stan zadłużenia pozwanego. Pozwany miał świadomość tego, iż jest obowiązany zapłacić na rzecz powódki należność przez nią dochodzoną. Nie zakwestionował bowiem zasadności roszczenia, wskazując w sprzeciwie od nakazu zapłaty jedynie na fakt, iż nie jest w stanie zapłacić zadłużenia z uwagi na trudną sytuację finansową i pobieranie przez niego niskiej emerytury.

Poza sporem było więc, że strony łączyła umowa i wobec tego pozwany był zobowiązany co do zasady do zapłaty za świadczone mu usługi sprzedaży i dystrybucji.

Mając na uwadze, iż strony zawarły umowę obejmującą zarówno sprzedaż, jak
i dystrybucję energii elektrycznej, Sąd doszedł do przekonania, że należało ustalić osobno termin przedawnienia dla świadczenia z umowy sprzedaży i osobno dla świadczenia z umowy dystrybucji, bowiem terminy te różnią się w przypadku poszczególnych rodzajów umów,
a w przedmiotowej umowie zostały ukształtowane jako dwa odrębne świadczenia. Jak słusznie zauważył Sąd Najwyższy, ,,strony zawierające umowę mogą zawrzeć jedną z tzw. umów nazwanych lub też ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Jednakże należy pamiętać o tym, że przy rozstrzyganiu sporów dotyczących umów nietypowych, sąd musi dokładnie badać ich cechy oraz ustalić, na czym dokładnie polegają w danym przypadku różne świadczenia stron. Od wyniku zakwalifikowania umowy zależy bowiem ustalenie terminu przedawnienia zobowiązania (wyrok Sądu Najwyższego
z dnia 28 kwietnia 2004 roku, sygn. V CK 379/03, Legalis nr 62939).

Dodatkowo, zgodnie z kolejnym stanowiskiem Sądu Najwyższego, , ,jeśli w umowie mieszanej dochodzi do równorzędnego połączenia elementów różnych rodzajów zobowiązań, do każdego z nich powinno się stosować przepisy dotyczące tych zobowiązań. Z tych przyczyn przy rozstrzyganiu sporów dotyczących umów nietypowych, sąd musi dokładnie badać ich cechy oraz ustalić, na czym dokładnie polegają w danym przypadku świadczenia stron. Od wyniku zakwalifikowania umowy zależy bowiem ustalenie terminu przedawnienia zobowiązania (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2012 roku, sygn. IV CSK 201/11, Legalis nr 480486).

Zgodnie z treścią art. 555 kc, przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio do sprzedaży energii, praw oraz wody. W związku z powyższym, stosownie do treści art. 554 kc, roszczenia z tytułu sprzedaży dokonanej w zakresie działalności przedsiębiorstwa sprzedawcy, roszczenia rzemieślników z takiego tytułu oraz roszczenia prowadzących gospodarstwa rolne z tytułu sprzedaży płodów rolnych i leśnych przedawniają się z upływem lat dwóch.

Jeżeli zaś chodzi o termin przedawnienia roszczenia wynikającego z umowy dystrybucji, na względzie należy mieć ogólną zasadę dotyczącą przedawnienia roszczeń uregulowaną w art. 188 kc, zgodnie z którym jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi sześć lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata. Jednakże koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata. Mając na uwadze powyższą regulację, dla umowy dystrybucji zastosować należy trzyletni termin przedawnienia.

Ustawą z dnia 13 kwietnia 2018 roku o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw, która weszła w życie 9 lipca 2018 roku, do art. 117 kc dodany został § 2¹ , zgodnie z którym po upływie terminu przedawnienia nie można domagać się zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi.

W związku z powyższym, to na sąd, racjonalny ustawodawca nałożył obowiązek badania terminu przedawnienia z urzędu.

Odnośnie do terminu, od którego zaczyna biec przedawnienie należy odwołać się do art. 120 § 1 zd. 1 kc, w myśl którego bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Stosownie do przepisu art. 455 kc oznaczenie na fakturach terminu spełnienia świadczenia oznacza, że roszczenie będzie wymagalne z momentem pierwszego dnia opóźnienia się dłużnika względem ustalonego terminu spełnienia świadczenia.

W niniejszej sprawie zauważyć należy, że powód w żaden sposób nie wykazał aby doszło do przerwania biegu przedawnienia (art. 123 § 1 kc) wcześniej niż przed wniesieniem pozwu do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie, tj. dnia 30 grudnia 2021 roku. Ustawowym skutkiem przedawnienia jest powstanie po upływie terminu przedawnienia po stronie tego, przeciw komu przysługuje roszczenie, uprawnienia do uchylenia się od jego zaspokojenia, czyli tzw. zarzut peremptoryjny. Wykonanie tego uprawnienia powoduje,
że roszczenie już nie może być skutecznie dochodzone. Dotyczy to nie tylko roszczenia głównego, ale także odsetek za opóźnienie (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 10 listopada 1995 roku, III CZP 156/95, LEX nr 23701).

W niniejszej sprawie powódka przedstawiła szereg faktur, z których wynikały wyliczenia należności i rodzaj opłat, jakie zostały naliczone w związku z wykonywaniem umowy kompleksowej zawartej z pozwanym.

Odnosząc się do faktury VAT nr (...) roku, wystawionej w dniu 24 września 2018 roku wskazać należy, iż obejmowała ona m.in. kwotę 27,07 złotych tytułem opłat związanych ze sprzedażą energii elektrycznej. Termin jej płatności upływał w dniu 15 października 2018 roku, więc mając na uwadze termin przedawnienia wynoszący 2 lata, umowa w tej części uległa przedawnieniu z upływem 31 stycznia 2020 roku.

Tożsama sytuacja ma miejsce w przypadku faktury VAT nr (...), wystawionej w dniu 26 listopada 2018 roku, która także obejmowała opłatę związaną ze sprzedaży energii elektrycznej, w wysokości 27,07 złotych. Termin jej płatności upływał w dniu 17 grudnia 2018 roku, a zatem umowa w tej części również uległa przedawnieniu z upływem 31 stycznia 2020 roku.

Jeżeli zaś chodzi o fakturę VAT nr (...), należność z tytułu przedmiotowej faktury podlegała oddaleniu w całości. Co prawda powódka tutaj także rozdzieliła opłaty na te związane ze sprzedażą energii elektrycznej oraz jej dystrybucją, jednakże dokonała późniejszego ich potrącenia z prognoz wynikających z poprzednich prognoz. Postawiło to konsumenta w niejasnej sytuacji co do wysokości zobowiązania.
W rozliczeniu finansowym sprzedawca wskazał w jednej z pozycji wyliczenie całości jako sprzedaży energii elektrycznej, dlatego też uznać należało, iż faktura ta wystawiona była z tytułu opłaty za sprzedaż, a więc również uległa ona przedawnieniu z dniem 31 stycznia 2020 roku wobec terminu płatności upływającego w dniu 12 listopada 2018 roku.

Mając na uwadze powyższe, Sąd w punkcie I. (pierwszym) wyroku zasądził od pozwanego J. G. na rzecz powódki (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 898,62 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot: