Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Radomiu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 czerwca 2023 roku

Sąd Rejonowy w Radomiu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący SSR Piotr Folik

Protokolant Katarzyna Piwońska

po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2023 roku w Radomiu

na rozprawie

sprawy z powództwa M. F.

przeciwko A. M.

o wydanie nieruchomości

1.  nakazuje A. M. (PESEL (...)) wydanie M. F. (PESEL (...)) część nieruchomości oznaczonej ewidencyjnie numerem 488/2 położonej w D. P., gm. Zakrzew, objętej księgą wieczystą numer (...), tj. pas gruntu o powierzchni 0,0071 ha opisanego wedle punktów geodezyjnych 22-26-51-50-27-36-30-1-37- (...)-22 przez geodetę uprawnionego J. B. na mapie z dnia 10 sierpnia 2022 roku zaewidencjonowanej za numerem P. (...).2022. (...) w dniu 12 października 2022 roku i przechowywanej w Starostwie Powiatowym w R.;

2.  zasądza od A. M. na rzecz M. F. kwotę (...) (trzy tysiące sto trzydzieści siedem) złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów procesu;

3.  nakazuje ściągnąć od A. M. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Radomiu kwotę 1245,58 złotych (jeden tysiąc dwieście czterdzieści pięć złotych pięćdziesiąt osiem groszy) tytułem uiszczonych tymczasowo wydatków w niniejszej sprawie.

I C 564/20

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 22 kwietnia 2020 roku (data nadania w urzędzie pocztowym – k. 26) M. F., reprezentowana przez fachowego pełnomocnika w osobie adwokata, wniosła o nakazanie A. M. wydania jej części nieruchomości oznaczonej ewidencyjnie numerem 448/2 położonej w D. P., objętej księgą wieczystą nr (...), tj. pasa gruntu według granicy wyznaczonej punktami 500 i 501, przedstawionej na mapie biegłego geodety J. M. zaewidencjonowanej za nr P. (...).2017. (...). Wniosła także o zasądzenie na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu wskazała, iż jest właścicielką nieruchomości objętej pozwem, a pozwana jest właścicielką sąsiedniej nieruchomości oznaczonej ewidencyjnie numerem 488/1, objętej księgą wieczystą nr (...). Zaznaczyła, iż Sąd Rejonowy w Radomiu w sprawie I Ns 942/15 prawomocnie dokonał rozgraniczenia tych nieruchomości według linii oznaczonej punktami 500 i 501 na mapie geodety J. M.. Wskazała, iż pozwana nadal zajmuje część jej działki i mimo wezwań nie chce usunąć ogrodzenia betonowego, utrudniając jej ogrodzenie działki. Zaznaczyła, iż sprzeciwiała się posadowieniu przez ojca pozwanej – S. B. – ogrodzenia i wniosła w dniu 26 października 2010 roku pozew o ochronę naruszonego posiadania (k. 3-4).

W odpowiedzi na pozew A. M., reprezentowana w sprawie przez fachowych pełnomocników w osobie adwokatów, wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu. Jednocześnie wniosła o zawieszenie postępowania do czasu rozpoznania skargi kasacyjnej przez Sąd Najwyższy. W uzasadnieniu wskazała, iż w dniu 18 lipca 2020 roku powódka zajęła samowolnie pas gruntu objęty powództwem, budując płot betonowy. Zaznaczyła, iż ten pas gruntu jest jej własnością na skutek zasiedzenia. Podniosła, iż Sąd Rejonowy w Radomiu błędnie rozstrzygnął sprawę o rozgraniczenie, bowiem nie odniósł się do kwestii zasiedzenia (k. 37-45).

Postanowieniem z dnia 8 września 2020 roku Sąd na podstawie art. 177 § 1 pkt 1 kpc zawiesił postępowanie w niniejszej sprawie do czasu prawomocnego rozpoznania sprawy IV CSK 219/20 Sądu Najwyższego (k. 84).

Postanowieniem z dnia 17 czerwca 2021 roku Sąd podjął postępowanie w niniejszej sprawie (k. 91).

Na rozprawie w dniu 2 sierpnia 2021 roku pozwana podniosła, że zarzut zasiedzenia dotyczy okresu nie później niż od dnia 31 grudnia 1977 roku do najpóźniej dnia 31 marca 2020 roku (k. 106, 108).

Pismem z dnia 3 stycznia 2023 roku (data nadania w urzędzie pocztowym – k. 129) powódka wniosła o nakazanie pozwanej wydania części nieruchomości oznaczonej ewidencyjnie numerem 488/2 położonej w D. P., gm. Zakrzew, tj. pasa gruntu o powierzchni 0,0071 ha w granicach wyznaczonych punktami geodezyjnymi: 22-26-51-50-27-36-30-1-37- (...)-22 zgodnie z opinią biegłego geodety uprawnionego J. B. (k. 128-128v.).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W D. P., gm. Zakrzew, położone są sąsiadujące wzajemnie ze sobą nieruchomości oznaczone ewidencyjnie numerami: 488/1 (objęta księgą wieczystą nr (...)) i 488/2 (objęta księgą wieczystą nr (...) – okoliczności bezsporne).

Z dniem 4 listopada 1971 roku właścicielem działki nr (...) stał się S. B. (kopia aktu własności ziemi nr (...)-4/32/77 z dnia 20 czerwca 1977 roku Naczelnika Gminy Z. – k. 6-6v. akt I Ns 942/15 Sądu Rejonowego w Radomiu), natomiast, właścicielami działki nr (...) z tym dniem stali się z mocy prawa T. i H. T. (akt własności ziemi z dnia 20 czerwca 1977 roku nr (...)-4/31/77 – akta księgi wieczystej RA1R/00026303/6).

Od przynajmniej początku lat 90. XX wieku stał płot drewniany, który postawił ojciec A. M. – S. B. (zeznania pozwanej A. M. – k. 148-148v., 149). Natomiast, w 1995 roku ojciec M. T. T. – wybudował własne ogrodzenie (zeznania powódki M. F. – k. 155 w zw. z k. 104v.-105; częściowo zeznania pozwanej A. M. – k. 148-148v. w zw. z k. 105-105v.), które stanowiło granicę użytkowania obu nieruchomości (okoliczność bezsporna).

Od dnia 24 listopada 2003 roku właścicielką nieruchomości 488/2 jest M. F. (wypis aktu notarialnego Rep A Nr 8473/03 z dnia 24 listopada 2003 roku – akta księgi wieczystej nr (...)).

W 2010 roku S. B. wybudował nowe ogrodzenie (okoliczność bezsporna; zeznania powódki M. F. – k. 155 w zw. z k. 104v.-105; zeznania pozwanej A. M. – k. 148-148v. w zw. z k. 105-105v.).

Pozwem z dnia 26 listopada 2010 roku M. F. wniosła o zakazanie S. B. naruszania posiadania części działki nr (...) w pasie o szerokości około 2 m od strony północnej, bezpośrednio graniczącym z działką nr (...), w szczególności, by zaniechał zagradzania tej części działki nr (...) (k. 2-2v. akt I C 697/10 Sądu Rejonowego w Radomiu).

S. B. zmarł w 2011 roku (okoliczność bezsporna). Spadek po nim nabyli: żona M. B. (1) w 1/4 części oraz dzieci D. R., M. L., A. B. (1), A. B. (2), P. B. oraz W. B. – po 3/24 części każde z nich (kopia wypisu notarialnego aktu poświadczenia dziedziczenia – k. 7-8 akt I Ns 942/15 Sądu Rejonowego w Radomiu).

Na mocy umowy z dnia 27 lutego 2014 roku o dział spadku po S. B. A. M. stała się właścicielką nieruchomości oznaczonej ewidencyjnie numerem 488/1 (akta księgi wieczystej nr (...)).

Postanowieniem z dnia 9 marca 2017 roku Sąd Rejonowy w Radomiu umorzył postępowanie w sprawie w sprawie I C 697/10 (k. 57 akt I C 697/10 Sądu Rejonowego w Radomiu).

Prawomocnym postanowieniem z dnia 16 października 2018 roku Sąd Rejonowy w Radomiu rozgraniczył nieruchomości położone w D. P., gm. Zakrzew, oznaczone ewidencyjnie numerami 488/1 i 488/2 w ten sposób, że ustalił przebieg granicy wzdłuż linii oznaczonej punktami geodezyjnymi: 500 i 501 przedstawionej na mapie biegłego geodety uprawnionego J. M. zaewidencjonowanej za numerem P. (...).2017. (...) w (...) Ośrodku (...) Starostwa Powiatowego w R. (mapa – k. 189 akt I Ns 942/15 Sądu Rejonowego w Radomiu; postanowienie z dnia 16 października 2018 roku Sądu Rejonowego w Radomiu – k. 281 akt I Ns 942/15 Sądu Rejonowego w Radomiu).

W lipcu 2020 roku M. F. wymieniła wybudowane przez jej ojca ogrodzenie na nowe, pozostawiając je w tym samym miejscu (zeznania powódki M. F. – k. 155 w zw. z k. 104v.-105).

W dniu 6 sierpnia 2020 roku A. M. złożyła pozew o nakazanie M. F. przywrócenia jej posiadania przygranicznego pasa gruntu, stanowiącego część działki nr (...) i znajdującego się po stronie południowo-zachodniej ogrodzenia, posadowionego przez M. F. w dniu 18 lipca 2020 roku, stanowiącego pas gruntu przyległy do granicy wyznaczonej punktami geodezyjnymi 500 i 501 przedstawionej na mapie biegłego geodety uprawnionego J. M. zaewidencjonowanej za nr P. (...).2017. (...) w Starostwie Powiatowym w R., a także rozebrania ogrodzenia wykonanego z przęseł betonowych na tym pasie gruntu (k. 3-9 akt I C 885/20 Sądu Rejonowego w Radomiu). Prawomocnym wyrokiem z dnia 26 stycznia 2022 roku Sąd Rejonowy w Radomiu oddalił powyższe powództwo (wyrok Sądu Rejonowego w Radomiu z dnia 26 stycznia 2022 roku – k. 167 akt I C 885/20 Sądu Rejonowego w Radomiu).

A. M. posiada część nieruchomości oznaczonej ewidencyjnie numerem 488/2 położonej w D. P., gm. Zakrzew, o powierzchni 71 m ² oznaczoną przez biegłego geodetę uprawnionego J. B. na mapie z dnia 10 sierpnia 2022 roku punktami geodezyjnymi 22-26-51-50-27-36-30-1-37- (...)-2 (opinia pisemna biegłego geodety uprawnionego J. B. z dnia 15 października 2022 roku – k. 120-121; mapa biegłego geodety J. B. z dnia 10 sierpnia 2022 roku zaewidencjonowana w Starostwie (...) w dniu 12 października 2022 roku za nr P. (...).2022. (...) – k. 122; zeznania powódki M. F. – k. 155 w zw. z k. 104v.-105; zeznania pozwanej A. M. – k. 148-148v. w zw. z k. 105-105v.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie bezspornych okoliczności i całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, w szczególności w oparciu o wyżej wymienione dokumenty, których prawdziwość nie budziła zastrzeżeń Sądu. Sąd oparł się także na dowodach zgromadzonych w sprawach I C 697/10, I Ns 942/15 i I C 885/20 Sądu Rejonowego w Radomiu w zakresie, w jakim zostały one powołane powyżej. Sąd oparł się również na zeznaniach powódki, które Sąd uznał za wiarygodne, bowiem były jasne i konsekwentne, a także potwierdzone zostały przez ustalenia Sądu w sprawach I Ns 942/15 i I C 885/20. Dodatkowo co do zasady potwierdzały je zeznania pozwanej. Pozwana zeznawała niekonsekwentnie, ale ostatecznie przyznała, iż posiada grunt objęty żądaniem pozwu (k. 148-148v., 149).

Sąd, rozstrzygając w niniejszej sprawie, oparł się przede wszystkim na opinii biegłego geodety uprawnionego J. B. i sporządzonej przez niego mapie geodezyjnej. Opinia biegłego była jasna, sporządzona w sposób rzetelny, zgodnie ze wskazaniami wiedzy z zakresu geodezji. Biegły wskazał, że granica prawna nieruchomości oznaczonych ewidencyjnie numerami 488/1 i 488/2 ustalona prawomocnym postanowieniem z dnia 16 października 2018 roku Sądu Rejonowego w Radomiu w sprawie I Ns 942/15 według linii oznaczonej punktami geodezyjnymi 500 i 501 przedstawionej na mapie biegłego geodety uprawnionego J. M., zaewidencjonowanej za numerem P. (...).2017. (...), odpowiada linii oznaczonej punktami geodezyjnymi (...) i 285 według nowej numeracji geodezyjnej. Należy zaznaczyć, że w tym zakresie opinia ta nie była przez strony kwestionowana.

Biegły określił również zakres posiadania części działki nr (...) przez pozwaną punktami geodezyjnymi 22-26-51-50-27-36-30-1-37- (...)-2, przedstawiając go na mapie z dnia 10 sierpnia 2022 roku zaewidencjonowanej w Starostwie (...) w dniu 12 października 2022 roku za nr P. (...).2022. (...) (k. 122). W tym zakresie pozwana zgłosiła zarzuty pismem z dnia 23 stycznia 2023 roku, wskazując, że biegły nie zawiadomił jej o swych czynnościach z dnia 30 lipca 2022 roku, a dodatkowo że biegły nie wskazał szerokości pasa podlegającego ewentualnemu wydaniu w niniejszej sprawie. Zaznaczyła, że 10 cm to dopuszczalny w geodezji błąd i że nie został on uwzględniony przez biegłego (k. 134-136v.).

W ocenie Sądu, biegły w pisemnej opinii dostatecznie wyjaśnił przebieg dokonanych przez niego czynności. Biegły podniósł, że zawiadomił pozwaną o dokonywanych przez niego pomiarach w dniu 30 lipca 2022 roku, jednak pozwana nie odebrała listu poleconego. Natomiast, w dniu 30 lipca 2022 roku była obecna na swojej nieruchomości, jednak biegłego na nią nie wpuściła. W związku z tym biegły dokonał niezbędnych pomiarów jedynie na nieruchomości powódki. Następnie biegły wyznaczył kolejny termin – 24 sierpnia 2022 roku – na dokonanie pomiarów na nieruchomości pozwanej. Pozwana zawiadomienie o czynnościach geodezyjnych w sprawie odebrała, jednak wniosła o zmianę tego terminu ze względu na brak możliwości stawiennictwa, powołując się na zaświadczenie lekarskie, którego nie załączyła. W tej sytuacji biegły przeanalizował jego własne pomiary z dnia 30 lipca 2022 roku oraz z dnia 18 maja 2021 roku dokonane w sprawie I C 885/20 Sądu Rejonowego w Radomiu, jak też wykonane pomiary w dniach 20 marca 2020 roku i 20 czerwca 2021 roku przez geodetę uprawnionego S. D. oraz z dnia 6 lipca 2010 roku przez geodetę uprawnionego M. B. (2), po czym stwierdził, że wyniki tych wszystkich pomiarów są spójne, więc sporządził opinię bez dodatkowych pomiarów kontrolnych na działce nr (...). Sąd w niniejszej sprawie dopuścił dowód z opinii biegłego geodety J. B., bowiem to ten geodeta wydawał opinię w sprawie I C 885/20 Sądu Rejonowego w Radomiu, więc jako ostatni z polecenia tut. Sądu dokonywał pomiarów geodezyjnych na obu nieruchomościach. Wobec powyższego brak dokonania kolejnych pomiarów bezpośrednio na działce nr (...) przez biegłego w tej sprawie nie wpływa na pozytywną ocenę opinii biegłego z dnia 15 października 2022 roku i sporządzonej przez niego mapy z dnia 10 sierpnia 2022 roku. W ocenie Sądu, to pozwana starała się uniemożliwić biegłemu wykonanie czynności na terenie swojej nieruchomości, by uniemożliwić bądź choćby utrudnić wydanie opinii na potrzeby postępowania w niniejszej sprawie. Takie postępowanie pozwanej nie może być przez Sąd aprobowane.

Odnośnie drugiego zarzutu pozwanej należy wskazać, iż wbrew tezom strony pozwanej biegły podał na mapie szerokość pasa gruntu będącego w posiadaniu pozwanej. Mapa jest jasna i czytelna. Sąd nie znajduje żadnych obiektywnych trudności z odczytaniem szerokości przedmiotowego pasa gruntu na tejże mapie:

1.  0,25 m między punktami 37 a 1,

2.  0,20 m między punktem 30 i linią punktów 285-1544,

3.  0,75 m między punktem 27 a linią punktów 285-1544,

4.  0,45 m między punktem 50 a linią punktów 285-1544,

5.  0,40 m między punktem 53 a linią punktów 285-1544,

6.  0,50 między punktem 51 a linią punktów 285-1544,

7.  0,90 m między punktami 22 a 1544 (mapa biegłego geodety J. B. z dnia 10 sierpnia 2022 roku zaewidencjonowana w Starostwie (...) w dniu 12 października 2022 roku za nr P. (...).2022. (...) – k. 122.

Natomiast, rzeczywiście w geodezji przyjmuje się dopuszczalny błąd 10 cm, lecz jest to błąd dotyczący pomiarów geodezyjnych. W dodatku biegły J. B. w swych pomiarach korzysta ze specjalistycznego urządzenia funkcjonującego w oparciu o (...), więc błąd ten jest w istocie wyeliminowany. Nie oznacza to jednak, że dopuszczalne jest uwzględnienie przedmiotowych 10 cm w wynikach tych pomiarów, by, jak należy się domyślać, zmniejszyć odpowiednio powierzchnię objętego sporem pasa gruntu.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd nie znalazł żadnych podstaw do uwzględnienia wniosku strony pozwanej i postanowieniem z dnia 20 czerwca 2023 roku na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 i 5 kpc pominął dowód z uzupełniającej opinii biegłego geodety J. B., uznając ów wniosek za zbędny i zmierzający do przedłużenia postępowania.

Na tej samej podstawie prawnej pominął również postanowieniem z dnia 16 maja 2023 roku dowód z przesłuchania świadków M. B. (1) i W. B. oraz postanowieniem z dnia 20 czerwca 2023 roku dowód z zeznań świadka H. T., gdyż dowody te również zmierzały do przedłużenia postępowania i były zbędny dla rozstrzygnięcia postępowania w niniejszej sprawie. Zwrócić należy uwagę, że świadkowie M. B. (1) i W. B. mieli zeznawać na okoliczność ustalenia samowolnego zajęcia przez powódkę pasa gruntu oraz budowy płotu a przez to zaspokojenia swojego roszczenia i bezzasadności powództwa. Jednakże sama pozwana przyznała, że sporny pas gruntu jest w jej posiadaniu, więc okoliczność ta była w istocie bezsporna.

Postanowieniem z dnia 2 sierpnia 2021 roku Sąd na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 i 5 kpc pominął także dowód z opinii biegłego geodety w celu ustalenia obszaru i granic nieruchomości podlegającej zasiedzeniu przez pozwaną oraz dowód z zeznań świadków D. R., W. B. i M. B. (2) na okoliczność ustalenia nieprzerwanego władania przez pozwaną oraz jej poprzedników prawnych pasem gruntu wyznaczonym punktami 500 i 501 na warunkach i czasie prowadzącym do jego zasiedzenia nie później niż z dniem 31 marca 2020 roku (k. 104-107, 108). Po pierwsze, w toku postępowania w niniejszej sprawie nie może dojść do stwierdzenia nabycia własności nieruchomości przez pozwaną przez zasiedzenie, bowiem niniejsza sprawa nie dotyczy tego żądania. Zarzut zasiedzenia jako hamujący może jedynie prowadzić do oddalenia powództwa, gdyby był zasadny. Nie zmienia to jednak faktu, że ustalenie powierzchni i granic nieruchomości podlegającej zasiedzeniu przez pozwaną nie może w tym postępowaniu nastąpić, wobec czego dowód z opinii biegłego geodety w tym zakresie jest całkowicie zbędny i przedłuża postępowanie. Natomiast, zeznania w/w świadków były zbędne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy i również przedłużałyby postępowanie, bowiem sam zarzut zasiedzenia był całkowicie chybiony, o czym szczegółowo niżej.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 222 § 1 kc właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą. Osoba, która faktycznie włada rzeczą nie ma obowiązku wydania jej właścicielowi, jeżeli służy jej skuteczne uprawnienie do władania nią.

Uregulowane w tym przepisie roszczenie windykacyjne służy do ochrony uprawnienia właściciela do wyłącznego posiadania rzeczy. Jego treścią jest możliwość żądania przez właściciela wydania mu rzeczy przez osobę, która faktycznie włada rzeczą, nie mając ku temu stosownego tytułu prawnego, skutecznego wobec właściciela. Określa się je niekiedy mianem roszczenia nieposiadającego właściciela przeciwko posiadającemu niewłaścicielowi. Przesłanką wystąpienia z roszczeniem windykacyjnym jest relatywnie trwałe wkroczenie
w sferę uprawnień właściciela przez nieuprawnionego, którego skutkiem jest całkowite pozbawienie właściciela władztwa nad rzeczą (por. E. Gniewek (red.), Kodeks cywilny. Komentarz do art. 222 kc, publ. Warszawa 2017). Przesłankami owego roszczenia są wyłącznie elementy przedmiotowe, obiektywny fakt trwałego wkroczenia w sferę cudzego prawa własności przez podmiot nieuprawniony. Bez znaczenia dla powstania roszczenia windykacyjnego pozostają elementy subiektywne, takie jak wina, czy dobra lub zła wiara osoby naruszającej cudzą własność.

W przypadku roszczenia windykacyjnego legitymowanym czynnie jest właściciel rzeczy, a legitymowanym biernie jest osoba władająca cudzą rzeczą bez tytułu prawnego.
W przedmiotowej sprawie powódka jest właścicielką działki nr (...), więc jest legitymowana czynnie. Natomiast, pozwana była legitymowana biernie jako faktycznie władająca częścią nieruchomości, której dotyczy niniejsze postępowanie.

Najistotniejszą kwestią w niniejszej sprawie jest fakt, iż Sąd Rejonowy w Radomiu w sprawie I Ns 942/15 prawomocnie rozgraniczył nieruchomości oznaczone ewidencyjnie numerami 488/1 i 488/2. Wobec tego linia granicy prawnej przebiega wzdłuż linii oznaczonej punktami 500 i 501 przedstawionej na mapie sporządzonej przez biegłego geodetę uprawnionego J. M. z lipca 2017 roku zewidencjowanej za nr P. (...).2017. (...) (k. 189 akt I Ns 942/15 Sądu Rejonowego w Radomiu). Zgodnie z wydaną w niniejszej sprawie opinią biegłego geodety uprawnionego J. B. z dnia 15 października 2022 roku według nowej i aktualnej numeracji geodezyjnej linia granicy prawnej oznaczona jest punktami geodezyjnymi (...) i 285. Natomiast, pozwana w toku postępowania w niniejszej sprawie w istocie negowała istnienie tej granicy prawnej i twierdziła, że prawomocne orzeczenie Sądu w sprawie I Ns 942/15 jest błędne. Dodatkowo strona pozwana podniosła zarzut zasiedzenia, wskazując, że dotyczy on okresu rzekomego samoistnego posiadania gruntu objętego sporem nie później niż od dnia 31 grudnia 1977 roku do najpóźniej dnia 31 marca 2020 roku. Zgodnie z art. 172 § 1 i 2 kc posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze, a posiadacz nieruchomości nabywa jej własność po upływie lat trzydziestu, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze. Wobec tego zarzut zasiedzenia obejmujący okres ponad 42 lat jest niezgodny z treścią art. 172 § 2 kc. Skoro okres samoistnego posiadania poprzednika prawnego pozwanej (jej ojca S. B.) miał się rozpocząć w dniu 31 grudnia 1977 roku, to musiałby się zakończyć z dniem 31 grudnia 2007 roku. Z całą mocą należy zaznaczyć, iż okres ten podlegał ocenie prawnej w sprawie I Ns 942/15 Sądu Rejonowego w Radomiu, który przecież postanowieniem z dnia 16 października 2018 roku dokonał rozgraniczenia obu nieruchomości (k. 281 akt I Ns 942/15 Sądu Rejonowego w Radomiu). W toku postępowania pozwana zeznała, że ojciec powódki postawił swój płot nie w 1995 roku lecz we wrześniu 1998 roku. Ojciec pozwanej, zatem, posiadał grunt do tego ogrodzenia od tego czasu. Wobec tego nie ma możliwości, by zarzut zasiedzenia mógł zostać uwzględniony w niniejszej sprawie, gdyż okres 30 lat mógłby upłynąć dopiero z końcem września 2028 roku, a pozwana mogłaby się stać na tej podstawie właścicielką gruntu objętego sporem z dniem 1 października 2028 roku. Dlatego też szczegółowe badanie zasadności tego zarzutu nie miało sensu. Należy stwierdzić, że nie doszło do zasiedzenia przedmiotowego pasa gruntu przez pozwaną. Grunt ten zgodnie z opinią biegłego w całości stanowi część działki nr (...), która jest własnością powódki.

Mając na uwadze powyższe, Sąd nakazał A. M. wydanie M. F. części nieruchomości oznaczonej ewidencyjnie numerem 488/2 położonej w D. P., gm. Zakrzew, tj. pasa gruntu o powierzchni 0,0071 ha opisanego wedle punktów geodezyjnych 22-26-51-50-27-36-30-1-37- (...)-22 przez geodetę uprawnionego J. B. na mapie z dnia 10 sierpnia 2022 roku, zaewidencjonowanej za numerem P. (...).2022. (...) w dniu 12 października 2022 roku i przechowywanej w Starostwie Powiatowym w R., o czym orzekł w punkcie 1. (pierwszym) wyroku.

O kosztach procesu na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc Sąd orzekł w punkcie 2. (drugim) wyroku. Pozwana jako przegrywająca proces jest obowiązana zwrócić powódce koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na koszty procesu powódki złożyły się kwoty: 400 złotych opłaty sądowej od pozwu, 720 złotych wynagrodzenia pełnomocnika ustalonego na podstawie § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1800 z późn. zm.), 17 złotych opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa oraz 2000 złotych wykorzystanej zaliczki – łącznie 3137 złotych.

W sprawie niniejszej zostały poniesione tymczasowo wydatki przez Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Radomiu w kwocie 1245,58 złotych związane z prawomocnie ustalonym postanowieniem z dnia 18 listopada 2022 roku wynagrodzeniem biegłego geodety (k. 123). Mając na uwadze fakt, iż pozwana przegrała niniejszy proces w całości, Sąd na podstawie na podstawie art. 83 ust. 2 w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 520 § 1 kpc nakazał ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Radomiu od A. M. powyższą kwotę, o czym orzekł w punkcie 3. (trzecim) wyroku.SSR Piotr Folik

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanej adw. M. P..

SSR Piotr Folik